Nadat ze elkaar twintig jaar niet meer hebben gezien, ontmoet zakenman Daniel Bloch zijn ex-vriendin Rachel. Ze vertelt hem dat zij kort na hun breuk ontdekte dat ze zwanger was van zijn kind. Ook vertelt ze hem dat Allen, hun zoon, twee weken geleden om het leven is gekomen bij een auto-ongeluk. In een poging iets te weten te komen over zijn zoon die hij nooit gekend heeft, gaat Daniel naar de school van zijn overleden zoon. Daar ontmoet hij Alice, een Franse lerares waar Allen verliefd op was. Al snel ontstaat bij Daniel een haast obsessieve drang om de nalatenschap van zijn zoon veilig te stellen.

In 2017 verscheen in Israël de dramafilm Ga’agua van Savi Gabizon. Zeven jaar later kreeg Gabizon de kans om zijn film in een Amerikaans jasje te steken. Voor deze nieuwe versie kan hij een beroep doen op Richard Gere en Diane Kruger, al is het vooral Gere die alle ruimte krijgt om te schitteren. Gere doet dan ook zijn uiterste best, maar helaas moet hij het doen met een script dat niet bepaald overloopt van geloofwaardigheid. Al direct in de eerste scène horen we dat zijn ex hem vertelt dat hij een zoon had, ze hem hier bewust niets over heeft vertelt omdat hij nooit kinderen wenste en dat diezelfde zoon ondertussen ook onlangs overleden is. Een op z’n zachtst gezegd opvallend uitgangspunt natuurlijk, want waarom zou je het dan nu in vredesnaam wél vertellen.

Alsof dat nog niet genoeg is gaat het personage dat Gere speelt volledig op in zijn vaderrol. Zeker als hij het gevoel krijgt dat zijn zoon wat onrecht toe is gedaan zet hij alles op alles om de nalatenschap van zijn zoon in een zo zonnig mogelijk daglicht te stellen. Het zijn al vroeg in de film wat wendingen waar je je als kijker overheen zal moeten zetten. De film zit op technisch vlak gelukkiger verder goed in elkaar en Gere is zoals altijd prettig om naar te kijken. Helaas wordt het er allemaal niet beter op in het vervolg van de film. Zo is daar de vreemde band die zoonlief had met zijn Franse lerares, gespeeld door Kruger. Het klinkt allemaal niet bepaald gezond en normaal, maar het is Daniel er alles aan gelegen alles recht te praten. Hoe krom het ook is. Vervolgens verdwijnt Kruger al snel weer naar de achtergrond.

Als kers op de taart volgt nog een werkelijk bizarre samenkomst van twee vaders die rouwen om hun kroost op een begraafplaats. Er komt een traditie uit het Taoïsme voorbij waarbij een overleden tiener alsnog, als een soort symbolische zet, wordt uitgehuwelijkt. Eveneens aan een overleden tiener dus. De mannen schudden de hand en onder het genot van een goed glas wijn vinden ze het samen vooral een heel goed idee. Nu nog even de rest van de nabestaanden zien te overtuigen. Het levert wederom wat bizarre en ook wat tamelijk ongemakkelijke scènes op. Na de kerst op de taart was er ruimte voor wat koffie blijkbaar, want dan heeft de vriendin van Allen nog een leuke verrassing in petto. Als kijker val je werkelijk van de ene in de andere verbazing.

Extra’s: Zoals we vaker zien bij fysieke releases is er, naast de film, geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.

Longing is een film over reflectie, die al vroeg kopje onder gaat door een volstrekt ongeloofwaardig script. Richard Gere valt weinig te verwijten, behalve dan dat hij zich beter had kunnen wagen aan een project met een beter script. Hij speelt een sterke rol als rouwende vader. Alleen de manier waarop grenst soms werkelijk aan het bizarre. Eerlijk gezegd heeft uw recensent van dienst het origineel niet gezien, maar de synopsis lezende lijkt er niet heel veel anders. Toch moet die film een stuk beter in elkaar zitten, want wat hier allemaal voorbij komt is volstrekt ongeloofwaardig. Het is te hopen dat Gere zich snel weer mag later zien in een betere film. Hij heeft nog steeds dat charisma wat we zo van hem kennen, maar liever worstelen we ons niet nogmaals door een film als deze heen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.