10 Cloverfield Lane
Michelle staat op het punt om uit haar oude leven te ontsnappen en te vluchten van de dagelijkse worsteling van het leven. Helaas wordt ze midden in de nacht van de weg gereden en ontwaakt een onbekende tijd later in een voor haar vreemde plaats. Ze zit vastgeketend aan de muur in een kleine kamer, met een bebloed kussen en enkele verzorgde wonden. Nadat ze tevergeefs probeert om een signaal te krijgen met haar mobiel, wordt ze begroet door haar ontvoerder, een man genaamd Howard, die beweert dat hij haar leven heeft gered. Howard geeft haar een rondleiding door een ondergrondse bunker dat hij ‘thuis’ noemt. Hij is van mening dat er bovengronds een virus heerst, dat dodelijk is voor iedereen die de lucht inademt. Verdere details zijn onduidelijk en irrelevant zolang Michelle en een andere gast genaamd Emmett maar gehoorzamen en alles doen om de besmetting buiten de bunker te houden. Naarmate de tijd verstrijkt begint Michelle te twijfelen aan zowel Howards’ eigen verhaal als het verhaal van wat er buiten gaande is. Ze staat voor de onmogelijke keuze tussen eventuele blootstelling bovengronds of misschien wel een groter aan de onderzijde.
10 Cloverfield Lane begint voortvarend en schiet zonder verspilde tijd of enige voorkennis uit de startblokken. Als kijker krijgt je net voldoende informatie over Michelle haar beweegreden en motivatie om haar koffer te pakken en in razend tempo midden in de nacht de weg op gaat. De manier waarop de film speelt met onze verwachtingen, zet gelijk de toon. Ze is niet op de vlucht voor één of ander demonisch wezen of een seriemoordenaar, maar voor haar misgelopen relatie. Regisseur Dan Trachtenbergs’ filmdebuut houd bewust informatie achter, waardoor we net zo gedesoriënteerd zijn als Michelle, wanneer ze met haar auto van de weg raakt. We weten dat er iets goed mis is, maar of dat nu een buitenaardse invasie is of dat het een gevolg van haar privé crisis is, er is geen enkele zekerheid. Het eindresultaat is in ieder geval dat ze bij bewustzijn komt als gevangene in een bunker.
Kelders, schuilplaatsen of andere claustrofobische omgevingen doen het altijd goed in films (Buried, The Descent, Panic Room). Ze creëren vrijwel direct een bepaalde angst voor een bepaalde duisternis of gevaar. In 10 Cloverfield Lane wordt het mysterie op het eerste oog vrij snel weggenomen, als alleen nog het woord van een man, die lijkt te leven voor de kans om te overleven, overblijft. De persoon die in deze situatie is belandt of is geplaatst, is iemand die voldoende kennis van de wereld en het echte leven heeft. Tot plotseling, een onbekende man haar een beeld schetst van de wereld zoals hij nu zou zijn geworden. Het enige wat ze kan doen is gebruik maken van haar eigen kennis en instincten, zoekend naar een groter geheel dan het wazige verhaaltje die Howard haar voorhoud. Het is een fascinerend gegeven waarbij er slechts twee logische uitkomsten mogelijk zijn. Of Howard heeft gelijk, of Howard is een leugenaar. Hoe dan ook, Michelle zit in de problemen en ze is alleen op haarzelf aangewezen.
Een van de grootste pluspunten van de film is zonder twijfel John Goodman. In veel van zijn rollen brengt hij een bepaalde zuurheid maar ook kwaadaardigheid in zijn karakter. Deze rol is hem dan ook op het lijf geschreven. Goodman heeft als Howard zijn eigen zelf-ingesloten wereld gebouwd, compleet met een eigen luchtafvoersysteem, een keuken, tv en familiestukken. Hij geniet van maaltijden, houd van bordspellen en mag graag tv kijken. Net als Michelle, die zeer verdienstelijk wordt gespeeld door Mary Elizabeth Winstead, zijn we nooit in staat om hem te peilen. Hij verteld veel verhalen of gebeurtenissen, maar het is onmogelijk te zeggen of deze waarheid berust zijn. Dit is de grote verdienste van zowel Goodman als het script. Regisseur Trachtenberg speelt op handige wijze met close-ups en gebruikt deze om de spanning op te voeren. Hierbij krijgt hij hulp van Bear McCreary, die de onheilspellende muziek in de film verzorgt. Zonder details prijs te geven over de film, zal het slotstuk niet bij iedereen in goede aarde vallen. Als standalone film vliegt hij wellicht iets uit de bocht, maar in het kader van de titel lijkt alles exact op de juiste plek te vallen.
Extra’s:
• Audio Commentaar De complete onder begeleiding van audio commentaar door regisseur Dan Trachtenberg en producer J.J. Abrams.
• Cloverfield Too: (09:07) De cast en crew bespreken het plot, de casting, de prestaties van de cast en hoe de film verschilt van de eerste film.
• Bunker Mentality: (03:48) Een blik op het ontwerp, de bewerking en de opnames van de belangrijkste set van de film.
• Duck and Cover: (01:44) Het ontwerpen van een sleutel kostuum die later in de film getoond wordt.
• Spin-Off: (03:52) Het bouwen en creëren van de auto effecten.
• Kelvin Optical (06:07) Een kijkje achter de schermen bij productiemaatschappij Bad Robot.
• Fine Tuned (06:42) De muzikale inspiratie van de film en haar karakters.
• End of Story (03:19) Hoe verbindt je een nieuwe originele film aan een reeds bekende populaire film.
10 Cloverfield Lane is een verrassend sterke film met aanhoudende spanning en een uitkomst die de gehele film een raadsel blijft. Het is een verhaal van overleving in een onbekende claustrofobische omgeving gedurende mysterieuze omstandigheden. Dit is mede te danken aan de geweldige cast onder leiding van John Goodman en Mary Elizabeth Winstead. Met name Goodman weet met zijn opvliegerige karakter een ongemakkelijk en tevens onveilig gevoel te creëren waardoor je nooit zijn exacte intentie kunt inschatten. Winstead is ook zeer overtuigend als de jonge vrouw die uit het niets in een verschrikkelijk nare situatie terecht komt, maar weigert om bij de pakken neer te gaan zitten. 10 Cloverfield Lane is bij vlagen zenuwslopend met zeer goede acteerprestaties, een aantal verrassende wendingen en een script die de spanning er lang in weet te houden.
Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling
- Film
- Extra
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.