De Poolse Pete Koslow krijgt een kans op vroegtijdige vrijlating als hij informant wordt voor de FBI en hen helpt in de jacht op The General; één van de machtigste misdadigers van New York. Zijn undercovermissie gaat echter finaal de mist in als hij tijdens een deal een onervaren undercover NYPD agent tegenkomt, die prompt wordt neergeschoten. De FBI laat Koslow barsten en vanaf dat moment staat hij er alleen voor. Om uit het zicht te blijven wordt hij door The General teruggestuurd naar Bale Hill Prison om daar de aanvoer van drugs op touw te zetten. Hij wil eruit stappen, maar de FBI vraagt hem hierin mee te gaan om de veiligheid van hem en zijn gezin te garanderen. En dus moet Koslow een plan bedenken om zijn dubbele agenda verborgen te houden. De wanhoop nabij wordt hij benaderd door Edward Grens van de NYPD crime divisie die zich heeft vastgebeten in het onderzoek en zo zijn vraagtekens heeft bij het overlijden van zijn collega.

The Informer markeert een nieuwe regieklus van Andrea Di Stefano. Ondanks dat hij eerder Escobar: Paradise Lost afleverde, is hij echter vooral bekend als acteur uit Nine, Life of Pi en Eat Pray Love. Voor de film schreef hij zelf mee aan een bewerking van de roman Three Seconds van het schrijversduo Börge Hellström en Anders Roslund. Een interessante combinatie, want Hellström was (hij overleed in 2017 aan kanker) zelf een Zweedse ex-crimineel en Roslund een ex-misdaadjournalist. Met hun schrijven staan zij steevast garant voor spanning van de bovenste plank, doorspekt met actuele morele kwesties. Een terugkerend thema is de vraag wie het echte slachtoffer is en wie de crimineel, iets dat ook duidelijk terugkomt in The Informer. Toch is het bij een verfilming altijd maar de vraag wat er overblijft van het bronmateriaal. Daarnaast is het keer op keer uitstellen van de releasedatum vaak geen goed voorteken.

Aan een cast van naam zal het in elk geval niet liggen. Hoofdrolspeler is Joel Kinnaman, een 40-jarige Zweed die vooral bekend is van Run All Night en de RoboCop-remake uit 2014. Naast hem zien we de altijd beeldschone Rosamund Pike als FBI-agente Wilcox en Clive Owen als haar supervisor. Pike krijgt als eye-candy overigens stevige concurrentie van de eveneens bloedmooie Ana de Armas en ondanks dat The Informer eigenlijk een film van 2019 is, betekent de film de aftrap van wat misschien wel het jaar van Ana de Armas kan gaan worden. Zo is zij later dit jaar te zien in de Bond-film No Time To Die, is zij één van de hoofdrolspelers in Netflix-film Sergio en speelt zij Marilyn Monroe in Blonde, de nieuwe film van Andrew Dominik. Leuk detail daarnaast is het Nederlandse tintje aan de film in de vorm van editor Job ter Burg, die eerder samenwerkte met Martin Koolhoven, Alex van Warmerdam en Paul Verhoeven.

Ondanks de scepsis vooraf is The Informer helemaal geen slechte film, integendeel zelfs. Het acteerwerk is bovengemiddeld en het geschetste cynische beeld wordt goed neergezet. Toch kan je deze wel met gemak indelen in een categorie van ‘niet vervelend om naar te kijken, maar ook zo weer vergeten’. Werkelijk nergens is het verhaal vernieuwend of wordt ook maar gepoogd om iets verfrissends te brengen. In plaats daarvan lijken de makers ervoor te hebben gekozen om het plot, of delen hiervan, van andere soortgelijke films als The Departed en The Town te lenen. Wat ook niet helpt is dat het verhaal flink de tijd neemt om op gang te komen en het even zoeken is naar het hoe en wat in de driehoek van maffia, NYPD en FBI waarin Koslow verstrikt raakt. Het zorgt ervoor dat The Informer valt in een jaarlijks flink groeiend aantal films met verhaallijnen die we eerder hebben gehoord en vooral ook al veel beter hebben gezien.

The Informer is een meeslepende, maar verder weinig vernieuwende thriller die een broodnodig verfrissend element ontbeert om zichzelf echt te kunnen onderscheiden in het genre. Ondanks dat het bronmateriaal in 2009 de prijs won van Best Swedisch Crime Novel is hier te weinig van overgebleven bij deze verfilming. Veel verder dan degelijkheid komt het eigenlijk allemaal niet. Wel is de film eigenlijk perfect voor Kinnaman, die zich opnieuw van zijn beste kant laat zien. Aan de andere kant krijgen Owen en vooral Pike teleurstellend weinig om mee te werken als haast stereotype FBI-agenten. Het maakt The Informer tot een prettige afleiding voor de niet al te veeleisende thrillerliefhebber, al zal de kritischere kijker van mening zijn dat er toch meer voor nodig voor een film om echt bij te blijven.