De 12-jarige Na Young en Hae-sung gaan allebei naar dezelfde basisschool in Seoel. Ze ontwikkelen een bijzondere vriendschap, maar daar komt abrupt een einde aan als Na Young met haar ouders emigreert naar Toronto. Twaalf jaar later heeft Na-young de Engelstalige naam Nora aangenomen en woont ze als dramaturgiestudent in New York. Hae-sung verbleef in Zuid-Korea, waar hij de verplichte militaire dienst vervulde, bij zijn ouders woonde, en een technische opleiding volgde. Hun band wordt nieuw leven ingeblazen wanneer Nora haar oude verliefdheid herontdekt op social media. Ze beginnen steeds frequenter met elkaar te praten via Skype, maar Nora raakt uiteindelijk gefrustreerd omdat de levensplannen van Hae-sung heel anders zijn dan die van haar. Als ze zoeken naar een manier om elkaar weer eens in het echt te zien, eindigt het contact tussen hen. Weer twaalf jaar laten hoort Nora dat Hae-sung haar wil bezoeken tijdens zijn vakantie New York.

Celine Song is een Koreaans-Canadese regisseur die vooral bekend is van haar werk op de planken, met grote successen op andere Broadway. Voor haar speelfilmdebuut volgt ze twee jeugdvrienden over een tijdspanne van 24 jaar, waarbij ze nadenken over de aard van hun relatie terwijl ze ook uit elkaar groeien en verschillende levens leiden. Voor de plot baseerde ze zich op gebeurtenissen uit haar eigen leven. Dat de personages haar dicht bij het hart liggen is duidelijk terug te zien aan de film. We krijgen namelijk een prachtig liefdesverhaal voorgeschoteld over een liefde die eigenlijk nooit mag zijn. Veel realistischer krijg je het ook niet. Mensen die duidelijk voorbestemd zijn om samen te zijn, maar waar er altijd iets in hun leven gebeurt wat een echt samenzijn in de weg staat. Song weet het in Past Lives even mooi als hartverscheurend te schetsen, zonder dat het te zwaar wordt.

Past Lives leunt naast het verhaal toch vooral op de prestaties van Greta Lee en Teo Yoo die de volwassen versies van Nora en Hae-sung op zich nemen. Ze twee hebben een geweldige chemie samen. Zo is het prachtig om de opwinding bij beide te zien als ze weer contact met elkaar hebben. En het sleept je als kijker vervolgens ook helemaal mee als de onmacht weer om de hoek komt kijken als hun contact stopt als echt contact onmogelijk blijkt. Het maakt dat we hun relatie bekijken over een tijdspanne van 24 jaar. Met daarin dus drie fasen gescheiden door 12 jaar waarin geen contact is. Het is allemaal zo herkenbaar geschetst, waardoor het niet moeilijk is om mee te leven met hun prachtig geschreven personages. Je neigt soms bijna te schreeuwen naar het scherm dat ze hun kaarten volledig op tafel moeten gooien. Het is allemaal bijna tastbaar.

Het is daarnaast mooi hoe Song met simpele dingen ook een goed tijdsbeeld weet te schetsen van contact onderhouden. Zo zien we in 2000 dat het hele online gebeuren nog afwezig is. Contact verwaterde al snel als je afhankelijk was van bellen of brieven schrijven. Twaalf jaar later is daar opeens Facebook en onder het mom van ‘wie gaan we nu eens opzoeken’ brengt het Nora en Hae-sung weer met elkaar in contact. Toch is daar ook het nadeel van online contact onderhouden; je krijgt puur een moment opname te zien en oordeelt op het kleine deel wat je ziet, zonder overzicht te hebben over dat alles wat je niet ziet aan de andere kant van het beeld. En dan is het het slotstuk, dat afspeelt in het heden. De personages zijn ook ouder en wijzer. Ze hebben al wat levens geleefd en met die kennis zien ze elkaar weer terug. Toch neemt spijt nergens de overhand, wat het geheel alleen maar mooier maakt. Er heerst juist hoop. Het is dan ook jammer dat het slot iets te lang doorloopt, want juist met iets meer ruimte voor de kijker om het slot zelf in te vullen was de film nog iets sterker geweest.

Extra’s: Zoals ondertussen bekend van releases van The Searchers, is er naast de film geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.

Past Lives is een prachtig geschreven en geacteerde film over gemiste kansen, waarbij de debuterende Celine Song vaardig overdreven sentimenten weet te ontwijken. Het is echt opvallend hoe een goed verhaal en twee hoofdrolspelers met een sterke chemie eigenlijk al genoeg zijn voor een sterke film. Wat dat betreft laat deze film zich nog het beste vergelijken met het werk van Richard Linklater, die er ook een meester in is om zijn personages ogenschijnlijk een te volgen in een dialoog en/ of avontuur dat zo echt is dat je soms even vergeet dat je naar een film kijkt. Het maakt Past Lives een opmerkelijk debuut waarop eigenlijk maar weinig aan valt te merken, behalve dat een Oscarnominatie misschien net even iets teveel eer is. Maar andere kant is het wel de manier om deze prachtfilm de aandacht te bezorgen die het verdient.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.