Boven de Amerikaanse bossen van de staat Georgia dropt een klein vliegtuigje een behoorlijke lading cocaïne, maar de landing van deze bijzondere cargo gaat niet helemaal zoals gepland. Buiten het feit dat het niet neerkomt op de plek waar het zou moeten landen, wordt het ook nog eens binnen no-time verorbert door een gigantische beer. Het veranderd de beer in een moordlustig en gevaarlijk roofdier dat een spoor van dood en verderf achterlaat. De zaak wordt er echter nog wat complexer op als verschillende groepen zich op dat moment in de bossen bevinden en de chaos daarmee alleen maar lijkt toe te nemen. Zo zijn criminelen op zoek naar de lading cocaïne, is de politie ze inmiddels op het spoor, lopen er nog een paar vrijgeestige toeristen rond en gaat een radeloze moeder op zoek naar haar dochter die in de bossen vermist is geraakt. De bonte verzameling mensen kruisen regelmatig elkaars paden, maar het is nog niks vergeleken met een ontmoeting met de zogenaamde cocaïne beer die zich door niets of niemand lijkt te laten stoppen in zijn zoektocht naar een verse lading cocaïne. De grote vraag is dus wie het bos uiteindelijk heelhuids zal kunnen verlaten.

Een beer die een flinke hap cocaïne tot zich neemt en vervolgens op oorlogspad gaat tegen iedereen die het tegenkomt. Klinkt als een creatief idee van een schrijver om een film aan op te hangen, maar grappig genoeg is de film Cocaine Bear van regisseur Elizabeth Banks gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Voor het grootste gedeelte althans. Er was in 1985 namelijk inderdaad een beer, die later Pablo Escobear werd genoemd, die zich tegoed deed aan kilo’s cocaïne, maar dat bleek na autopsie slechts een paar gram te zijn en bovendien: het dier overleed vrij snel na diens overdosis. Toch is het natuurlijk voer voor een heerlijke over-de-top-film en heel veel plezier te hebben met het simpele gegeven van een beer die niet te stoppen lijkt. En juist dat is Cocaine Bear precies geworden.

Om het gegeven van een losgeslagen beer wat meer invulling te geven worden er een paar verhaaltjes opgegooid met mensen/slachtoffers die toevallig allemaal in het bos moeten zijn en daarmee dus al snel oog in oog komen te staan met de titelheld. De film snijdt zijn vingers enigszins aan de personages want ze zijn nogal stereotype en redelijk voor de handliggend. Zo is er de grote crimineel, de laatste rol van acteur Ray Liotta, die zijn spullen terug wil, de suffe handlangers die hem daarbij helpen, een agent die de criminelen op het spoor is en de gescheiden moeder die haar opstandige tiener in de bossen kwijtraakt. Hier en daar krijgen de personages nog iets meer diepgang, de zoon van de grote baas die niet veel in de melk te brokkelen heeft, maar ze zijn redelijk eendimensionaal. Het maakt hun keuzes hier en daar wat gemakzuchtig en voorspelbaar, maar het fijne is dat het uiteindelijk allemaal niet uitmaakt voor de lol die Elizabeth Banks heeft met haar film over de doorgesnoven beer.

Cocaine Bear is pure fun en dat is dan ook precies wat de film te bieden heeft. Ondanks dat de focus iets teveel ligt bij de menselijke personages en niet zozeer bij de beer zelf, valt er wel een hoop te genieten van alle ‘gore and pleasure’. Zo wordt menig personage op bijzondere wijze door de snuivende beer te grazen genomen waarbij Banks duidelijk niet veel heeft willen inhouden als het aankomt op bloed en vliegende ledematen. Op het niveau overigens ook niet, want de meeste scènes met de beer zijn eigenlijk te belachelijk voor woorden, maar dat is nou juist de kracht van een film als Cocaine Bear. Neem het allemaal niet te serieus, laat je vermaken en heb met Cocaine Bear een bijzonder fijne avond.

Extra’s: De Blu-ray uitgave, met de pakkende titel ‘Maximum Rampage Edition, gaat gepaard met een handjevol aan fijne extra’s. Wel een gemis: een eerbetoon aan de dit jaar overleden acteur Ray Liotta die één van de hoofdrollen speelt.
· Alternatief einde (0:48) Een kort aangepast einde voor de film.
· Gag Reel (01:54) Humorvolle momenten vanaf de set.
· All Roads Lead to Cokey: The Making of Cocaine Bear (09:14) De standaard making of met interviews, een blik op de set en het echte verhaal achter de doorgesnoven beer.
· Unbearable Bloodbath: Dissecting the Kills (08:16) Een blik op de moordpartijen van de grote beer.
· Doing Lines (4:00) De cast leest het script samen door.
· Audiocommentaar: Een commentaartrack verzorgd door Elizabeth Banks en producent Max Handelsman.

Cocaine Bear is zo’n film die op heerlijk wijze over-de-top gaat en zich duidelijk niet beter wil voordoen dan wat het eigenlijk is. Heel erg is dat niet, want daardoor hoeft de film zich niet te concentreren op spitse dialogen of uitgediepte personages, maar is er in de 90 minuten dat de film duurt genoeg ruimte voor creatieve uitspatting met een 200 kilo wegende beer die zich tegoed heeft gedaan aan een flinke dosis cocaïne. Het maakt de film misschien niet tot het beste titels die dit filmjaar te bieden heeft, maar zeker wel tot één van de meest vermakelijkste!

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.