Becca en Tyler worden een weekje ondergebracht bij hun grootouders in Pennsylvania. Omdat de twee kinderen hun grootouders niet kennen besluit Becca een documentaire van hun tripje te maken. Bij aankomst lijkt er niets aan de hand en opa en oma lijken de liefste opa en oma van de wereld. Maar al snel komen de twee erachter dat er iets flink mis is met hun grootouders. Hoe langer het verblijf duurt, hoe vreemder de situatie wordt. Zo dwaalt oma vaak ’s nachts door het huis en bewaart opa een groot geheim in het schuurtje op het land. Daarnaast hanteren de grootouders een aantal regels, waarvan de belangrijkste is dat ze na 21.30 uur beter in hun kamer kunnen blijven.

M. Night Shyamalan gooide eind jaren negentig hoge ogen met zijn inmiddels tot klassieker verheven The Sixth Sense. Helaas heeft hij de kwaliteit van deze film nooit meer kunnen evenaren. Op zich leverde dit nog wat aardige films op, maar de laatste jaren maakt de Indiase regisseur het ene na het andere wanproduct met als voorlopig dieptepunt After Earth met vader en zoon Smith. Voor The Visit houdt Shyamalan het allemaal wat kleinschaliger en goedkoper door de film een found footage concept te geven. Of dit een goed teken is is echter maar de vraag, want we mogen toch gerust stellen dat het found footage-concept ook aardig uitgekauwd begint te raken.

Toch weet The Visit soms aardig uit de hoek te komen. Zo is de film prima te verteren, mede door de constant aanwezige spanning en de combinatie met aardig wat humor. Als de kinderen worden opgehaald van het station door hun grootouders en in de boerderij aankomen, voel je direct al dat er iets niet helemaal in de haak is. Opa gaat telkens een mysterieus schuurtje binnen en de kinderen mogen hier echt niet bij in de buurt komen. Tyler is echter een bijdehand jochie en weet wat later toch het schuurtje binnen te dringen waar hij een ontluisterende ontdekking doet. Deze ontdekking verklaart wellicht een hoop, maar roept tegelijkertijd ook de nodige vragen op. Als Becca vervolgens midden in de nacht vreemde geluiden hoort en haar kamerdeur opent, ziet ze oma kotsend door het huis heen lopen. Het is vanaf dit punt dat je je als kijker meer dan eens begint af te vragen waar de makers heen willen.

Het verhaal wordt nog vreemder als de kinderen onder de boerderij aan het spelen zijn. Zonder enige aanleiding is oma daar plots ook, waarmee ze de kinderen de stuipen op het lijf jaagt. Deze scène is erg sterk gemaakt en zal je best ongemakkelijk laten voelen. Het knappe aan de film is daarnaast dat de weinige schrikmomenten die de film bevat zonder uitzondering allemaal goed zijn uitgewerkt. Je zal je deze momenten het apelazarus schrikken en dat is natuurlijk precies waar we dit soort films voor kijken. Helaas kent de film hiernaast ook de nodige langdradige stukken. Hierin wordt een poging gedaan om de personages verder uit te diepen, maar door het trage tempo waarin dit soms gebeurt verliest je als kijker je interesse in het hoe en waarom van de situatie van de kinderen.

Extra’s: De Blu-ray uitgave is goed verzorgd met het nodige bonusmateriaal. Zo staan er bijna tien minuten aan verwijderde scènes op de schijf, waarvan na het zien wel direct duidelijk is waarom deze de film niet hebben gehaald. Ook is er tien minuten durende een making of aanwezig. De leukste extra is echter misschien wel het alternatieve einde, waarbij je zelf de conclusie mag trekken of de makers voor het juiste einde hebben gekozen. Als laatste zien we de galerij met Becca’s foto’s, een leuke toevoeging.

The Visit​ is een found footage film die de nodige spanning kent, maar dat door meerdere langdradige stukken bijna weer teniet gedaan ziet worden. Toch is het verloop van het verhaal redelijk uitgewerkt en zit er zowaar weer eens een aangename twist aan het verhaal. De acteurs doen het stuk voor stuk prima, waarbij vooral de oma je van tijd tot tijd flink ongemakkelijk zal laten voelen. Ondanks wat kleine ongeloofwaardigheden kunnen we voor het eerst in jaren eindelijk weer eens spreken van een geslaagde Shyamalan-film. Wel eentje met een korte houdbaarheid, want een herkijk van de film zal zwaar overbodig zijn. Conclusie: leuk voor een keer.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.