Als Laura Barns zelfmoord pleegt om een filmpje dat op YouTube gelekt is, speelt iedereen de vermoordde onschuld. Niemand lijkt enig idee te hebben wie het filmpje geplaatst heeft of wie de maker is geweest. Als zes vrienden een jaar later een Skype-gesprek voeren, merken ze op dat er constant een mysterieus persoon in hun gesprek zit. Al snel slaat de sfeer om en krijgen de vrienden te maken met de meest bizarre gesprekken. Als ze erachter komen dat alle gesprekken vanaf Laura’s account worden gevoerd proberen ze uit alle macht erachter te komen wie Laura’s account heeft gehackt. Pas als de eerste dode valt begint het erop te lijken dat het Laura zelf wel eens kan zijn.

Met The Blair Witch Project uit 1999 werd er op filmgebied een ware hype ontketend. Sindsdien schieten de zogenaamde found footage-films als paddenstoelen uit de grond, al zijn deze films lang niet allemaal even goed. Sterker nog, de meeste zijn met de tijd flink saai en voorspelbaar geworden. Het werd dus tijd voor een nieuw concept, waarbij er een goede film wordt gemaakt met een beperkt budget. Unfriended, die in de Verenigde Staten als Cybernatural door het leven gaat, gooit het over een andere boeg. 83 minuten lang kijk je naar een computerscherm met acteurs achter de webcam. Op het eerste gezicht zou je denken dat een dergelijke manier van een ‘film’ voorschotelen weinig kans van slagen heeft, maar Unfriended verrast flink op dat gebied en houdt de aandacht van de kijker de hele film vast.

Het verhaal is vrij simpel en klinkt allesbehalve origineel, maar toch zit er een goede boodschap in. De film kaart namelijk het actuele probleem van cyberpesten aan. De film opent met een vrij heftige scène waarin je ziet dat Laura Barns zichzelf op een (vermoedelijk) schoolplein van het leven berooft. Onder dit filmpje wordt er veel geklikt op nieuwe vensters zodat je ook het filmpje krijgt te zien waarom Laura deze heftige beslissing heeft genomen. Dit trekt meteen de aandacht van de kijker en zal je aan het denken zetten. Want stel je eens voor als er een filmpje van jou op het internet verschijnt, waarbij je in een dronken bui iets heel doms doet. Je leest vaak berichten in de krant over dit soort schrijnende verhalen, maar zolang je niet ziet of weet wat er gaande is, heb je wellicht toch een genuanceerde mening over het geheel. Met Unfriended krijg je een goede kijk in hoe iemand helemaal kapot gemaakt kan worden door een stom filmpje en komt alles opeens heel erg dichtbij.

De film is opgenomen in een huis waar de acteurs allemaal in een andere kamer zitten en de Facebook-accounts die in de film voorkomen zijn allemaal echt en zijn ook terug te vinden op het wereldwijde web. Dus heb je er zin in om je echt eens verder te verdiepen in de film, kan je alles en iedereen nazoeken. Wat knap is aan de film is dat het lijkt of de film in één take is opgenomen. Al blijkt dat dat in werkelijkheid is gedaan door middel van slimme montage van de zogenaamde long takes van pakweg tien minuten. Als de gesprekken gevoerd worden door de vrienden, lijkt het erop of je naar een willekeurige Skype-sessie zit te kijken. De dialogen zijn erg oppervlakkig en cliché te noemen, maar als ze merken dat er iemand onder de naam Billie constant op hun chat zit, beginnen ze achterdochtig te worden. De oplossing lijkt dan erg simpel, gewoon de chat stoppen en een nieuwe Skype-sessie starten, maar de mysterieuze Billie blijft elke keer weer terugkomen als ze de chat starten.

De makers hebben overigens een eigen soort van Skype-design gemaakt om de nodige claims te voorkomen van het bedrijf. Iets waar je natuurlijk niet aan ontkomt als je constant naar een computerscherm zit te kijken, maar het is wel iets dat flink opvalt.Daarnaast wordt er flink reclame gemaakt voor sites als Facebook en YouTube. Dit is natuurlijk ook met het oog erop om alles zo realistisch mogelijk te laten overkomen. De acteurs en actrices doen prima hun werk en je kan ze in ieder geval niet betichten van slecht acteerwerk, hoewel er wat voor te zeggen valt dat het bijna knap is als je het op dat vlak weet te verpesten met een dergelijke realistisch en simpel concept. Wat wel jammer is aan de film, is dat het allemaal wel redelijk voorspelbaar is. Je hoeft niet lang na te denken wie het volgende slachtoffer zal zijn en al helemaal niet dat ze elkaar ook nog eens bedonderd hebben. Ook worden er natuurlijk een flink aantal domme beslissingen genomen door het zestal. Want wees nou eerlijk, wie opent er nou bestanden van iemand die je terroriseert op het internet?

Unfriended is een knap staaltje cinema geworden, dat naast spannend ook nog eens erg actueel is. Er zit een goede en duidelijke boodschap in de film en dat zorgt er dan ook voor dat je blijft kijken. Door het concept is het de vraag of dit nou echt een film is die bioscoopwaardig is, maar uiteindelijk bepalen de bezoekers dat natuurlijk. Toch is het een vreemde gewaarwording om op het grote witte doek continu naar een computerscherm te zitten kijken. Wellicht had de distributeur een speciale laptopsessie kunnen organiseren, dat past meer en zou nog een mooie vorm van promotie geweest zijn ook. Wat rest is een spannende film die de actualiteit opeens voor je neus zet en daarom best confronterend kan zijn.