Het is 1977 als Lee Miller haar levensverhaal vertelt aan een interviewer. Veertig jaar eerder is ze een voormalig fotomodel uit New York City. Gedurende de begindagen van de Tweede Wereldoorlog besluit ze om haar carrière over een heel andere boeg te gooien door met haar geliefde mee te reizen naar Londen en voor het magazine Vogue reportages te maken over de wreedheden en om een stem te geven aan diegenen die niet gehoord worden. Haar vermogen om de oorlog te documenteren is echter beperkt, omdat het Verenigd Koninkrijk vrouwen verbiedt om in de buurt van gevechten te dienen. Nadat de Verenigde Staten eind 1941 echter de oorlog ingaan, wordt Lee toegewezen als oorlogscorrespondent naast fotojournalist David Scherman.

Lee is het regiedebuut van cameravrouw Ellen Kuras. Zij stuitte in een boekenwinkel in New York op een boek over oorlogsfotograaf Lee Miller en merkte een gelijkenis op tussen Miller en Kate Winslet, met wie ze samenwerkt voor Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Ze stuurde Winslet een exemplaar en toen die jaren later besloot om een film te ontwikkelen naar aanleiding van het boek, vroeg ze of Kuras deze wilde regisseren. Dat het een gouden greep was van Kuras bleek ook nog maar eens toen Winslet ten tijde van onzekerheid over de financiering besloot om de kosten van de salarissen van cast en crew twee weken lang op zich te nemen. Het mogen duidelijk zijn dat Winslet zich ook als producente met ziel en zaligheid heeft ingezet voor deze film.

Dat ze vervolgens in de hoofdrol alle ruimte pakt om te schitteren geeft ook duidelijk aan dat Winslet over voldoende zelfkennis beschikt om projecten te kiezen waarin zij alle ruimte heeft om te schitteren. Het is iets wat je aan haar ook wel kan overlaten. Ze ziet er niet alleen nog steeds geweldig uit, met een paar gedurfde scènes tot gevolg, ook neemt ze de film volledig op haar schouders. Naast Winslet schittert ook Andy Samberg. Hem kennen we eigenlijk vooral van zijn komediewerk, maar hij heeft een verrassend sterke bijrol als haar partner in crime. Toch is het verder vooral een grote Winslet-show, waarbij het opvallend is dat vrij grote namen als Alexander Skarsgård en Marion Cotillard eigenlijk gedegradeerd worden tot passanten.

Verder is het eigenlijk een wat brave biopic, waarbij Winslet de boel interessant weet te houden. Zeker het eerste uur is het soms namelijk wat lastig op dit vlak. De film kabbelt wat voort en je ziet vooral Millers’ zoektocht naar zichzelf en wat zij nou wil, waarbij ze vervolgens tegen de wetten en geldende regels aanloopt betreft een verdere ontwikkeling. Pas in het tweede uur krijgen we hiervan wat meer te zien en krijg je ook echt een idee waarom Miller haar tijd vooruit was. Ook zaken als misbruik worden enkel wat aangestipt, terwijl deze Miller wel gevormd hebben. Daarnaast is de raamvertelling met Josh O’Connor als interviewer wat geforceerd neergezet als twist.

Extra’s: Zoals ondertussen bekend van releases van The Searchers, is er naast de film geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.

Lee is een wat teleurstellende biopic, die enkel gered wordt door een meeslepend optreden van Kate Winslet. Op zich is het mooi hoe de film zich grotendeels afspeelt voor een en tijdens de Tweede Wereldoorlog zonder hier een daadwerkelijk verslag van te maken. De focus blijft op Miller. Feit is alleen wel dat dit, zeker het eerste uur, allemaal niet zo bijster interessant is. Wat dat betreft had de film haar werk echt nog wat meer eer aan mogen doen. Dit wordt richting het einde nog wel gepoogd, door Millers’ werk te tonen in de aftiteling. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Toch moeten we vooral concluderen dat Lee weliswaar haar tijd vooruit was, maar dat het wellicht vooral het beste is om haar werk voor haar te laten spreken.

Met dank aan The Searchers in samenwerking met Remain In Light voor het recensie-exemplaar.