Als Ryan en Emily samen met hun dochter Leila hun intrek nemen in hun nieuwe huis, worden ze al snel vergezelt door Mike, de broer van Ryan. Als ze bezig zijn met klussen in het huis stuiten ze bij toeval op een doos met daarin een mysterieuze videocamera en aan stapel VHS-tapes. Als ze de camera nader bekijken ontdekken ze al snel dat het niet zomaar een camera is. En als ze vervolgens op een van de tapes twee meisjes zien die op de opname tot in de kleinste details de kamer van Leila beschrijven is dat het begin van een reeks incidenten waarbij het gezin geterroriseerd wordt en de ziel van Leila in gevaar blijkt.

The Ghost Dimension is alweer het vijfde deel in de Paranormal Activity reeks. Een reeks die begon in 2007 en die zich kenmerkte door een beperkt budget, een onbekende cast en een korte productietijd. Dat de reeks is uitgegroeid tot een reeks zal overigens vooral de filmstudio’s hebben verrast, want de eerste film is eerst twee jaar op de plank blijven liggen voordat Universal de film durfde te releasen. Een schot in de roos. Ondertussen zijn we dik acht jaar verder en waar het budget per film lijkt toe te nemen, kunnen we gerust stellen dat dit niet geldt voor de kwaliteit van de films. Toch vinden de films gretig aftrek en zal het gezien het succes van deze film aan de box office een kwestie van tijd zijn dat de zesde film zich aandient.

Wat opvalt is dat veel van de marketing van deze film gebaseerd is op het feit dat we die keer voor het eerst de activiteit echt te zien krijgen. Op zich leuk bedacht natuurlijk voor de nieuwsgierige aagjes onder ons, maar feit is natuurlijk wel dat de kracht van echt goede horrorfilms vrijwel altijd in de suggestie dit. De eerste films bewezen dit dan ook en deze waren dan ook redelijk genietbaar, zeker voor de liefhebbers van het genre. Dat je dit keer de demon die Leila weet te terroriseren ook echt te zien krijgt is dan ook een slechte wending in de film. Dit terwijl het eerste deel van de film nog veel belovend is. Er wordt weer een goed sfeertje neergezet en ondanks dat het allemaal niks nieuws onder de zon is en zelfs stikt van de clichés kijkt het heerlijk weg.

Als echter de demon getoond wordt is het toch even schrikken. Helaas niet op de goede manier. De door ILM (Industrial Light & Magic) tot leven gewekte demon doet namelijk direct afbreuk aan de spanning en vanaf dat moment wordt het er allemaal niet beter op. Een hoop overdreven schrikeffecten zijn ronduit goedkoop en enig acteertalent is er ook al niet in de film te vinden. Al zien we met die opmerking bijna de jonge Ivy George over het hoofd. Waar kindacteurtjes vaak opzichtig acteren is George als het meisje Leila een positieve uitzondering in deze film. Als de film aan het einde flink ontspoord met een overdaad aan matige CGI, meisjes met zwarte ogen en een hoop geschreeuw blijkt nog maar eens dat zelfs 88 minuten te lang kan zijn.

Extra’s: Speciaal voor de Blu-ray release is er een ‘new extended cut’ uitgebracht, waarbij je ook nog eens kan kiezen voor een alternatief einde. Deze cut is tien minuten langer en voegt eigenlijk vrij weinig toe. Het alternatieve einde is wel totaal anders en is zeker de moeite waard om even te bekijken. Toch is het ook hier logisch dat deze versie gesneuveld is. Daarnaast is de mogelijkheid om 9 scènes aan zogenaamde Lost Footage te bekijken, simpel gezegd: verwijderde scènes. De leukste toevoeging is er echter voor de mensen die de mogelijkheid hebben om thuis 3D te bekijken. Maar ook hier is de toegevoegde waarde minimaal. Al met al is er genoeg materiaal voor handen, maar voegt het eigenlijk weinig toe en de film wordt er ook niet echt beter van.

Paranormal Activity: The Ghost Dimension is alweer de vijfde film in de reeks en we mogen gerust concluderen dat de kwaliteit er niet bepaald beter op wordt. Van enige vernieuwing kunnen we niet spreken en helaas pakt de beslissing om de paranormale activiteit uit de titel te tonen ook niet bepaald goed uit. Het mag toch ondertussen bekend zijn dat de kracht in horrorfilms vaak zit in de suggestie. Het is iets dat regisseur Gregory Plotkin duidelijk niet begrepen heeft. Dat de film opnieuw zijn productiebudget wist te verveelvoudigen zal vast een goede reden zijn voor een zesde deel in de reeks, maar wellicht is het beter om er na deze matige film een punt achter te zetten.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.