De 16-jarige Starr Carter woont in Garden Heights, een van vele zwarte wijken die Amerika rijk is. Omdat de scholen in de directe omgeving niet altijd even veilig zijn, hebben haar ouders besloten om haar naar een school te sturen in een van de rijke buurten. Ze vindt haar draai en heeft het enorm naar haar zin met veel blanke vriendinnen en een blank vriendje. Als ze in het weekend naar een feestje gaat in haar eigen buurt, komt ze daar haar jeugdliefde Khalil tegen. Als er een schietpartij plaatsvindt en iedereen op de vlucht slaat, biedt Khalil aan Starr aan om haar naar huis te brengen. Onderweg naar huis worden ze aangehouden door een blanke politieagent. Als Khalil hierop vraagt waarom hij is aangehouden, moet hij uitstappen en wordt hij uiteindelijk bij een misverstand doodgeschoten als hij een haarborstel uit de auto pakt. Het is een ingrijpend incident dat Starr’s leven op zijn kop zet, maar ze is vastbesloten om er alles aan te doen om het verhaal naar buiten te brengen.

Regisseur George Tillman Jr. staat erom bekend dat hij films aflevert die behoorlijk gelaagd zijn met de rassenhaat die zich in Amerika schuilhoudt. Zo maakte hij in het verleden al films als Men of Honor, over tegenstand en racistische uitlatingen in de marine, en de film Notorius, over de neergeschoten rapper Notorius B.I.G.. Het is een onderwerp want dan ook helaas al jaren actueel is, want nog steeds is er regelmatig in het nieuws dat er onschuldige Afro-Amerikaanse jongeren zomaar worden neergeschoten en dat veel politieagenten hierbij een racistisch motief hebben. Aan de hand van een fictief verhaal van een gelukkig schoolmeisje en dochter van een ex-bendelid die zijn leven heeft gebeterd, speelt ook The Hate U Give met dit onderwerp. De rol van Starr, het eerder benoemde schoolmeisje dat het belangrijkste personage is in deze film, wordt gespeeld door Amandla Stenberg. Stenberg is bekend is van haar rollen in films als Everything, Everything, The Hunger Games en The Darkest Minds.

Een film met een dergelijk onderwerp is natuurlijk altijd interessant. Maar hoewel de boodschap duidelijk en sterk is, schort het hier nogal aan de uitwerking, stereotypering en clichés in de film. Waar de schoen eigenlijk nog het meest wringt is het feit dat alle blanken als dom, racistisch en wannabe Afro-Amerikanen worden neergezet. Het lijkt welhaast een frustratieuiting van de regisseur, maar feitelijk verpest het een hoop aan de film. Zo worden de blanke meisjes op de school van Starr als dom afgeschilderd, wil haar (eveneens blanke) vriendje heel graag bij de Afro-Amerikaanse gemeenschap horen en elke (natuurlijk wederom blanke) politieagent is door en door slecht en maken enkel door een raciale voorkeur ingegeven beslissingen. Nu valt er vanuit het perspectief van waaruit de film gemaakt is (en welk doelt het dient) veel voor te zeggen, maar The Hate U Give gaat hiermee meer dan eens veel te kort door de bocht. Toch stoort het allemaal niet direct, het is zelfs zo dat de film erg sterk van start gaat.

Dit verandert als Khalil onterecht wordt neergeschoten. Zoals te verwachten gaat de gehele Afro-Amerikaanse gemeenschap volledig over de zeik, maar het is spijtig dat de makers ervoor hebben gekozen om de zaak alleen te bekijken vanuit het perspectief van het slachtoffer. Natuurlijk gebeuren dit soort misstanden wel, dat valt niet te ontkennen, maar als Khalil wordt gesommeerd om zich niet te bewegen en hierop toch zijn haarborstel pakt, kan je je als kijker afvragen waarom Khalil deze beslissing neemt. De makers gaan zelfs nog wat verder door te schetsen dat de agent in kwestie er met een lichte straf vanaf dreigt te komen. Vanaf dat moment zijn de poppen helemaal aan het dansen. Wat in de tweede helft van film volgt, we zien hoe Starr besluit om te getuigen tegen de agent en hoe zij in een demonstratie belandt, is vooral te omschrijven als chaotisch en vooral clichématig.

Het lijkt erop dat de film vooral als doel heeft om te choqueren, maar als je van de andere kant kijkt valt er toch ook wat voor te zeggen. Want stel nou dat de oproerpolitie je meermaals sommeert om weg te gaan, en je blijft vervolgens toch staan, heeft hun ingrijpen dan wel echt iets te maken met racisme? Het is een interessant vraagstuk dat onbedoeld wordt opgeworpen bij de kijker. De makers van deze film verzuimen dat juist. Als de film uiteindelijk een spectaculair bedoeld einde krijgt wat moet dienen als eye-opener, heeft dit dan ook een averechts effect. De film vliegt hierbij daarnaast flink uit de bocht schiet qua realisme en bij een dergelijk serieus en fragiel onderwerp hadden de schrijvers en regisseur voor een passendere aanpak moeten kiezen. Wat rest is een goedbedoelde film, die nergens slecht wordt, maar die je uiteindelijk vooral kan bestempelen als overbodig. Natuurlijk is dit alles niets ten nadelen van zaken waarin een racistisch motief speelt, maar zo’n uitgangspunt te pakken en dan maar meteen de gehele blanke bevolking als achterlijk af te schilderen gaat wel een beetje ver.

The Hate U Give is een goedbedoelde film, die door een eenzijdige aanpak niet lekker uit de verf komt. Natuurlijk zijn er in de praktijk tal van schrijnende zaken waarin een soortgelijke situatie zich afspeelt, maar de fout met deze film is dat het verhaal te eenzijdig wordt belicht. Hiermee kom je enkel op de veel te makkelijke conclusie uit dat er van de (blanke) politie totaal niets deugt. Natuurlijk zijn er voorbeelden waar dit het geval is, maar iets meer nuance had de film zeker kunnen helpen. Zo valt de reactie van de agent, die direct zijn wapen afvuurt als Khalil een onbekend voorwerp pakt uit de auto, zeker te billijken. The Hate U Give probeert op een verkeerde manier te forceren dat de kijker zijn ogen worden geopend, maar met deze uitwerking werkt dit averechts. Slecht is de film overigens zeer zeker niet, maar het lijkt er met deze wendingen op dat de film vooral gemaakt is voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap. En juist door beide kanten te belichten had Tillman Jr. een brug kunnen slaan. Een gemiste kans.