Een Oekraïense bende slaagt erin om een nieuwe wapentechnologie te stelen die de wereldorde dreigt te versturen. De Britse regering huurt de internationale inlichtingendienst Five Eyes in om het wapen terug te halen voordat miljardair en wapenhandelaar Greg Simmonds dit aan de hoogste bieder kan verkopen. Namens Five Eyes rekruteert Nathan Jasmine MI6-agent Orson Fortune om een team te leiden. Tijdens de missie in Madrid wordt het team echter geconfronteerd met Mike, een rivaal van Nathan, die ook blijkt te zijn ingehuurd om het wapen terug te halen. Als het team verneemt dat Simmonds een liefdadigheidsgala organiseert in Cannes, besluiten ze een beroep te doen op zijn favoriete filmster om hem om de tuin te leiden.

Rond de millenniumwisseling brak regisseur Guy Ritchie door met films als Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch, die doorspekt waren met zwarte humor en rauw actie. In de jaren die volgde maakte hij films waarin hij uit hetzelfde vaatje tapte, maar waarmee hij ook wisselend succes boekte. Nadat hij behoorlijk de mist in ging met King Arthur-film werden alle reeds geplande vervolgfilms geschrapt en leek het even een aflopende zaak te zijn met Ritchie. Hij wist echter vriend en vijand te verbazen met de live-action verfilming van Aladdin. De film kreeg weliswaar gemengde kritieken, maar haalde wel meer dan een miljard dollar binnen. Met de ijzersterke misdaadkomedie The Gentlemen keerde hij vervolgens weer helemaal terug. Opvallend was dan ook weer dat Wrath of Man de bioscopen oversloeg en direct op Amazon Prime Video terecht kwam, en zo slecht was de film nou ook weer niet. Toch is het duidelijk dat een nieuwe film van Guy Ritchie zeker geen garantie voor succes is.

Wat deze film alvast interessant maakt is dat het alweer de vijfde samenwerking markeert van Ritchie met Jason Statham. En eigenlijk doet Statham hier precies wat je van hem kan verwachten. Ook is het leuk om Josh Hartnett weer eens in actie te zien. Ooit werd hij gezien als de nieuwe Leonardo DiCaprio, maar na successen als Pearl Harbor nam hij bewust een stap terug uit de spotlights om zich meer te focussen op zijn mentale gezondheid. Maar nu is hij dus terug, al is zijn rol als Hollywoodster er toch vooral voor de komische knipoog en juist daar lijkt de kracht van Hartnett niet te liggen. Is er dan niks verrassends te melden betreft de casting? Zeker wel! Nadat Hugh Grant alle variaties op dezelfde soort rollen in romkoms wist te doorlopen, kwam hij steeds meer in nietszeggende niemendalletje terecht. Blijkbaar zag hij zelf ook dat die houdbaarheid wel verstreken was en boort hij de laatste tijd een nieuwe markt aan. Na vergelijkbare rollen in The Gentleman en Glass Onion speelt hij hier namelijk opnieuw op vermakelijke wijze een badguy en dat gaat hem verdomde goed af!

Alles bij elkaar genomen is deze film, met een overigens veel te lange én weinig aansprekende titel, gewoon een aardig tussendoortje. Het is dan ook typisch zo’n film die de vele streamingdiensten tegenwoordig aan de lopende band uitpoepen. En ergens is daar helemaal niets mis mee, maar je hoopt gewoon dat Ritchie zijn lat hoger heeft liggen dan hij hem nu legt. Maar als zoveel eerder is het vaak hit or miss betreft zijn eindproduct en helaas is hier meer mis dan raak. Zo is het script niet bijster bijzonder, de humor vaak flauw, is de actie weinig vernieuwd of bijzonder en is verder de hand van Ritchie eigenlijk alleen in de openingsscène te zien. Kort: hij heeft alles wat hier voorbij komt al eens eerder gedaan én beter. Het maakt van Operation Fortune: Ruse de Guerre een vermakelijke, maar weinig opzienbare dertien in een dozijn misdaadkomedie. Laten we hopen dat Ritchie bij The Ministry of Ungentlemanly Warfare, zijn volgende spionagefilm welke verwacht wordt in 2024, in betere en vooral ook gretigere vorm verkeerd.

Extra’s: Zoals we vaak bij releases van The Searchers zien bevat ook Operation Fortune: Ruse de Guerre geen bonusmateriaal.

Operation Fortune: Ruse de Guerre 4K is een wat ongeïnspireerde misdaadkomedie die weinig verder komt dan links en rechts wat openstaande deuren in te trappen. Voor een nieuwe film van Stathem onder regie van Ritchie doet deze film eigenlijk bijzonder weinig. Waar Wrath of Man eigenlijk beter was dan het passeren van een bioscooprelease deed vermoeden, zien we hier juist het omgekeerde. Het ziet er allemaal netjes uit, maar gemiddeld genomen komt het allemaal niet verder dan de degelijkheid. Of we moeten Hugh Grant eruit pikken, want de Brit begint aan een tweede acteursleven sinds hij heeft ontdekt dat het spelen van badguy hem bijzonder goed aandoet. Natuurlijk, dat gaat uiteindelijk vast ook vervelen, maar voor nu is hij opnieuw het hoogtepunt van de film. Orson Fortune klinkt wellicht fortuinlijk, maar kan gewoon niet mee in een wereld geregeerd door James Bond en Ethan Hunt. De kans dat we een volgende operatie kunnen verwachten lijkt ons dan ook zeer klein.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.