Mafia-lid Cuda is weer op vrije voeten, maar zijn criminele leven begint aan hem te vreten. Helemaal als hij merkt totaal vervreemd te zijn van zijn bijna 16-jarige dochter die hij nauwelijks heeft zien opgroeien. Als hij op een dag de 15-jarige Billie redt die een diefstal pleegt, besluit hij haar te helpen. Hij biedt haar wat geld aan en een week in een motel om de zaken in haar leven op een rijtje te zetten. Wat Cuda echt niet weet is dat hij met zijn daad haar rechtstreeks in de handen van een pooier brengt. En dat niet alleen; de pooier blijkt ook een belangrijke zakenpartner te zijn van zijn baas Estelle die de totale controle heeft over de criminele onderwereld van Miami. Cuda besluit om Billie te redden uit de handen van haar ontvoerders, maar is hij opgewassen tegen de organisatie waar hij ooit deel van uitmaakte? Zijn enige redding lijkt zijn kersverse protogé Stray; een straatvechter die de eindjes maar moeilijk aan elkaar kan knoppen en hoopt op een beter leven buiten de criminele onderwereld van macht en geweld.

Mannen op leeftijd die last krijgen van wroeging en onderbuikgevoelens over de criminele zaken die hun leven beheerst is niet nieuw in Hollywood. Het is een beproefd recept voor acteurs op leeftijd om zich nog eenmaal, of vaker bij succes, te wagen aan veel actiegeweld. Het is een dankbaar genre dat met een paar simpele ingrediënten tot een groot succes is uit te bouwen. Kijk maar naar films als Man of Fire, Nobody of de Taken-reeks met Liam Neeson. Antonio Banderas tikt inmiddels ook alweer de 62 aan en dus lijkt de tijd rijp voor de geboren Spanjaard om zich dan eindelijk ook aan het genre te wagen. Getooid met een grijze en groezelige baard, grote frons op het voorhoofd en ietwat ongemakkelijk loopje start hij hoopvol de eerste minuten van The Enforcer. Helaas is het daarna echter al snel uit met de pret.

Banderas verdwijnt daarna echter al snel naar de achtergrond omdat de focus verschuift naar acteur Mojean Aria die de rol van Stray speelt; een straatvechter die door mafia-baas Estelle (Kate Bosworth) wordt ingehuurd om een gewelddadig klusje op te knappen. Het is even schakelen over wie nou precies de hoofdrol speelt in The Enforcer van regisseur Richard Hughes, maar gelukkig komen de twee verhaallijnen van beiden mannen uiteindelijk wel bij elkaar. Al verschuiven diens verhalen weer net zo makkelijk naar de achtergrond als de focus ergens anders nodig is om vervolgens met toeval, of het lot, weer bij elkaar te komen. Het lijkt het stramien te zijn waar The Enforcer aan onderhevig is en de boel onnodig rommelig maakt. Helemaal omdat er meerdere malen gespeeld wordt met een emotionele lading die helaas totaal zijn doel mist door de geringe investering in de personages. Antonio Banderas kan dan nog zo zijn best doen als oude mafioso die zich niet meer prettig voelt bij de criminele rol die hij vervuld, het landt allemaal helaas niet bij de kijker zoals ongetwijfeld wel de bedoeling met zijn geweest.

Het is echter niet de enige plank die de makers misslaan, want ook op actiegebied valt er domweg te weinig van The Enforcer te genieten. Het geweld dat langskomt is zeker bloederig, rauw en expliciet, maar de scènes duren helaas te kort. Je hoopt als kijker dat een oude Banderas er flink op los gaat tegen een leger aan nog slechtere mannen dan hem zelf, zoals lotgenoten Neeson of Washington deden in soortgelijke titels, maar helaas blijft een brute tour-de-force uit. De momenten zijn te spaarzaam en liggen vaker in handen van de jonge hond Stray. En dat is toch niet de reden waarvoor je een film als The Enforcer kijkt. Het maakt de boel allemaal bijzonder onevenwichtig wat wellicht verholpen had kunnen worden als de makers de film net even iets meer speelminuten hadden gegeven dan de krappe 90 minuten dat de film nu duurt. Het had misschien net dat stukje investering kunnen zijn om niet als een verzameling van losse flodders aan te voelen zoals de film in deze uitvoering doet en de scènes net wat meer invulling had kunnen geven.

Extra’s: The Enforcer staat netjes op zijn blu-ray schijf, maar moet het helaas doen zonder enige vorm van toevoegingen op de schijf.

The Enforcer is wederom een actiefilm met een actiester op leeftijd in de hoofdrol, maar beklijft een stuk minder dan zijn soortgenoten. Antonio Banderas doet zijn best als mafioso die last krijgt van schuldgevoelens en zich tegen zijn eigen organisatie keert, maar de verwachte aaneenschakeling van geweld blijft helaas uit. In plaats daarvan neemt zijn jonge protegé de meeste actiescènes voor zijn rekening en wordt er vooral gemikt op de emotionele onderlaag waarvoor echter de broodnodige investering ontbreekt. The Enforcer is met zijn negentig minuten een beetje te kort door de bocht voor het type film dat het eigenlijk had willen zijn.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.