Luitenant Frank Drebin Jr. is in de voetstappen van zijn legendarische vader getreden als handhaver van de wet bij de LAPD. In die hoedanigheid schakelt hij in zijn eentje een bende bankovervallers uit, vermomd als schoolmeisje. Wat hij op dat moment niet weet is dat dit eigenlijk een afleidingsmanoeuvre was om een ​​apparaat genaamd het PLOT (Primordial Law Of Toughness) Device uit een kluis te stelen. Door zijn knullige handelen, vol fouten en toevalligheden die wonderwel altijd goed uitvallen, wordt Frank door zijn chef overgeplaatst. Toch komt Frank al snel weer onbedoeld op het spoor van het PLOT-apparaat. De overvallers hebben namelijk een listig plan opgezet, waarbij Frank als zondebok een hak wordt gezet. Het is aan Frank om zo snel mogelijk te handelen.

Police Squad begon in 1982 als een zes-delige komedie serie met Leslie Nielsen in de hoofdrol als de klunzige politieagent Frank Drebin. In 1988 kreeg dit een heuse bioscoopversie in de vorm van The Naked Gun, dat zelfs nog twee vervolgen kreeg. Na deze drie films werden er nog wat pogingen gedaan om een nieuwe film van de grond te krijgen, maar zover kwam het nooit. Toen Leslie Nielsen in 2010 op 84-jarige leeftijd overleed leek dat het einde van The Naked Gun-reeks. Niet dus, want na een eerdere poging van Ed Helms is het dit keer Seth MacFarlane die een nieuwe versie op poten wist te zetten. Hij wist in een eerder stadium al een beroep te doen op Liam Neeson, een toch wel opvallende keuze. Neeson staat nou niet direct bekend om zijn komische talent, al wist hij zichzelf al eerder opnieuw uit te vinden natuurlijk. Naast hem werd Pamela Anderson gecast om de rol van superdom blondje te spelen. Ook weer een opvallende keuze, maar gezien haar recente opleving met The Last Showgirl met een goeie timing. Toch is het nog maar de vraag of het publiek anno 2025 nog wel warmloopt voor het concept vol flauwe humor.

Zoals we konden verwachten doet MacFarlane samen met regisseur Akiva Schaffer geen poging om het wiel opnieuw uit te vinden. Sommige grappen zijn dan ook zelfs letterlijk overgenomen uit de Leslie Nielsen-films. Enerzijds pure creatieve armoede uit Hollywood, waarbij je je kan afvragen of men de naam The Naked Gun puur heeft gebruikt om nog wat centen eruit te persen. Toch bewijst deze film anderzijds dat de formule tijdloos is. De domme, foute slapstick humor is natuurlijk nog steeds de vingerafdruk van de film. Het is even wennen om Neeson zo te zien als opvolger van de legendarische Leslie Nielsen, maar we kunnen gerust stellen dat hij het er verrassend goed vanaf brengt. Daarnaast hebben de makers de speelduur ruim onder de anderhalf uur gehouden en dat maakt dat alles eigenlijk precies werkt. Van een groots verhaal hoeft de film het dan ook niet te hebben natuurlijk en op een begeven moment is het ook wel weer genoeg geweest met de flauwigheden. Je moet er echt even voor in de stemming zijn.

Toch zijn tijden wel veranderd. Waar je vroeger helemaal dubbel lach om de grappen en grollen zijn we nu een paar generaties verder. Leuk is het nog steeds, maar meer in de vorm van een gniffel dan echte dijenkletsers. Dit was in de bioscoop ook te merken aan het bezoekend publiek in de zaal. Waar in het begin nog wel om vrijwel alles gelachen werd, begon in het tweede deel van de film toch op te vallen dat er wat moeheid begon op te treden betreft de flauwigheden. Het is ook maar de vraag of de film een nieuwe generatie zal aanspreken, want eigenlijk is het gewoon oude koek herkauwen, maar gelukkig wel op een manier die het origineel eer aan doet. En dat zijn films die de tand des tijds ook niet altijd even goed hebben weten te doorstaan. Toch moeten we eerlijk zijn en deze film het voordeel van de twijfel geven, het had allemaal een stuk slechter kunnen aflopen. Het is allemaal goed gemaakt en doet vooral op een passende wijze eer aan de originele films.

Extra’s: Zoals je mag verwachten bij een dergelijke film is er op de Blu-ray release wat bonusmateriaal te vinden. Leuk voor erbij, maar niets om erg enthousiast van te worden.
· A Legacy of Laughter (08:57) Cast- en crewleden bespreken deze nieuwe film en hun liefde voor de originele film.
· Son of a (Naked) Gun (05:59) Liam Neeson bespreekt zijn rol en wat hij meebracht voor zijn rol.
· The Really Unusual Suspects (04:22)
· On Set of a Set Within a Set That’s in a Set (03:42) Leuk hoe de cast hier steeds de vierde muur doorbreekt.
· Dropping the Balls (03:26) Het productie- en stuntteam bespreken de explosieve finale van de film.
· Outtakes (12:28) Een compilatie van outtakes.
· Deleted/Extended/Alternate Scenes (16:32) Een flinke sloot aan verwijderde- en alternatieve scènes die een leuke toevoeging op de film.

The Naked Gun biedt hetzelfde spervuur aan flauwigheden als de originele films. Daarmee is de film eigenlijk een grote grap geworden en hoe je dat mag interpreteren ligt vooral aan wie je voor je hebt. De originele films worden best leuk geëerd, maar je kan je afvragen of dit echt een nieuwe generatie zal aanspreken. Waar Liam Neeson eigenlijk opnieuw bewijst een enorm veelzijdige acteur te zijn (de beste man lijkt echt overal mee weg te komen) geldt dat zeer zeker niet voor Pamela Anderson. Het is leuk voor haar dat ze weer zo op de voorgrond treed, na een soort comeback met The Last Showgirl, maar een goede actrice zal ze nooit worden. Niet dat dat nou een functievereiste is voor deze film, dus dat scheelt. Waar de originele Naked Gun-films de lachers op de hand kreeg omdat de humor te fout was, teren de makers hier eigenlijk gewoon op die blijkbaar tijdloze formule. Een nieuwe vervolg is wat ons betreft niet direct nodig, maar gezien de goede opbrengst is dat vast een kwestie van tijd. Laten we dan alleen wel hopen dat de beste grap (die rond de zoon van Detective Nordberg) niet weer gelijk al in de eerste de beste trailer zit.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.