Gary Hart is senator van de staat Colorado, die, nadat hij in 1984 de nominatie misloopt, vier jaar later de favoriet lijkt om bij de presidentsverkiezingen wel de kandidaat te worden voor de Democraten. Als stem van een nieuwe generatie, met de verschijning en het idealisme van Kennedy, lijkt hem niets in de weg te staan. Toch raakt zijn campagne in het slop als er vragen komen over zijn huwelijk en hij bij deze confrontatie de pers uitdaagt om hem te schaduwen. Een misrekening, want de nieuwsmedia komen al snel zijn buitenechtelijke relatie met Donna Rice op het spoor. Hart blijkt duidelijk niet zo saai als hij hen had voorgehouden. In een haast wanhopige poging om zijn naam te zuiveren, probeert Hart zijn reputatie op te vijzelen tijdens een speciaal nieuwsevenement.

Met The Front Runner presenteert regisseur Jason Reitman ons het opmerkelijke verhaal over senator Gary Hart, die eind jaren tachtig een flinke voorsprong had genomen op zijn rivaal George H.W. Bush om het presidentschap van Amerika. Hart maakte echter een fout en dat kwam hem duur te staan. Door overspel te plegen moest de presidentskandidaat zich terugtrekken uit de campagne en hiermee zette hij ook zijn huwelijk op het spel. Waarschijnlijk zal deze film beter scoren in de Verenigde Staten dan in Europa, want het gaat hier namelijk duidelijk om Amerikaanse taferelen die in Europa niet al te bekend zijn. Ondanks dat blijft de film hoogst interessant.

De rol van Hart wordt gespeeld door Hugh Jackman, die we natuurlijk allemaal kennen van zijn rol als Wolverine in The X-Men-films. Jackman zet in The Front Runner een ijzersterke prestatie neer als overspelige presidentskandidaat, waardoor hij eigenhandig de film naar een hoger niveau weet te tillen. Naast Jackman zien we onder andere Vera Farmiga als diens echtgenote Lee Hart en J.K. Simmons en Kevin Pollak. Kortom, een niet misselijke cast.

De film zelf begint zeer overtuigend, met een minuten durende one-shot rond de verslaggeving over de Democratische verkiezingen in 1984. Toch lijkt dit vooral een dingetje te zijn om even de spierballen te tonen, want zoals Jackman in de huid van Hart al zegt ‘Ik heb mijn gezicht even laten zien’. Hetzelfde geldt voor deze gebeurtenis, want meer dan deze luttele minuten wordt er niet aan vuil gemaakt. Zonde, want een dergelijk indrukwekkend shot verdient wat meer inhoud. Vervolgens schakelt The Front Runner snel over naar vier jaar later. Een tijd waarin het Hart voor de wind gaat en hij maar liefst twaalf procent voorloopt op Bush in de peilingen. Niets lijkt mis te kunnen gaan, maar Hart overschat de media. Al met al een boeiend verhaal, maar zonder al te grote verrassingen.

Dat The Front Runner geen al te hoge ogen wist te gooien lijkt vooral te maken te hebben met relevantie. Zo is Gary Hart niet alleen een voetnoot in de Amerikaanse politieke geschiedenis, ook staat daar vandaag de dag iemand aan de macht die bijna wekelijks wel in het nieuws is met een zaak waar je zwaarder aan zou moeten trekken dan een buitenechtelijke relatie. We leven dan ook in een tijd waarin roddelpolitiek en politieke journalistiek meer verweven zijn dan ooit tevoren. Het is puur dat Hart de eerste was die als kandidaat zijn privacy, of recht hierop, overschatte en hierdoor zijn politieke droom in duigen zag vallen.

Extra’s: Op de Blu-ray-uitgave staat het nodige bonusmateriaal. Als je na het zien van de film nog de nodige toelichting over de film of Gary Hart wilt hebben, dan valt er ook nog genoeg te genieten.

• Verwijderde Scenes (4:23) Alternatieve openingsscene, The One Thing You Won’t Give en What’s Relevant?
• Hoe een kandidaat wordt uitgeschakeld (15:39) Cast en crew bespreken de echte zaak over Gary Hart en hoe dat zijn uitwerking heeft tot op de dag van vandaag.
• Commentaar van de filmmaker Regisseur Jason Reitman en Producer Helen Estabrook geven commentaar onder de film.

The Front Runner is bijna een onemanshow voor Hugh Jackman, die over het juiste charisma beschikt om presidentskandidaat Gary Hart naar het scherm te vertalen. De film laat maar weer eens zien hoe groot de invloed kan zijn van de Amerikaanse roddelpers en hoe ze zelfs een presidentskandidaat ten gronde kunnen richten. Met een ijzersterke opening weet de film direct een degelijke indruk achter te laten, maar of dat voor ons Europeanen altijd zo interessant is om te zien valt nog te betwijfelen. Toch toont regisseur Jason Reitman zich een bekwaam vakman, want de twijfel wordt weggenomen en er wordt een hoogst interessant verhaal verteld. Met een wereldfilm hebben we echter niet te maken, daarvoor is de film net iets te langdradig op sommige punten, en zal het veelal ontbreken aan een dergelijke kennis van de Amerikaanse politiek waardoor de film verzuimt om een echte goede indruk achter te laten.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.