Het zestien maanden nadat de verschillende incarnaties van Spider-Man Kingpin wisten te stoppen om zo het multiversum te redden. Het leven is voor iedereen sindsdien echter drastisch veranderd. Gwen leeft haar leven als Spider-woman in haar eigen universum, maar heeft het moeilijk tussen het leven als superheld en het zijn van wie ze daadwerkelijk is. Haar leven komt echter snel op z’n kop te staan als blijkt dat het multiversum weer openbreekt en een vijand uit een ander universum die van haar onveilig komt maken. Ze staat er echter niet alleen voor en krijgt hulp van een groep Spider-mannen die door verschillende multiversums reizen om ieder universum intact te houden. Gwen sluit zich aan bij de groep, maar wordt als snel op de proef gesteld als ze achter een vijand gaat in het universum van de persoon die ze het meest heeft gemist: Miles Morales. Ondanks dat ze geen contact met hem mag maken om het universum van Miles niet in gevaar te brengen, zoekt ze hem toch op. Deze keuze blijkt al snel vol strekkende gevolgen te hebben waarmee het gehele multiversum al snel op zijn kop komt te staan. Het is aan Miles, Gwen en alle andere Spider-mannen om de balans weer terug te brengen, maar het is de vraag of ze opgewassen zijn tegen de gevolgen van hun eigen keuzes.

De film geldt als de beste Spider-Man film ooit: Spider-Man: Into the Spider-Verse die eind 2018 in premiere ging. Niet zo gek dus dat het vervolg al snel groen licht kreeg en nu, naar een paar maanden van uitstel, eindelijk op het witte doek te bewonderen is. Er was echter één probleem. De eerste film had de lat voor het maken van de perfecte film rondom ieders favoriete webslingeraar zo ontzettend hoog gelegd dat het haast een onmogelijke taak leek om nog een nieuwe avontuur te vertellen dat evenveel indruk zou maken op het publiek. Toch is het de makers gelukt om de lat weer net een stukje, of zeg maar gerust stuk, hoger te leggen en met Spider-Man: Across the Spider-Verse misschien niet alleen de allerbeste superheldenfilm ooit te maken, maar wellicht ook de beste animatiefilm aller tijden. Superlatieven schieten te kort om goed te omschrijven tot wat voor meesterwerk dit vervolg is gekomen, maar we gaan in de aankomende alinea’s toch een poging wagen.

Laten we beginnen met het meest in het oog springende onderdeel van de film: de animatie zelf. Voor Spider-Man: Into the Spider-Verse kwamen de makers al met een fantastische comic-achtige aanpak die de film ook visueel gezien bijzonder veel indrukwekkend liet maken. Voor dit vervolg zijn ze echter weer een paar stappen verder gegaan en valt de visuele kant van de film niet anders te beschrijven dan pure kunst. Ieder universum dat in de film wordt bezocht gaat gepaard met zijn eigen stijl die heerlijk met elkaar in de mix worden gegooid zonder hun eigen identiteit te verliezen. En dat zijn er een hoop, want er staan nogal wat verschillende incarnaties van Spider-Man op het programma om in de film te schitteren. Daarbij wordt er echter niet eentje op gemakzuchtige wijze afgeschilderd, maar is iedere Spider-Man voorzien van een geheel eigen stijl die tot in de kleinste details is doorgevoerd. Hadden we de uitspraak van ‘pure kunst’ al laten vallen?

Toch valt of staat een film vaak met het verhaal om de beelden te ondersteunen. Want hoe mooi de film visueel gezien misschien is; met een niet bijster interessant verhaal kan dat zomaar teniet worden gedaan. In Spider-Man: Across the Spider-Verse is echter ook aan dat onderdeel bijzonder veel aandacht besteed en hebben schrijvers Phil Lord en Christopher Miller een prachtig verhaal uit hun vingers gekregen die van het begin tot eind loopt als een zonnetje. Nergens wordt het complex, nergens is het niet te volgen, maar tegelijkertijd is het verhaal ook veel rijker dan een simpel plotje om maar zoveel mogelijk actiescènes aan elkaar te rijgen. Spider-Man: Across the Spider-Verse zoekt verschillende lagen bij de personages, verbindt ze met elkaar en geeft iedereen genoeg ruimte om te kunnen schitteren. En ruimte is er, want de film duurt bijna 2.5 uur. Dat voelt misschien fors, helemaal voor een animatiefilm, maar de film voelt nergens aan als een lange zit. Iedere scene is van belang, ieder personage heeft bestaansrecht en ieder plot, hoe klein ook, werkt ergens naar toe. Spider-Man: Across the Spider-Verse is pure kunst. In al haar facetten.

Spider-Man: Across the Spider-Verse is een waar meesterwerk en zonder enige twijfel de beste Spider-Man film ooit gemaakt. De makers zijn erin geslaagd om het al briljante eerste deel te overtreffen en de lat bijzonder hoog te leggen als het aankomt op superheldenfilms. De film duikt in het multiversum waarin we kennismaken met heel veel verschillende incarnaties van ieders favoriete webslingeraar en doet dat niet alleen met een perfect in elkaar stekend verhaal waarin er tevens ruimte is voor heel veel diepgang, maar ook met verschillende animatiestijlen die in elkaar overvloeien dat niet anders is te omschrijven dan pure kunst. Spider-Man: Across the Spider-Verse lijkt de titel voor beste film van 2023 al met het grootste gemak op zak te hebben.