In 1976, te midden van een hooglopend politiek conflict, kondigt Bob Marley aan dat hij zal optreden tijdens het Smile Jamaica Concert, om de vrede tussen de strijdende partijen te bevorderen. Tijdens de voorbereidingen worden Marley, zijn vrouw Rita en andere bandleden neergeschoten. Marley en Rita worden opgenomen in het ziekenhuis, maar overleven de moordaanslag en herstellen op tijd voor het concert. Na het concert ziet Bob zich genoodzaakt om de gespannen situatie in zijn thuisland te ontvluchten naar Londen, waar hij geïnspireerd door de soundtrack van de film Exodus het album Exodus opneemt. Het album wordt een grote hit en helpt de reggaemuziek en de Rastafari-beweging verder te populariseren. Maar als de platenmaatschappij mikt op een tournee door Europa, mikt Marley op stops door heel Amerika om de mensen daar te inspireren. Het leidt tot wrijving tussen Marley en Rita. Ondertussen wordt Marley geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid.

Sinds het gigantische succes van Queen-biopic Bohemian Rhapsody in 2018 schieten de biopics opeens als paddenstoelen uit de grond. Het zal dan ook niemand verbazen dat de aankondiging voor deze Bob Marley-biopic in diezelfde periode kwam. De verwachtingen liepen wat uiteen, maar feit is natuurlijk wel dat Marley een van de meest invloedrijke artiesten was van de twintigste eeuw. Een van de grootste problemen waar de makers tegenaan liepen was de zoektocht naar hun Bob Marley. Het resulteerde in een jarenlange en wereldwijde zoektocht. Deze werd uiteindelijk gevonden in de Britse acteur Kingsley Ben-Adir, die eerder al te zien was als Malcolm X in One Night in Miami…

Wat een beetje jammer is aan deze film is dat Ben-Adir ook eigenlijk echt het grootste positieve is aan deze biopic. Nu was een Bohemian Rhapsody ook zeker niet vrij van kritiek, zeker niet omdat de film meer dan eens een loopje nam met de feiten, maar een goede film was het wel. Wat dat betreft is One Love eigenlijk maar een standaard biopic, die geen recht doet aan zijn briljante onderwerp. Wat overblijft is een typische Hollywood film. Alles ziet er piekfijn uit, het tijdsbeeld is goed getroffen en ook de vertolkingen zijn prima, maar de nodige diepgang ontbreekt. De film schiet gewoonweg tekort door zijn manier van opbouwen, met maar weinig aandacht voor Marleys’ jeugd en wie nou echt de man achter de muziek is. Daarnaast mist de film enige dramatische opbouw richting het einde.

Wat ook tegen de film werkt is dat regisseur Kevin Macdonald in 2012 al een fenomenale en complete documentaire maakte. Het verhaal heeft voor de kenner dan geen enkele verrassing in petto. Nu is een film heel wat anders dan een documentaire, maar als je dan mag kiezen gaat de voorkeur toch echt uit naar beelden met de echte Marley. Dat blijkt nog maar eens als we aan het einde van de film bij de pre-credits een montage voor ons neus krijgen met clips waarop de echte Marley en zijn band te zien zijn tijdens het One Love Peace Concert. Prompt zien we beelden hoe Marley wordt vergezeld door de hoofden van beide politieke partijen. En zo zien we in luttele seconden een vereniging die de film nergens voor elkaar weet te krijgen. En zo is eigenlijk het enige wat echt overeind blijft de immer briljante muziek.

Extra’s: Naast de nette sleeve heeft Blu-ray release ook een set artcards meegekregen. Gelukkig blijft het daar niet bij en is ook op de disc het nodige aan bonusmateriaal te vinden.
· Becoming Bob Marley (07:28) Hoofdolspeler Kingsley Ben-Adir bespreekt zijn toewijding aan deze rol, zijn transformative, het leren van de muziek en het in dienst nemen van een Jamaicaanse crew.
· The Story: Bringing Bob Marley’s Story to Life (07:25) Een making of van de film, met naast Bobs’ verhaal ook ruimte voor Ritas’ kant van het verhaal en aandacht voor de moordaanslag.
· The Cast (09:49) Een kennismaking met de cast, met natuurlijk aandacht voor de kwaliteiten waarvoor zij voor een bepaalde rol werden gekozen.
· On Location: Jamaica and England (08:27) Zoals de titel al doet vermoeden krijgen we hier een blik op de locaties die we terugzien in de film.
· The Band (09:50) Aandacht voor de muzikanten die helpen om de film tot leven te brengen.
· Extended and Deleted Scenes (10:23) Een achttal verwijderde en/ of extended scenes, hieronder: Reading the Bible, Hope Road Interview, Cemetery, Leaving Delaware, Ganja Is a Bird, Meet Mick Jagger, Wailers Breakup en Interview with Bob.

Bob Marley: One Love is een aardige, maar wat plichtsgetrouwe toevoeging aan de recente golf soortgelijke biopics. Ondersteund door zijn nabestaanden zien we een veel te veilige film die nergens de middelmaat weet te ontstijgen. Een icoon als Bob Marley verdient eigenlijk gewoon beter, maar eigenlijk is dit wat we veel zien als nabestaanden een te dikke vinger in de pap hebben en teveel proberen om een bepaald beeld hoog te houden. Dat terwijl het werkelijke verhaal vaak op zichzelf niet alleen een stuk interessanter is, maar ongetwijfeld ook een betere film zou opleveren. Wat overblijft is een aardige film die voor de fans tekort zal schieten en weinig nieuwe fans zal opleveren. Wat dat betreft kan je je beter richten tot de Legend verzamelaar of de Marley-documentaire.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.