Ed en Jenny Cooper verwachten een baby. Ze wonen samen met Miranda, Jenny’s dochter en Emily, Ed’s dochter uit een eerder huwelijk. Miranda heeft last van angst- en paniekaanvallen, waarvoor ze medicijnen gebruikt. Als Ed samen met Miranda op pad gaat om een wiegje voor de baby te kopen, stoppen ze onderweg bij een benzinestation voor een sanitaire stop. Daar komen ze Wade tegen, een seriemoordenaar die al jaren lukraak mensen vermoord. De twee slaan op de vlucht, maar Wade weet hun te achterhalen en schiet Ed neer. In paniek vlucht Miranda een afgelegen bos in waar ze wordt opgejaagd door een gewetenloze sociopaat op een moorddadige missie.

J.K. Simmons brak in 2020 definitief door met zijn fenomenale rol als docent Terence Fletcher in Whiplash. Simmons was tot op dat moment vooral bekend van zijn rol als J. Jonah Jameson in de Spider-Man trilogie van Sam Raimi, maar zag zijn carrière een flinke boost krijgen na de prijzenregen voor zijn vertolking. Met een Oscar op zak zat hij geen moment meer om werk verlegen, waarbij hij hoofdrollen afwisselde met sterke bijrollen. Hij wordt dan ook niet voor niets beschouwd als een van de meest productieve en gevestigde karakteracteurs van zijn generatie. Dat dit niet betekent dat echt alles in goud verandert onderstreept deze film eens te meer.

De film is een ware familieaangelegenheid. Zo is Michelle Schumacher, die hier tekent voor de regie en het script, de vrouw van Simmons. Zijn zwager Randle Schumacher mocht opdraven als producent. Dochter Olivia Simmons heeft een bijrolletje als Emily en zijn zoon Joe Simmons is verantwoordelijk voor de muzikale omlijsting. Allemaal leuk en wel natuurlijk, en vooral voor J.K. Simmons zelf natuurlijk machtig mooi om dit te kunnen doen, maar goed is het helaas allemaal niet. Je belandt binnen no-time in het moorddadige spel en het duurt veel te lang voordat je enige context gevoerd krijgt. Tegen de tijd dat je wat meer achtergrond krijgt, ben je als kijker al helemaal mee met de moordlustige hoofdpersoon en zijn ‘does it matter?’-houding. Een vraag waarop we een kort antwoord kunnen geven.

Want nee, het doet je als kijker werkelijk helemaal niet. Waar we in het verre verleden Rutger Hauer in The Hitcher op een soortgelijk moordlustige missie los zagen gaan, zonder echt enige achtergrond rond zijn personage, pakte hij de kijker helemaal in. De achterliggende reden deed er geeneens toe. De spanning werd namelijk dusdanig opgevoerd dat je helemaal op het puntje van je stoel zat. Met een laconieke en haast onverschillige houding lijkt Simmons hetzelfde te proberen, maar hij faalt hier volledig. Het is soms eerder lachwekkend dan angstaanjagend en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Oh en die reden? Blijkbaar is het vreemdgaan van je vrouw reden genoeg om helemaal los te gaan en werkelijk iedereen zomaar overhoop te schieten.

Extra’s: Zoals ondertussen bekend van releases van The Searchers, is er naast de film geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.

You Can’t Run Forever is een familieaangelegenheid onder aanvoering van Oscarwinnaar J.K. Simmons die de plank volledig misslaat. J.K. Simmons is vast een geweldige man en vader, maar dat lijkt hier dan ook werkelijk enige reden om in dit wanproduct zijn gezicht te laten zien. Simmons zelf lijkt haast iedere scène even tussen de gezelligheid met zijn familie te hebben gespeeld, want het oogt allemaal behoorlijk ongeïnspireerd. Het maakt dat You Can’t Run Forever nergens de beoogde nachtmerrie is geworden met een maniakale en ijzingwekkende Simmons in de hoofdrol. In plaats daarvan krijg een een zeer matig tussendoortje met enkele scènes die Simmons zonder meer onwaardig zijn, oftewel; een film die je beter links kan laten liggen.

Met dank aan The Searchers in samenwerking met Remain In Light voor het recensie-exemplaar.