Earl Stone is een hoogbejaarde oorlogsveteraan en bloemist in Peoria, Illinois. Hij kijkt aan tegen een naderend faillisement en is vervreemd van zijn ex Mary en hun dochter Iris, omdat hij altijd zijn werk voorrang geeft boven zijn gezin. Wel heeft hij nog contact met zijn kleindochter Ginny en hij woont haar pre-bruiloft bij. Wanhopig om aan geld te komen, neemt hij het aanbod van een vriend van één van Ginny’s bruidsmeisjes aan en begint drugs te transporteren voor een Mexicaans kartel. Door zijn leeftijd, voorkomen en strikte naleving van de rijwetten wordt Earl al snel niet alleen vertrouwd met enorme hoeveelheden drugs, maar ook met grote hoeveelheden contant geld. Alles verandert als de spanningen binnen het kartel steeds hoger op lopen, de DEA meermaals beslag legt op een levering van het kartel in een andere staat en Mary ernstig ziek wordt.

The Mule is gebaseerd op het zeer bijzondere verhaal van Leo Sharp, die in 2011 op 87-jarige leeftijd werd gearresteerd als drugskoerier door DEA agent Jeff Moore. De rechten op ‘The Sinaloa Cartel’s 90-Year-Old Drug Mule’, een interview met Moore in The New York Times, werden in 2014 verkocht en belandde via Ruben Fleischer uiteindelijk bij Clint Eastwood. Eastwood besloot het gelijk goed aan te pakken en zo is hij regisseur, producent en zelfs de hoofdrolspeler. Opvallend, want Eastwood heeft al meermaals zijn pensioen als acteur aangekondigd. Na het uitermate succesvolle Gran Torino leek hij woord te houden, al was hij nog te zien in vriendendienst Trouble with the Curve. The Mule laat zien dat hij het op 88-jarige leeftijd niet alleen nog steeds niet kan laten, maar het ook nog steeds niet verleerd is.

Toch oogt Eastwood behoorlijk breekbaar in het begin van The Mule. Het blijkt onderdeel van zijn rol, waarbij een faillisement boven zijn hoofd hangt. Het duurt namelijk niet lang voor hij opleeft als hij ritjes begint te maken voor een drugskartel. Als zij hem in het begin nog niet helemaal vertrouwen, dient hij hun gevat van repliek. Het is een fijne combinatie van ervaring en onschuld en al snel lijkt het erop dat zijn personage Earl Stone alles weer onder controle heeft. Zelfs als hij wordt aangehouden weet hij op slinkse wijze zijn weg te vervolgen en als kijker vervolg je geboeid zijn road trips, met kilo’s aan drugs aan boord. Eastwood heeft het nog steeds. Toch lijkt het soms allemaal wat vergezocht, maar gezien het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal is dit gemakkelijk te verdedigen.

Wel is het allemaal wat voorspelbaar, want uiteraard gaat het een keer mis, of het nou met Earl zelf is of met zijn ritjes. Uiteindelijk blijkt het allemaal nog net iets anders te liggen, met een wisseling van de macht in de top van het kartel. Mede dit is er de oorzaak van dat het kartel onder een vergrootglas komt bij de DEA en zo komen Bradley Cooper, Laurence Fishburne en Michael Peña in beeld. De dank dat zij allen (opnieuw) konden samenwerken met de levende legende spat bijna van het scherm. Als het einde nadert stoort het wel dat er wordt gekozen voor een wat zoete twist in de familiebanden en ook het einde is wel erg abrupt. Toch is het vooral erg genieten om Clint, tien jaar na Gran Torino, nog een keer zijn ding te zien doen; Hij kan het als de beste!

Extra´s: Naast de film is er bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden. Het is vrij minimaal en helaas ontbreekt bijvoorbeeld een audiocommentaar.
· Nobody Runs Forever: The Making of The Mule (10:59) Een wat korte, maar toch meer dan aardige making of met medewerking van cast- en crewleden. Nergens gaat men echt de diepte in, dat kan je ook niet verwachten gezien de speelduur, maar het geheel is zeer onderhoudend.
· Don’t Let the Old Man In Music Video (02:54) Videoclip van Toby Keith met clips uit de film.

The Mule is een goed gemaakte zwanenzang van en met Clint Eastwood, al is het nog maar afwachten of dat het ook daadwerkelijk is. Wie een zenuwslopende thriller met een hoog tempo verwacht komt bedrogen uit, maar gezien de 88-jarige leeftijd van de hoofdrolspeler is het allemaal zo gek nog niet. Op zijn oude dag maakt Eastwood van The Mule een aangename slowburner, die nergens echt grote verrassingen oplevert. Wel zit de film goed in elkaar en straalt het vakmanschap er vanaf. Meer nog dan je hebt met zijn toch wat in kwaliteit teruglopende werk als regisseur, wil je de levende legende gewoon zien shinen in zijn laatste acteerklus. Of dat laatste echt zo is zal de toekomst ons leren. Feit is wel dat The Mule ons zijn matige The 15:17 to Paris compleet doet vergeten en The Mule zijn beste film in jaren is.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.