Een ex-gedetineerde klust bij als bestuurder van vluchtwagens nadat hij net weer op vrije voeten is. Tijdens een doodnormale klus waarbij hij twee criminelen moet helpen om te vluchten na een bankoverval gaat het vreselijk mis. Hij krijgt een mysterieus telefoontje van zijn zogenoemde opdrachtgever die hem vertelt om de twee criminelen achter te laten na de overval en er alleen met het geld vandoor te gaan omdat ze op het punt staan om hem te vermoorden. Hij aarzelt, maar kiest ervoor om toch het advies van de mysterieuze beller op te volgen. Wat volgt is een dodelijk kat-en-muisspel waarbij hij niet meer weet wie hij kan vertrouwen en waar hij naar toe kan vluchten. De enige persoon die hem lijkt te kunnen helpen om de nacht levend door te komen is zijn puberende 14-jarige dochter.

Als je de trailer bekijkt van Wheelman, dan zal de vergelijking met de film Drive uit 2011, waarin Ryan Gosling ook een naamloze bestuurder speelde, waarschijnlijk snel zijn gemaakt. En dat is ook niet zo gek, aangezien de film van debuterend regisseur Jeremy Rush wel degelijk uit het zelfde vaatje lijkt te tappen. Toch heeft hij Wheelman gelukkig genoeg eigen gezicht gegeven om op eigen benen te kunnen staan, al is originaliteit op verhaaltechnisch gebied ver te zoeken. Het is dan ook maar goed dat regisseur Rush vooral inspeelt op een andere troef die hij in huis heeft.

De troef is het camerawerk waarbij je als kijker de auto van de naamloze Wheelman vrijwel niet verlaat. Het levert een interessant perspectief op, waarbij we dicht op de huid zitten van acteur Frank Grillo en zijn auto eigenlijk nooit in volle glorie aan de buitenzijde aanschouwen. Gesprekken die zich dus buiten de auto afspelen zien we door de voor- of achterruit heen en dat is een bijzondere aanpak die daarmee qua originaliteit zeker weet te scoren. Het maakt het des te jammer dat Rush zich toch liet verleiden om op sommige momenten wel degelijk het perspectief te verschuiven naar rondscheurende auto’s om de actie vooral ten goede te komen, maar het is hem vergeven aangezien deze Netflix Original zijn eerste werk is als regisseur.

Een andere troef waarop Rush kon vertrouwen is acteur Frank Grillo als de naamloze wheelman. Dat de beste man alleen maar schurken of andere criminelen lijkt te kunnen spelen komt in dit geval goed uit, aangezien hij meer dan geloofwaardig is als ex-gedetineerde die wel degelijk een goed hart heeft, maar simpelweg pech heeft gehad in zijn leven. Dit gegeven komt mooi naar voren als hij een telefoongesprek met zijn dochter voert die tot laat wil gaan stappen, maar hij dat als vader totaal niet ziet zitten. Het geeft zijn karakter net dat beetje meer diepgang waardoor het geen eendimensionaal personage is geworden waar we geen enkele sympathie voor zouden kunnen voelen. En dat is wel degelijk nodig voor een film die zo erg sterk leunt op zijn hoofdpersonage. Het maakt Wheelman een meer dan prima filmpje die met zijn 82 minuten ook een meer dan fijne speelduur in huis heeft.

Wheelman lijkt op het eerste gezicht misschien een makkelijke kopie van soortgelijke actiefilms, maar gelukkig weet regisseur Jeremy Rush zijn eerste speelfilm wel degelijk een originele twist mee te geven door het bijzondere camerawerk. Dat hij daarbij ook nog eens kan rekenen op acteur Frank Grillo die geknipt lijkt te zijn voor de rol is een fijne bonus. Het maakt Wheelman een meer dan prima film die de vaart er met zijn korte speelduur goed weet in te houden en hier en daar nog weet te verrassen ook.