Kwang is voor de buitenwereld een zakenman, maar achter gesloten deuren vooral ook de leider van een groot drugskartel. Hij heeft een relatie met de beeldschone transporteur Joey Kwang, die hij ooit de helpende hand reikte toen het water haar aan haar lippen stond, en haar tienerzoon Raymond. Joey houdt zich blind voor de illegale praktijken van Kwang, maar als Raymond ouder wordt ontdekt hij al snel meer over de praktijken van zijn stiefvader. Hij weet een logboek te bemachtigen en zet hij het op een rennen, indirect gevolgd door zijn moeder. Het lot brengt Joey en Raymond daarop samen met John Lawlor, een DEA-agent die getrouwd is met zijn werk. Joey en John raakten ooit verliefd, maar werden uit elkaar gescheurd door een wereld van misdaad en corruptie. Dit keer gaan ze de confrontatie aan met hun verleden, met een onvermijdelijke confrontatie met Kwang tot gevolg.

Toen de Franse regisseur Luc Besson en zijn partner/producente Virginie Besson-Silla in 2013 in Taiwan waren voor de opnames van de film Lucy, raakten ze flink onder de indruk van de landschappen van de stad. Ze besloten dan ook om er nog eens terug te keren voor een ander filmproject. In 2022 benaderde de Taiwanees-Amerikaanse regisseur George Huang Besson om hem te helpen met een project rond een vrouwelijke transporter/huurmoordenaar. In eerste instantie diende Hong Kong als achtergrond voor de film, maar toen het lastig bleek om de financiën rond te krijgen deed Besson de suggestie om de opnames te verplaatsen naar Taipei. Zo werd Weekend Escape Project, zoals de film in de eerste fase heette, uiteindelijk Weekend in Taipei en de film diende bovendien als eerste nieuwe film in vier jaar van het flink gereorganiseerde EuropaCorp, het filmbedrijf dat Besson in 1992 startte.

Om de film vorm te geven lijkt Besson zijn pijlen te hebben gericht op de goedkopere acteurs uit de Fast & Furious-films. Zo zien we namelijk Luke Evans in de hoofdrol, die we in de reeks zagen als Owen Shaw. Naast, of wellicht is tegenover hem hier beter gepast, zien we Sung Kang, die we dan weer kennen als Han Lue. De twee waren eerder al samen te zien in Fast & Furious 6. Ze krijgen hier gezelschap van de beeldschone Gwei Lun-mei. De drie doen zo goed en kwaad als het kan hun werk, maar ontberen duidelijk de charme van de hoofdrolspelers uit bijvoorbeeld eerder genoemde franchise. Het maakt ook dat het project b-film ademt en dat is weer iets wat we eerder hebben gezien bij films uit de koker van EuropaCorp. Maar goed, vermakelijk is het vaak veel en dat geld dan ook voor Weekend in Taipei. Zij het dat dit vooral geldt voor mensen die hun lat niet al te hoog hebben liggen.

Als we dan naar de film zelf kijken zien we al snel dat die laatste film een understatement is. Het verhaal hangt van toevalligheden aan elkaar en op visueel vlak zie je hooguit wat dingen voorbij komen die de wenkbrauwen doen fronzen. Zo weet deze film het voor elkaar te krijgen om een scharlaken rode Ferrari weinig indrukwekkend en bijzonder digitaal ogend voorbij te laten trekken. Dat waar de Furious-reeks -hoe belachelijk en lachwekkend soms ook- het al sinds jaar en dag voor elkaar krijgt om dergelijke zaken bijzonder realistisch naar het scherm te vertalen. Toch zijn er ook zeker pluspunten. Luke Evans is wellicht geen groot acteur, maar mag hier lekker los met een intense knokpartij in de keuken. Het zijn van die kleinere dingen die gewoonweg beter uitpakken dan de groter opgezette scènes, iets wat ongetwijfeld ook met het budget te maken heeft. Nergens wordt je dan ook omver geblazen, maar vermakelijk is het op zich allemaal wel. Niet dat het verder blijft hangen overigens, want grote kans dat je alles morgen alweer vergeten bent.

Weekend in Taipei is een matige Fast & Furious-rip-off die nog het beste te bestempelen is als een vermakelijke b-film. Met Luke Evans en Sung Kang zien we overduidelijk een ervaren, maar ook goedkoop deel van de Furious-cast terug. Het laat zich gelijk zien waarom de twee normaal vooral in bijrolletjes te zien zijn, al hebben de twee ongetwijfeld plezier gehad om eens wat meer te doen te hebben. Dat blijkt vooral aan Evans, die helemaal los kan in een handgevecht in een keuken, het hoogtepunt van de film. Verder kan je hier veel over zeggen. Zo is het heel apart om in Taiwan te zijn, bij een Taiwanees gezin en er gewoon Engels gesproken wordt. Het is tekenend voor dit soort films. Voor de muziekliefhebbers is het trouwens leuk om een Aziatische versie van de Stones-klassieker Paint it Black voorbij te horen komen. Weekend in Taipei is vermakelijk, maar nergens hoogstaand of echt bevredigend.

Met dank aan REVEAL Films voor de screenerlink.