In Stockholm wordt computerhacker Lisbeth Salander benaderd door Frans Balder, een voormalig medewerker van de Amerikaanse NSA. Hij vraagt haar om het door hem ontwikkelde Firefall te bemachtigen, een stukje software dat toegang geeft tot alle nucleaire codes die in de wereld gebruikt worden. Lisbeth besluit hem te helpen, maar trekt met haar actie wel de aandacht van agent Needham. Ook kan ze de software niet ontgrendelen en wordt het programma van haar gestolen door huurlingen onder leiding van Jan Holtser, die haar ook probeert te vermoorden. Als Lisbeth niet op komt dagen bij de geplande afspraak, gelooft Balder ten onrechte dat Lisbeth heeft besloten om Firefall voor zichzelf te houden. Hij neemt contact op met de Zweedse veiligheidsdienst en Lisbeth wendt zich tot haar voormalige minnaar, onderzoeksjournalist Mikael Blomkvist voor hulp bij het identificeren van haar aanvallers.

Nadat in 2009 de Zweedse Millennium boekentrilogie van Stieg Larsson werd verfilmd, volgde in 2011 een Amerikaanse remake van het eerste deel uit de trilogie. Ondanks dat de film goed ontvangen werd bleven de geplande vervolgen uit. Het bleef een tijdje stil totdat Sony bekend maakte voor een soft-reboot te kiezen in de vorm van een indirect vervolg op de eerste Amerikaanse film, gebaseerd op het vierde deel uit de Millennium-boekenreeks geschreven door David Lagercrantz. Het moge duidelijk zijn dat deze film een chaotische geschiedenis kent. Dat is spijtig, maar wellicht juist het geval omdat het bronmateriaal zoveel potentie heeft.

Zo creëerde Stieg Larsson met Lisbeth Salander een waanzinnig boeiend personage, die niet alleen kan rekenen op een excentriek voorkomen, maar ook voorzien is van een uiterst gelaagde achtergrond. Het is zo’n personage waar menig actrice een moord voor zou doen om te mogen spelen. Het is deze rol die de internationale carrière van Noomi Rapace lanceerde en ook Rooney Mara bleek verfrissend. Claire Foy had dan ook grote schoenen om te vullen, al komt zij meer dan redelijk weg met haar vertolking. Lastiger te accepteren is Sverrir Gudnason, die Michael Nyqvist en Daniel Craig opvolgt, maar ook direct een heel stuk jonger oogt. Het helpt niet mee in de continuïteit, als daar al enige sprake van is uiteraard.

Zo wordt de cinematografische stijl van Fincher’s The Girl with the Dragon Tattoo hier verrassend goed gekopieerd, maar zorgt vooral het verhaal hier voor een dissonant. Waar de eerste verfilmingen vooral draaide om het oplossen van een mysterie en complexe misdaadnetwerken, is The Girl in the Spider’s Web een rechttoe rechtaan spionagethriller geworden. Enige wat nog voor een diepere laag zorgt is de verhaallijn rond Lisbeth en de relatie met haar zus Camilla, uitstekend neergezet door een Sylvia Hoeks in albinostijl. Het is jammer dat het hier bij blijft, want juist dat broeierige maakte de eerdere verfilmingen zo sterk. Dat is hier nagenoeg verdampt en met een overvloed aan gevechten en een flitsende montage heeft deze film nog het meest weg van een Jason Bourne-variant.

Extra’s: Naast de film is de Blu-ray voorzien van het nodige bonusmateriaal, wat zorgt voor een uitgebreide blik achter de schermen.
· Audiocommentaar: Regisseur Fede Alvarez en scriptschrijver Jay Basu voorzien in een informatieve commentaartrack die in bijna alle aspecten van de productie wel voorziet.
· Verwijderde scènes (15:36) Een zevental verwijderde scènes; Give Me What I Paid For, Do What You Gotta Do, You’re Not Permitted Here, Our Darkest Secrets, I Lost You Again, Sisters en Waiting For Someone. Allen met optioneel commentaar van Fede Alvarez en Jay Basu.
· Claire Foy: Lisbeth worden (09:50) Foy bespreekt hier haar transformatie tot Lisbeth Salander, waarbij het vooral leuk is om te horen hoe haar rol in The Crown haar hierbij hielp.
· Alles over de stunts (06:40) Een wat globale extra, die de stunt behandeld, maar verzuimt echt een dieper inzicht te geven.
· Creating the World: De making-of (15:59) Een blik op de erfenis van David Fincher en hoe Alvarez hier in dit vervolg op voort heeft willen borduren.
· Geheimen van de gezusters Salander (04:56) Een blik op de twee zusjes Salander en de actrices die Lisbeth en Camilla hier gestalte geven.

The Girl in the Spider’s Web is een soft-reboot die op cinematografisch vlak zijn voorganger zeer verdienstelijk imiteert, maar vooral verhaaltechnisch tekort schiet. Claire Foy is uitstekend gecast als de excentrieke eenling, die na haar statige rol in The Crown laat zien zeer veelzijdig te zijn. Helaas is de film verder redelijk standaard. Zo worden alle diepere lagen die we in de eerdere films wel zagen hier gemeden en ingewisseld voor inwisselbare vechtscènes. Op zich is het allemaal zo slecht nog niet, maar de eerste films hebben de filmische potentie van de schrijfkunsten van Stieg Larsson laten zien. En nu is deze film gebaseerd op een roman van een ander, maar waar het David Lagercrantz wel lukte om in de stijl van Larsson te schrijven, zien we dat hier amper nog terug. Het zorgt ervoor dat The Girl in the Spider’s Web, behalve dan de rol van Foy (en Sylvia Hoeks, we blijven chauvinistisch), niks nieuws brengt en eigenlijk vooral uitblinkt in vergeetbare degelijkheid.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.