Brian Godlock is een electriciën die samen met zijn vrouw Saya en zoon Taylor Michael een gelukkig leven leidt in Las Palomas, Texas. Hun leven komt volledig op zijn kop te staan als ze op kerstavond in de voortuin aan het spelen zijn en terecht komen in een kruisvuur van een drive-by-schietpartij tussen twee rivaliserende bendes en hun zoontje wordt vermoord. Brian probeert de gangsters direct te vangen, maar de leider van de bende schiet hem in zijn keel en laat hem voor dood achter. Brian overleeft het ternauwernood, maar zijn stembanden zijn aan flarden. Tijdens het rouwproces probeert Saya haar man te steunen, maar Brian wordt koud en afstandelijk en heeft enkel oog op zijn streven naar wraak.

John Woo is een van de meest invloedrijke regisseurs in het actiegenre. Hij wordt gezien als een pionier op het gebied van zeer stijlvolle, maar ook haast overdreven gewelddadige actiefilms. Vanaf het moment dat hij in 1986 zorgde voor een revolutie in de filmindustrie met A Better Tomorrow stonden zijn films voor lef en vernieuwing. Klassiekers in het genre als The Killer, Bullet in the Head en Hard Boiled volgde en vergaarden over de tijd stuk voor stuk een cultstatus. Destijds jonge populaire regisseurs als Robert Rodriguez en Quentin Tarantino gaven aan door hem geïnspireerd te zijn, waarmee de weg richting een carrière in Hollywood opende. Woo gaf daar Van Damme zijn beste film met Hard Target, maar maakte ook succesvolle films als Mission Impossible II en Face/Off, de succesvolste actiefilm uit de jaren 90. Toch moest hij veel artistieke vrijheid inleveren en nadat Paycheck in 2003 niet het gewenste succes bracht vertrok Woo uit Hollywood om weer films te gaan maken in zijn thuisland.

Het maakt Silent Night voor Woo zijn eerste film in Hollywood in 20 jaar. Toen de film in 2021 werd aangekondigd als een actiefilm zonder dialoog deed dit direct de wenkbrauwen fronzen. Het zou of een geniale zet worden of een complete ramp. De titel van de film valt dan ook tweeledig uit te leggen, met enerzijds een verwijzing naar de kerstavond van het incident dat alles in gang zet en anderzijds de zwijgzame hoofdrolspeler. Voor de hoofdrol doet Woo een beroep op Joel Kinnaman, de Zweed die na een succesvolle carrière in zijn thuisland de laatste jaren flink aan de weg timmert in Hollywood. Naar verluid waagde hij zich voor het eerst aan method-acting, waarbij hij de gehele shoot stopte met spreken. Het is een inspanning die valt te prijzen, maar eigenlijk weinig meerwaarde geeft aan de film. Zoals eigenlijk altijd in de films van Woo draait het in zijn films niet om het acteerwerk.

Desondanks valt er voor de actieliefhebber natuurlijk weer meer dan genoeg om van te genieten. Het verhaal heeft maar weinig om het lijf. Toch is het gemis aan dialoog geenszins een gemis, het is zelfs een aardige vondst die bij John Woo in topvorm in goede handen zou zijn. Maar toch, ondanks dat de actie er gelikt uitziet, komt het geheel maar niet tot leven. Het grootste probleem van de film lijkt dan ook te liggen bij bij de (cult)status van Woo. Zijn kenmerkende stijl heeft velen geïnspireerd, maar is over de jaren ook door menigeen verder geperfectioneerd. Zo zijn de kleurrijke gevechten in The Matrix eigenlijk een grote ode aan Woos’ werk in China, maar hadden ook recente actiefilms als John Wick nooit bestaan zonder zijn pionierswerk. Met zijn 77 jaar en een omvangrijk oeuvre verdient Woo dan ook alle respect. Toch kunnen we niet ontkennen dat Silent Night eigenlijk geen film meer van nu is. We zijn als kijkers dan ook flink verwend. En de actie ziet er weliswaar gelikt uit, maar is nergens vernieuwend te noemen.

Extra’s: Naast de film is er geen bonusmateriaal opgenomen op de Blu-ray release.

Silent Night doet nergens recht aan de cultstatus van de actiepionier John Woo. Het maakt dat dit niet de gehoopte comeback in Hollywood is voor ooit zo trendsettende Chinees. Sterker nog, de film is vooral een slap aftreksel van waar de man in zijn beste periode altijd om geroemd werd. Het is allemaal nergens meer dan aardig en vermakelijk en dat is gewoonweg niet goed genoeg. We moeten met Silent Night dan wellicht ook vooral constateren dat de Chinees ondertussen is ingehaald door tal van regisseurs die zijn stijl verder hebben geperfectioneerd. Naar het schijnt zinspeelt Woo er nog steeds op om zelf in Hollywood een remake te maken van zijn klassieker The Killer, plannen waarvan de eerste berichten al van begin jare 90 dateren. Waar je je destijds al kon afvragen of men erop zat te wachten, zal dit na het zien van Silent Night waarschijnlijk enkel iets zijn waar hooguit de meest doorgewinterde fan met een goed gevoel voor nostalgie voor warm zal lopen.    

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.