Brian probeert door te breken als schrijver, maar ziet al zijn pogingen daartoe falen. Als hij op een dag door de straten van New York zwerft ziet hij de mooie Arielle aan de overkant van de straat staan. Hij besluit om haar aan te spreken wat resulteert in liefde op het eerste gezicht. Er is echter één probleem: Arielle is al getrouwd en moeder van twee kinderen. Moeite met een affaire heeft ze echter niet aangezien haar man er ook een minnares op na houdt. Ondanks dat Brian in eerste instantie niets wil weten van een affaire geeft hij toch toe aan zijn gevoelens voor de mooie Française. Hun liefde kan echter alleen plaats vinden tussen vijf en zeven uur in de avond en in het openbaar kussen is ook niet mogelijk. Iedere dag spreken de twee tortelduifjes af in een hotel om hun liefde met elkaar te kunnen delen, maar de vraag is of Brian wel om kan gaan met deze ongewone situatie die langzaam aan hem begint te knagen. Helemaal als Arielle haar familie, waaronder haar man, begint te betrekken in de affaire.

Romantische films zijn er in vele soorten en maten. De één brengt het onderwerp van de liefde op een luchtige manier met vooral veel ruimte voor humor. Een ander combineert de liefde met drama om zo de gevoelige snaar te raken, maar allen hebben ze één ding gemeen: een goedwerkende chemie tussen de twee hoofdpersonen. En laat nou juist dat het punt zijn waarmee deze romantische poging van debuterend regisseur Victor Levin onderuit gaat. De liefdevolle klik die zo broodnodig is om de liefde te laten werken is in 5 to 7 helaas ver te zoeken. Het kan niet aan het talent gelegen hebben waar regisseur Levin mee kon werken.

Anton Yelchin en Bérénice Marlohe hebben zich inmiddels met een verscheidenheid aan films ruimschoots bewezen, maar van chemie tussen de twee is weinig sprake. Het probleem ligt hier echter niet zozeer bij de cast als wel bij het matige script waar gewoon niet voldoende mee gewerkt kon worden om de liefde te laten slagen. Victor Levin, tevens verantwoordelijk voor het script, neemt niet de tijd om de liefde op een spontane manier te laten ontstaan. Met grote stappen wordt er gewerkt naar een eerste ontmoeting die meteen resulteert in een passievolle affaire. Wat dat betreft het Levin er beter aan gedaan om de karakters beter neer te zetten in de eerste minuten van de film om zo de liefde vanzelf te laten ontstaan waardoor deze ongetwijfeld een stuk natuurlijker op de kijker was overgekomen.

Het is echter niet alleen het veel te vlotte begin wat deze film tegenzit, want ook de rest van de film is alles behalve romantisch en laat staan origineel te noemen. Zo wordt namelijk ook het cultuurverschil tussen de twee hoofdpersonen gebruikt om hun liefde te onderstrepen, maar daarbij heeft Levin weinig verrassingen in petto en worden de Fransen vooral neergezet als een volk dat met iedereen het bed induikt voor een beetje spanning. Pas als Arielle haar privéleven in de affaire meesleept begint de film interessant te worden, maar het is dan helaas al te laat om de kijker mee te nemen op het liefdespad.

Extra’s: 5 to 7 heeft een zeer matige uitgave meegekregen in Nederland. Van extra’s is namelijk geen spoor te bekennen en bovendien is de film enkel op dvd aan te schaffen waardoor de romantische prent niet in de meest optimale kwaliteit op schijf staat. Dat had vast een stuk beter gekund!

5 to 7 doet een poging om iets bij te dragen aan het romantische genre, maar mist daarbij een goedwerkende chemie tussen haar hoofdrolspelers. Dat ligt niet zozeer aan Anton Yelchin en Bérénice Marlohe maar vooral aan het matige verhaal waarin zij veel te weinig tijd krijgen om hun liefde te laten slagen en over te brengen aan de kijker. Regisseur Levin weet zijn film richting het einde nog enigszins interessant te maken door de spanning op te voeren, maar helaas is het dan al te laat om deze romantische poging te doen slagen.

Met dank aan Dutch Filmworks voor het recensie-exemplaar.