You People
De 35-jarige Ezra is een beurshandelaar die de ware liefde nog niet heeft gevonden, ondanks de verwoede pogingen van zijn moeder om hem te koppelen aan een dame van Joodse afkomst. Op het moment dat Ezra even niet meer weet wat hij met zijn leven aanmoet stapt hij per ongeluk bij Amira in de auto. Ondanks hun wat onhandige ontmoeting is de aantrekkingskracht tussen de twee enorm sterk. Terwijl hun liefde steeds verder opbloeit komt ook het grootste struikelblok steeds verder naar boven drijven. Ze komen namelijk ieder uit compleet andere gezinnen die er nogal strikte regels volgens een bepaald geloof op na houden. Zo zijn de ouders van Ezra behoorlijk racistisch als het aankomt op mensen met een donkere huidskleur en moeten de ouders van Amira niks hebben van blanke mensen die zichzelf belangrijker vinden dan alles en iedereen. Ondanks hun verschillende achtergronden besluit Ezra toch om Amira ten huwelijk te vragen. Het is alleen de vraag of het hen ook zal lukken om de twee totale verschillende families voor de huwelijksdag nader tot elkaar te brengen.
Jonah Hill aan de ene kant van het spectrum als blanke, bijdehante en grofgebekte goedzak met oude rot Eddie Murphy tegenover zich als chagrijnige oude man die het niet zo heeft op blanken, laat staan op degene die met zijn dochter wil trouwen. Klinkt als voer voor een goede komedie toch? Want waarom zou het niet ontzettend geestig zijn om twee totaal verschillende culturen tegenover elkaar te zetten en alle verschillen nog even flink aan te dikken om de lachspieren te laten werken? Dat klinkt inderdaad als een goed idee, maar in het geval van You People helaas minder geslaagd met een halfbakken uitvoering die vooral het gegeven van racisme door de strot van de argeloze kijker probeert te duwen.
Er is op zich niks mis met een film die een beladen boodschap met zich meedraagt. Hartstikke goed juist om te tonen dat racisme anno 2023 nog steeds tot de orde van de dag behoort. Het is alleen pijnlijk om te zien dat You People van regisseur Kenya Barris, die samen met Hill het script schreef, de boodschap tot in den treuren blijft herhalen zonder er iets geslaagds of echt grappigs mee te doen. Het maakt You People vooral een komisch bedoelde film met een enorm zeurende ondertoon. Juist op de momenten dat je denkt dat de film een komische richting in zal slaan, slaat de boel weer dood door de altijd doordenderende boodschap. Misschien dat de Amerikanen het na twintig keer nog steeds niet begrijpen dat racisme echt niet oké is, maar hier in Europa landt de steeds herhalende boodschap in ieder geval op een hele andere manier.
Het is best knap op te zien tot wat voor een film You People is geworden. De makers pretenderen dat het een hippe herinterpretatie is van klassieker “Who’s coming to Dinner” uit 1967, maar behalve het uitgangspunt dat twee verschillende culturen door de liefde met elkaar in de mix worden gegooid heeft You People bijzonder weinig met die film te maken. Ja, er is ook een diner scene waarbij de twee gezinnen een avondje met elkaar doorbrengen aan de eettafel, maar echt grappig wil het maar nergens worden. Uiteindelijk moet een zeldzaam hoedje dat vlam vat door een kaars de boel nog enigszins komisch laten aanvoelen, maar plaatsvervangende schaamte voor de slechte acteerprestaties is eerder op zijn plaats. Ai.
Over die acteerprestaties gesproken; You People beschikt niet over het minste talent wat het weer extra bijzonder maakt dat er niet één personage echt lekker uit de verf komt. Eddie Murphy als chagrijnige schoonvader klinkt hartstikke leuk, maar zijn uitvoering komt nergens echt tot leven op een manier die doet denken aan de ooit geestige komiek die op de set zijn teksten aan elkaar improviseerde. Enige lichtpuntje in dit alles is actrice Julia Louis-Dreyfuss als Ezra’s moeder die verwoede pogingen doet om maar niet racistisch te zijn, maar de boel er alleen maar erger op maakt zodra ze haar mond open doet. Toch zouden die ‘matige’ acteerprestaties nog niet eens zo heel erg hoeven zijn als de chemie tussen de hoofdpersonages in orde is en de onmogelijke liefde van het scherm spat zodat je als kijker ook daadwerkelijk meeleeft met de strubbelingen van het jonge koppel. Helaas is er weinig charmants aan de liefde tussen Hill en zijn tegenspeelster Lauren London waardoor ieder vorm van chemie ontbreekt.
You People zet komische talenten Eddie Murphy en Jonah Hill tegenover elkaar, maar de zeurende boodschap over racisme doet iedere grap de das om. Deze ‘remake’ van Who’s Coming to Dinner gooit twee verschillende culturen met elkaar in de mix, maar doet niets tot bijzonder weinig met het gegeven op een manier dat er ook daadwerkelijk wat te lachen valt. Grappen slaan dood, worden matig uitgevoerd of zijn anno 2023 domweg gewoon echt niet grappig meer. Wat overblijft is een voortkabbelend wagonnetje dat het ontbreekt aan iedere vorm van chemie, geslaagde grappen of überhaupt een originele invalshoek. You People lijkt vooral een excuus om belangrijke zaken als racisme aan de kaak te stellen, maar door zijn matige uitvoering blijft er van die boodschap bijzonder weinig over.
Beoordeling
- Film
- Eindcijfer