Een worstelende muzikant woont samen met zijn vrouw in een klein huis in een buitenwijk van Dallas. De vrouw zou graag verhuizen naar een modernere en minder afgelegen woning, maar de man is te veel gehecht aan het huis waar ze nu wonen. Op een nacht schrikken ze wakker van een hard geluid, afkomstig van de piano. Toch kunnen zij niets vinden wat het geluid zou kunnen hebben veroorzaakt. Niet veel later komt de man om het leven bij een auto-ongeluk. Vlak nadat de vrouw zijn lichaam heeft geïdentificeerd, ontwaakt de man als een spookachtige gedaante. Hij dwaalt kort door het ziekenhuis, onzichtbaar voor een ieder die hij tegenkomt. Uiteindelijk keert hij terug naar zijn huis, waar hij zijn vrouw ziet rouwen. Na verloop van tijd besluit de vrouw het huis te verlaten, maar voor ze weggaat laat ze een briefje achter in een kleine opening in de muur. De geest blijft alleen achter en ontdekt dat hij niet meer aan tijd gebonden is en zijn bestaan meer en meer aan het vervagen is.

Een van de eerste dingen die opvalt aan de film is dat deze wordt gepresenteerd in een 4:3 beeldverhouding met afgeronde hoeken. Volgens regisseur Lowery is hiervoor gekozen om zo een claustrofobisch gevoel te creëren en zo te benadrukken dat de geest zit opgesloten. Wie denkt aan een spookachtige gedaante die terugkeert naar het huis dat hij in zijn leven als mens bewoonde, denkt al snel aan een horrorfilm. A Ghost Story is dat echter zeer zeker niet, want de film gaat door als een bovennatuurlijk drama. Tamelijk uniek dus en dat blijkt nog maar eens als de film zich ontvouwd. Zo verwacht je wellicht dat de geest troost vindt in hoe de weduwe haar leven oppakt, gevolgd door een happy ending, maar A Ghost Story biedt ons echter niets van dit alles.

A Ghost Story herenigt regisseur David Lowery met zijn twee hoofdrolspelers van Ain’t Them Body Saints; Casey Affleck en Rooney Mara. Beide acteurs staan erom bekend dat ze regelmatig rollen in grootschalige films afwisselen met werk aan een kleinere onafhankelijke film als deze. Ondanks dat Affleck eerder dit jaar een Oscar won voor zijn rol in Manchester by the Sea is zijn aandeel hier zeer beperkt. Het overgrote deel van de film loopt hij rond met een wit laken over zijn hoofd. Een stuk groter, of moeten we zeggen zichtbaarder, is de rol van Rooney Mara. Toch is A Ghost Story geen film waarin beide echt opvallen met hun acteerprestatie. Wel heeft Mara een opvallende scène, waarin je vijf minuten lang kijkt hoe zij in rouw een appeltaart verorbert, staand en later op de grond zittend, om deze niet veel later buiten beeld aan het toilet te doneren.

We kunnen dan ook gerust stellen dat het een wat vreemde en eigenaardige film is. Zo zijn we getuige van een minutenlange monoloog door een nieuwe bewoner van het huis, gespeeld door Will Oldham. Vervolgens ontwikkeld zich een soort van timeloop, waarbij de spookverschijning zich bevindt tussen negentiende-eeuwse kolonisten en later zelfs indianen. Dit maakt het geheel allemaal nog wat afstandelijker en zal voor velen moeilijk te doorgronden zijn. Gelukkig is het einde van de film nog enigszins verhelderend en kan men waarschijnlijk de boodschap van het verhaal alsnog in perspectief plaatsen. Toch is de film, ondanks de beperkte speelduur van amper anderhalf uur, allesbehalve lichte kost. Hoogtepunt van de film is waarschijnlijk de soundtrack van Daniel Hart, die eerder met Lowery werkte aan Pete’s Dragon. Hij drukt met zijn zeer aanwezige tonen een flinke stempel op de film.

A Ghost Story is een zeer trage en eigenaardige film die bij vlagen erg moeilijk door te komen is. We zien hoe iemand na zijn overlijden ‘terugkeert’ in een spook gedaante en van dichtbij aanschouwt hoe zijn nabestaande hiermee om gaat. Gevangen in zijn nieuwe vorm ziet hij hoe zijn nalatenschap meer en meer vervaagt en raakt verstrengeld in een timeloop. Met een speelduur van amper anderhalf uur is A Ghost Story beslist geen lichte kost. Er zijn veel lange shots met weinig of soms helemaal geen dialoog. Lowery stelt een aantal existentiële en metafysische vragen met betrekking tot de dood, maar het duurt een lange tijd voordat deze tastbaar zijn waardoor je geduld flink op de proef wordt gesteld. Het maakt van A Ghost Story allesbehalve een mainstream film en eentje die niet iedereen zal kunnen waarderen.