Het is 1979. Jamie groeit op bij zijn liefdevolle moeder die hem helemaal alleen opvoedt. Samen wonen ze in een groot pand dat tevens wordt bewoond door twee andere huurders: de vrijgevochten kunstenares Abbie en klusjesman William die zijn huur vooral betaald door het oude pand op te knappen. Omdat Dorothea 55 is en het gevoel heeft dat ze haar zoon, die inmiddels 15 jaar is, maar moeilijk de wijze lessen van het leven bij kan brengen omdat ze van een andere generatie is, besluit ze om de hulp in te roepen bij Abbie. Daarnaast moet ook de jonge Julie helpen met de opvoeding van haar zoon. De vraag is echter of Jamie wel het juiste opsteekt van de twee bijzondere vrije vrouwen en hebben ze onbedoeld meer impact op zijn jonge leven dan Dorothea ooit voor ogen heeft gehad.

Regisseur Mike Mills vestigde zijn naam definitief met de film Beginners in 2010 waarin Christopher Plummer op eer oude leeftijd uit de kast kwam, maar na het succes van die film bleef het erg lang stil. Wat de Amerikaan al die tijd gedaan heeft is niet helemaal duidelijk, maar het is in ieder geval voor de filmhuisliefhebber fijn om te zien dat hij wederom een meer dan prima film heeft afgeleverd, gevuld met een bonte verzameling karakters. Wat dat betreft verschilt 20th Century Women niet heel veel van zijn vorige werk, maar toch heeft de film genoeg in zich om op zijn eigen poten te kunnen staan.

Dat is vooral te danken aan de prima acterende cast met een uitstekende Annette Bening voorop die, niet geheel onverwacht, genomineerd werd voor een Golden Globe. Ze speelt de moeder die overduidelijk van een andere generatie is zo puur en overtuigend wat het een genot maakt om naar te kijken. Het scheelt ook enorm dat ze kan rekenen op een hele rits aan collega’s die net zo getalenteerd zijn waar mee ze kan samenwerken, waarbij de chemie eveneens de gehele film voelbaar is. Tel daar de dromerige soundtrack, het onbevangen sfeertje van eind jaren ’70 en het ingetogen camerawerk bij op en je kan niet anders concluderen dat 20th Century Women wederom een schot in de roos is voor regisseur Mills. Maar helaas gaat die vlieger niet helemaal op.

20th Century Women begint namelijk voortvarend en weet de sfeer in het grote pand met zijn bonte verzameling aan bewoners prima neer te zetten, maar komt verhaaltechnisch een paar punten te kort. De film kabbelt iets te veel voort zonder echt duidelijk naar een bepaald en bevredigend eind toe te werken. Het maakt vooral het middenstuk van de film een taai stuk dat wellicht wat korter had kunnen zijn om wat beter uit de verf te komen. Of wellicht wat meer spanning kunnen gebruiken om de monotone sfeer te kunnen doorbreken. Nu is 20th Century Women helaas niet meer dan een prima filmpje, met een sterke cast en een rits leuke scenes, maar zal de film niet de boeken in gaan als onvergetelijke klassieker.

Extra’s: Helaas moet de film het doen zonder extra’s op de schijf. Daarnaast is de film in Nederland alleen verkrijgbaar op dvd en is de kwaliteit helaas ook niet wat we gewend zijn anno 2017. De film had zeker een betere uitgave verdiend.

20th Century Women is een meer dan prima filmpje, maar weet door zijn voortkabbelende tempo maar weinig indruk te maken. Aan de cast ligt het niet door hun meer dan prima chemie en uitstekende spel, maar het is vooral het verhaal dat gewoon niet zijn gehele speelduur boeiend weet te blijven. Het maakt 20th Century Women een aardig tussendoortje en een leuk kijkje in de wereld van de jaren ’70, waar voelbaar meer in had kunnen zitten door een ietwat hoger tempo dat de film zo broodnodig lijkt te hebben.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.