Charlie is een zwaarlijvige kluizenaar, die online schrijfcursussen Engels geeft aan universiteitsstudenten. Hierbij houdt hij zijn webcam uit, beschaamd over zijn fysieke verschijning. Zijn verpleegster en enige vriend Liz dringt er bij hem op aan om een ziekenhuis te bezoeken wegens risico op congestief hartfalen, maar Charlie blijft volhouden dat hij zich dergelijke zorg niet kan veroorloven. Charlie lijkt alles in zijn leven kwijt te zijn geraakt, maar hoopvol probeert hij weer in contact te komen met de van hem vervreemde tienerdochter Ellie, die hij al acht jaar niet heeft gezien. Zij neemt het hem kwalijk dat hij zijn gezin in de steek heeft gelaten. Terwijl Charlies gezondheid snel achteruit gaat, ontdekken we hoe hij de man geworden is die we zien, en hoe hij hoopt toch een vader voor Ellie te kunnen zijn.

Meer nog dan een nieuwe film van Darren Aronofsky is The Whale de comeback van acteur Brendan Fraser. Jarenlang voerde hij veel de stunts in zijn films zelf uit. Het resulteerde in vele blessures, waardoor hij uiteindelijk meerdere operaties moest ondergaan. Het zorgde ervoor dat hij lange tijd geen grote rollen meer op zich kon nemen. Ook gaf hij in 2018 in een interview aan dat hij seksueel misbruikt werd Philip Berk, de voorzitter van de Hollywood Foreign Press Association. De vermeende aanranding, de daarop volgende scheiding van zijn vrouw en het overlijden van zijn moeder zorgden ervoor dat Fraser in een depressie terecht kwam. De combinatie van factoren maakte dat Fraser geleidelijk aan naar de achtergrond verdween in Hollywood.

The Whale is een project dat Aronofsky al meer dan tien jaar probeerde van de grond te krijgen. Steeds liep hij echter weer vast op het feit dat hij niet de juiste acteur wist te vinden om Charlie te spelen. Nadat hij delen van Frasers optreden zag in een trailer voor Journey tot he End of the Night, besloot hij dat Fraser een goede zou zijn. Hij stortte zich vol overgave op de rol, waarvoor hij vier uur per dag doorbracht met protheses die tot wel 136 kilogram wogen. Daarnaast werkt hij maandenlang samen met een dansinstructeur om te bepalen hoe zijn personage zich zou bewegen in de film. Het harde werken betaalde zich dubbel en dwars uit. Na de première van de film op het Filmfestival van Venetië kreeg Fraser een staande ovatie van maar liefst 6 minuten. Ook werd hij eerder dit jaar beloond met de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol. Met een rol in Martin Scorseses’ Killers of the Flower Moon lijkt de comeback compleet.

Terug naar The Whale. Voor wat we van Aronofsky gewend zijn is The Whale eigenlijk best redelijk oppervlakkig en drukt hij niet zijn stempel op de film zoals we bij zijn eerdere films al wel eens zagen. Zo is de keuze voor een 4:3-beeldratio een gimmick dat redelijk vaak zien om een wat benauwde sfeer te creëren. Meer nog dan dat stellen de editing en vooral de muziek hier teleur. Wat dat betreft wordt componist Clint Mansell node gemist. Toch is het verhaal rond een vereenzaamde man met morbide obesitas ijzersterk neergezet en weet Aronofsky het wel voor elkaar dat krijgen dat de film, die zich vrijwel volledig in één ruimte afspeelt, blijft boeien. Toch kunnen we er gewoonweg niet omheen dat dit vooral te danken is aan de tour de force van Brendan Fraser. Wat hij hier laat zien overtreft werkelijk alle andere facetten van de film en hij maakt hiermee de film in zijn eentje de moeite waard. Nu is de rest allesbehalve slecht, maar Fraser is hier dus echt gewoon zó goed. Deze man verdient een carrière en met dank aan deze kans lijkt hij die ook weer te krijgen.

Extra: Helaas is het zo dat Cinéart geen Blu-rays meer uit zal brengen en dvd’s nog selectiever, meteen als onderdeel van ‘De Collectie’. Het is een jammerlijk gevolg van een markt waarin de consument steeds minder waarde hecht aan fysiek product. Bijkomend gevolg is dat er geen bonusmateriaal aanwezig is op deze in een slimline uitgegeven dvd release.

The Whale is een zwaarmoedig, maar ontroerend verhaal van een gebroken man dat wordt gedragen door een ijzersterke rol van Brendan Fraser. Anders dan in veel van zijn vorige films zien we hier de handtekening van veelal toch kenmerkende stijl van regisseur Darren Aronofsky amper terug. Veel hiervan is ongetwijfeld terug te voeren op de haast toneelachtige setting van de film, die zich vrijwel volledig in één ruimte afspeelt. Toch kunnen we er in dit geval ook gewoon niet omheen dat The Whale meer nog dan een nieuwe film van Aronofky, de comeback van Brendan Fraser betekent. Een ieder die zijn verhaal een beetje kent en daarnaast ook nog eens zijn fantastische optreden in The Whale ziet kan eigenlijk niet anders dan hem alle lof gunnen die hem afgelopen tijd is toegekomen. Betreft Darren Aronofsky hopen we stiekem dat hij bij een volgend project weer wat meer van zichzelf laat zien, want op dat vlak is The Whale gewoonweg een van de minste films in zijn oeuvre, al zegt dat eigenlijk ook vooral heel veel over de rest.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.