Anti-Villain League (AVL) agent Gru gaat naar een reünie van zijn oude school. Daar staat hij op zijn oud rivaal Maxime Le Mal, die het nog steeds op Gru heeft gezien omdat die zijn talentenshowact heeft gestolen toen ze op school zaten. Maxime onthult dat hij zichzelf heeft verbeterd met kakkerlakonderdelen om zo niet alleen wraak te nemen op Gru, maar ook de wereld te kunnen veroveren. Gru weet Maxime met hulp van de AVL te arresteren, maar een dag later weet deze alweer te ontsnappen met de hulp van zijn vriendin Valentina. Dan onthult Maxime een uitvinding die mensen verandert in mens-kakkerlakhybriden, specifiek gericht op Gru Jr., de jongste zoon van Gru. Gru en zijn familie slaan op de vlucht en duiken onder met behulp van een getuigenbeschermingsprogramma.

Na het succes van Despicable Me, in Nederland ook bekend als Verschrikkelijke Ikke, kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. Deze deed het financieel gezien nog beter dan de eerste film en ook de Minions, een spin-off rond de gele pilvormige handlangers van Gru, kregen een eigen film. De critici waren iedere film meer verdeeld, maar de laatste films eindigen steeds weer zo om en nabij een omzet van 1 miljard dollar. Geen slechte score natuurlijk voor films die tussen de 74 en 80 miljoen dollar kosten. Een nieuw vervolg kon dan ook niet uitblijven. Wat opvalt is dat de kwaliteit van de films langzaam achteruit gaat. Op zich niet zo gek, want het gevaar om in herhaling te vallen ligt constant op de loer en ook moet je steeds maar weer wat nieuws bedenken om Gru en zijn familie op avontuur te sturen.

Dat blijkt wel uit het verhaal van deze film. Gru is niet langer de schurk, maar is deze film meer familieman dan hij ooit eerder was. Dit keer krijgt hij met zijn gezin te maken met een oud-klasgenoot die om meerdere redenen wraak op hem wil nemen en het uiteindelijk zelfs voorzien heeft op wereldmacht. Om de boel op te leuken is er een baby toegevoegd aan het gezin, die het zowaar niet zo op heeft met zijn vader. En uiteraard zijn daar ook weer de Minions om de boel op te vrolijken met hun speelse gebrabbel. Het is allemaal weer hoogst vermakelijk, al valt de film meer dan eens in herhaling. Nu is daar helemaal niets mis mee, maar het zorgt er wel door dat qua kwaliteit Illumination achterblijft bij bijvoorbeeld Disney of Pixar, studios die zichzelf wel steeds weer weten te vernieuwen.

De liefhebber van de films uit deze franchise weten ondertussen een beetje wat ze mogen verwachten en in dat opzicht stelt ook deze film weer niet teleur. Toch valt het meer dan eens op dat de film zo vol zit met zijplotjes en crowdpleasers, dat het hele verhaal rond Maxime helemaal naar de achtergrond verdwijnt. Een goed voorbeeld hiervan is de kennismaking met de Prescotts als Gru en zijn familie in het getuigenbeschermingsprogramma zitten. En als de boel even stil dreigt te vallen zijn daar de film, die hier toch ook weer een stuk leuk zijn als zij mogen opdraven in zorgvuldig gekozen momenten. En ja, de humor is soms wat flauw en verder is het allemaal weinig origineel wat we hier voorgeschoteld krijgen. Het maakt dat deze vierde Despicable Me-film zonder meer de minste van de reeks is, zeker voor volwassenen. Dat laatste is een essentiële toevoeging, want voor het succes moeten we zeker ook de jonge doelgroep in ogenschouw nemen. Voor hun blijft het genieten van een vrolijk en kleurrijk avontuur

Extra’s: Zoals je mag verwachten bij een Minions-film, staat ook deze release weer vol met bonusmateriaal. Het belangrijkste zijn uiteraard de twee nieuwe mini movies.
· Game Over and Over (04:19) De Minions vinden een magische gamecontroller en uiteraard breekt niet veel later chaos uit.
· Benny’s Birthday (04:01) Minions Benny komt vast te zitten in een tijdlus.
· Deleted/Extended/Alternate Scenes (14:25) Een negental verwijderde en/of alternatieve scènes; Class of ’85, Minions at the Reunion, Minions at Home, Big Day Out, Karate Round 2, Gru vs. Treehouse, Defibrillator, Mega Minions Mega Mix en Mega Minions in Lockdown.
· Despicable Dialogue (03:37) Kijk naar Steve Carell, Will Ferrell en andere castleden als zij hun tekst opnemen in een opnamebooth.
· Meet the Cast (22:16) Leer de castleden kennen achter jouw favoriete personage. Denk aan oude favorieten als Gru en Lucy, maar ook nieuwe favorieten als de Prescotts, Maxime en Valentina.
· Making Of (10:57) De cast- en crewleden van Despicable Me 4 geven een blik achter de schermen. Leer meer over het verhaal, de personages en het animatieproces.
· Mega Minion Mayhem (04:22) Leer meer over de ontwikkeling van de vijf meest unieke Minions tot op heden.
· Rogues Gallery (03:38) Neemt ons in vogelvlucht mee langs de diverse slechteriken die we in de franchise voorbij hebben zien komen.
· How to Draw (12:11) Head of Story Habib Louati neemt ons aan de hand om de Mega Minions te leren tekenen.

Despicable Me 4 toont een franchise die onverminderd populair is, maar ook een film die kritisch bekeken net weer een tandje minder is zijn voorganger. Daar is natuurlijk niets mis mee, de film heeft een hoog tempo en zit vol met slapstickhumor. Toch is het verval -en het verleggen van de doelgroep- wel duidelijk te merken aan de soms flauwe humor en het weinig geïnspireerde verhaal. Gezien de box-office opbrengst lijkt het erop dat we voorlopig nog niet van Gru en zijn familie af zijn, al moeten de makers op blijven letten dat het niet verwordt tot een wat gemakzuchtig uitmelken. De focus lijkt deze film wat zoek, iets wat vooral verhaaltechnisch in het oog springt. De scherpte lijkt er vanaf en het is dan ook op dit vlak dat blijkt dat Illumination duidelijk achterloopt op concurrenten als Disney en Pixar. Toch maakte het Despicable Me 4 als geheel tot een vermakelijke film voor jong en mischien wat minder voor oud.

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.