Renfield
In het begin van de 20e eeuw ontmoet graaf Dracula de Engelse advocaat R.M. Renfield. Renfield hoopt een deal te sluiten voor wat land, maar nadat hij zich heeft bewezen als nuttige assistent wordt hij Dracula’s vaste handlanger. Hierdoor is hij niet alleen onsterfelijk, ook krijgt hij superkrachten wanneer hij insecten consumeert. Negentig jaar later is Renfield uitgeput van het voeden van de behoeftes van Dracula. Als Dracula bijna wordt vermoord door vampierjagers en de nodige tijd moet herstellen, is dat voor Renfield het punt om in het hedendaagse New Orleans een nieuw leven te beginnen. Dan wordt hij verliefd op agente Rebecca Quincy, iemand die zich net als Renfield flink afzet tegen de wereld waarin zij zich begeeft.
Het is ondertussen jaren geleden dat Universal Pictures het Dark Universe aankondigde. Na de negatieve ontvangst van Dracula Untold (2014) werd The Mummy (2017) naar voren geschoven als eerste film in de serie, maar nadat ook die film flopte stierf het gedeelde universum een vroege dood. En zo ging er keihard een streep door de toch flink doordachte plannen van films als Frankensteins Monster (met Javier Bardem), The Invisible Man (met Johnny Depp) en The Bride of Frankstein (met Angelina Jolie). In plaats daarvan schoof de studio opnieuw aan bij de tekentafel en werd er ingezet op kleinere en goedkopere films. Toeval of niet, maar de plannen wierpen direct hun vruchten af met het gigantische succes van The Invisible Man. Ook Renfield stond gepland in het Dark Universe, maar werd uiteindelijk flink onderhanden genomen. En dus hebben we nu een film die meer leunt op de komische aspecten van het verhaal.
De meest verrassende naam op het affiche is toch wel die van Nicolas Cage. De flamboyante acteur zag zijn carrière het afgelopen decennium afglijden met de ene na de andere direct-to-videofilm en mede hierdoor was hij steevast het onderwerp van spot. Hij oogde ongeïnspireerd en mede ingegeven door problemen met de fiscus leverde hij in rap tempo de enige na de andere matige tot slechte titel af. Het leek Cage puur nog te gaan om het binnenharken van zoveel mogelijk geld. Toch gaf hij soms nog weleens een teken van leven en liet hij zien het echt nog niet verleerd te zijn, met Joe (2013) en Pig (2021) als voornaamste voorbeelden. Tot ieders verbazing wist Cage zijn carrière vorig jaar echter nieuw leven in te blazen met The Unbearable Weight of Massive Talent, een film waarin hij zichzelf speelt maar dan wel een gefictionaliseerde versie waarbij hij eigenlijk compleet de draak steekt met alles wat mensen over hem denken te weten. De film was geen groot succes aan de kassa, maar zorgde er wel voor dat Cage weer eens op een positieve wijze in de spotlights stond.
Ondanks dat het wellicht de meest verrassende naam is, heeft Cage hier niet de hoofdrol. Deze is namelijk voor Nicholas Hoult, een Brit die op jonge leeftijd doorbrak met About a Boy en het succes wist vast te houden dankzij rollen in films als Warm Bodies en Mad Max: Fury Road. Hoult is precies de juiste man voor deze rol, al doet hij eigenlijk weinig wat we nog niet eerder van hem gezien hebben. Toch beklijft de film niet helemaal, iets wat vooral komt door de film te presenteren als horrorkomedie. Als komedie is de film gewoonweg niet geslaagd, wat vooral ook ligt aan het personage dat wordt gespeeld door Awkwafina. Ze levert degelijk werk af, maar de romantische subplot en humor rond haar persoon gaat op den duur haast vervelen. Het maakt dat je als kijker steeds weer zit te wachten tot Cage om de hoek komt kijken. Als fan van het personage Dracula heeft hij veel gekeken naar het Dracula-werk van onder andere Bela Lugosi en daar zo zijn eigen draai aan gegeven. Het is allemaal weer lekker schurend tegen overacting, maar het werkt allemaal wel en zorgt ervoor dat Cage zonder meer het sterkste punt aan deze verder weinig opzienbarende film is.
Renfield begint als frisse draai aan het Dracula-verhaal, maar verzandt in clichés en weinig geslaagde komedie-elementen. Ook pakt het uiteindelijk niet lekker uit om de focus op een randpersonage in het Dracula-verhaal te leggen. Nu ligt dat niet zozeer aan de degelijke Hoult, maar wel aan het matige script en het feit dat Cage als sterkste punt jammerlijk op een zijspoor belandt. We kunnen dan ook niet anders dan constateren dat men bij het schrijven van het script verkeerde keuzes heeft gemaakt. Het zorgt er onderaan de streep vooral voor dat Renfield eigenlijk vooral leunt op het optreden van Cage en hij hiermee helaas niet de Dracula film heeft gekregen die hij verdient.
Beoordeling
- Eindcijfer