2015. Wayne Hays is een gepensioneerd rechercheur die al 35 jaar gekweld wordt door een vermissingszaak uit 1980 waarbij twee kinderen verdwenen. De ouderdom heeft vat gekregen op zijn geheugen, maar door een samenwerking met een documentairemaker komen er steeds meer details terug die duidelijkheid scheppen over de zaak. In 1980 zien we hoe Will en Julie Purcell niet meer terugkeren van een speelpleintje. Hun ouders hebben geen gelukkig huwelijk en als Hays en zijn partner Roland West hun huis doorzoeken, vind ze pornografische magazines onder Wills’ matras en een gat in Wills’ kast waardoor je kijkt op Julies’ kamer. Bij nader onderzoek ontdekken ze dat een neef van Lucy een tijdlang in Wills’ kamer is verbleven en Will toen op de bank sliep. In 1990 wordt niet opgeloste vermissingszaak opnieuw geopend en krijgt Hays informatie dat Julie Purcell mogelijk nog in leven is.

Na 2015, toen het tweede seizoen van True Detective verscheen, werd het redelijk stil rond de serie. Ondanks dat het tweede seizoen op zichzelf zo slecht niet was, kon het nog niet in de schaduw staan van het meesterlijke eerste seizoen. Ondanks dat beide seizoenen geschreven werden door Nic Pizzolatto leek de serie Cary Joji Fukunaga, de regisseur van het eerste seizoen, nodig te missen. Na de slechte ontvangst leek het er zelfs een tijd op dat het nooit meer zou komen van een derde seizoen. Halverwege 2016 was het echter Matthew McConaughey, niet alleen hoofdrolspeler van het eerste seizoen, maar tevens producent van de serie, die te kennen gaf dat hij graag zou zijn dat de serie terugkeerde. In de tijd erna volgde berichten dat Pizzolatto zijn betrokkenheid bij HBO-serie Perry Mason had opgezegd om zich volledig te wijden aan een derde seizoen van True Detective en ook kwam de eerste castinggeruchten snel op gang.

True Detective is een zogeheten anthologieserie, waarbij in elk seizoen een andere zaak wordt belicht en andere acteurs te zien zijn. Het stralende middelpunt van dit seizoen is Mahershala Ali, die rond de tijd van het verschijnen van dit seizoen zijn tweede Oscar wist te bemachtigen voor zijn rol in Green Book. Als oorlogsveteraan en rechercheur levert hij een gedreven prestatie, waarbij hij belangrijke ondersteuning krijgt van de make-up afdeling. Zeker in de tijdlijn van 2015, al Ali te zien is als zeventigjarige, zien we een indrukwekkende veroudering zonder dat daar een computer mee gemoeid is. Naast Ali zien we Stephen Dorff als zijn partner Roland West. Dorff kreeg eind vorig millennium bekendheid door zijn rol in Blade, waarna hij zo nu en dan weer in de spotlights was te zien. Belangrijke bijrollen zijn er voor Carmen Ejogo als onderwijzeres en aspirant schrijfster en partner van Hays en Scoot McNairy als Tom Purcell, de vader van de twee vermiste kinderen.

Voor dit derde seizoen is gekozen om qua opbouw in het verlengde te gaan liggen van de niet chronologische opbouw van het eerste seizoen. Zo zien we drie tijdlijnen door elkaar verweven, waarbij de personages keer op keer geconfronteerd worden met actie en gevolg. Niet alleen is er een mysterie dat zich langzaam ontvouwt, ook zien we hoe Hays worstelt met zijn geheugen. Het leidt uiteindelijk tot een sterk finale, die vooral inzet op emotie. Het maakt dat dit seizoen op veel manieren beter aansluit op het eerste seizoen dan het tweede seizoen dat deed. Enig wat eigenlijk een beetje wordt verzuimd is om nog wat verder de diepte in te gaan. Zo zijn er wat suggesties (de stropoppen keren terug) van een diepgaande samenzwering en een crossover naar het eerste seizoen, iets wat zeker tot de mogelijkheden had behoort gezien het einde van het eerste seizoen, maar zover durfden de makers wellicht niet te gaan. Het is een kleine smet op een verder perfect seizoen.

Extra’s: Naast de 8 afleveringen bevat de Blu-ray release van dit seizoen aardig wat bonusmateriaal. Verkijk je niet op de kwantiteit, want met bijna een half uur aan verwijderde scènes en een langere versie van de finale investeert deze release vooral in kwaliteit.
· Designing the Decades (07:43) Een blik op hoe de weergave van de drie decennia, 1980, 1990 en 2015, tot stand is gekomen.
· Music of Season 3 (09:59) Een gesprek over de muziek van dit seizoen tussen Nic Pizzolatto en de legendarische T Bone Burnett.
· Finale Extended Cut (83:20) Een speciale langere versie van Now Am Found, de finale van dit seizoen.
· Deleted Scenes (29:15) Een negental verwijderde scenes, die een interessante toevoeging bieden op het toch al uiterst boeiende verhaal.

True Detective – seizoen 3 is zowel qua stijl als qua niveau een terugkeer naar het eerste seizoen. Er wordt uiteindelijk geen brug geslagen tussen de seizoenen, maar in alles is dit een beter en logischer vervolg dan het tweede seizoen dat eigenlijk was. Geen pretentieus geneuzel zoals het briljante eerste seizoen wellicht verweten kan worden, maar een gewone langlopende zaak met een agent en een obsessie. Dat de uiteindelijke oplossing zich wel openbaart voor de kijker, maar niet voor de man die er al 35 jaar een obsessie voor heeft, is gek genoeg even frustrerend als vertederend. Het is uitmuntend schrijfwerk van Pizzolatto, al is veel van het slagen van dit seizoen ook te danken aan de make-up afdeling en het ijzersterke acteerwerk. Vooral Ali laat zich van zijn beste kant zien, en ondanks dat Dorff te zien is als zijn partner is hij, en niemand anders, de grote ster van dit seizoen. Wellicht kan dit seizoen een herhaling van zetten worden verweten, maar dan wel een herhaling die we graag zien.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.