Allison Johnson heeft het allemaal goed voor elkaar. Ze timmert aan de weg als muzikant en is verloofd met haar middelbare school vriend Nathan. Alles verandert echter als de dag na hun verlovingsfeest, als Allison een auto ongeluk krijgt waarbij haar aanstaande zwager Jesse en schoonzus Molly om het leven komen. Een jaar later kampt Allison met een ernstige depressie en zoekt ze haar toevlucht in pijnstiller om om te gaan met haar schuldgevoelens. Ondertussen zorgt Daniel, de vader van Nathan en Molly, voor zijn kleindochter Ryan, die nog steeds worstelt met het verlies van haar ouders. Als haar leven zich steeds meer in een nog verdere neerwaartse spiraal terecht komt besluit Allison om zich aan te sluiten bij een praatgroep. Daar ontmoet ze Daniel en al snel ontwikkelt zich een onwaarschijnlijke vriendschap.

Met Garden State leverde Zach Braff, als acteur bekend van Scrubs, een uitermate geslaagd regiedebuut af. Een niveau dat hij sindsdien eigenlijk nooit meer wist te behalen, afgezien van de televisieserie Ted Lasso dan wellicht. Met A Good Person levert hij zijn laatste wapenfeit af en we kunnen gerust stellen dat het zijn beste film is geworden sinds zijn debuut als regisseur. En eigenlijk moeten we daar vooral de pandemie dankbaar voor zijn, want juist in die periode gunde Braff zich de tijd om het script neer te pennen. Toen dit samenkwam met de casting van de op dit moment zeer gewilde Florence Pugh en acteurveteraan Morgan Freeman leek er nieuw succes te gloren. Toch, en in onze ogen zeer onterecht, kreeg de film matige scores en kon deze rekenen op een matige ontvangst door critici.

Als behoorlijk stevig drama over mensen die worstelen met een verslaving, of het nou drank of drugs zijn, leunt A Good Person behoorlijk op het acteerwerk. Zo zet Pugh een uitstekende rol neer als Allison, een jongedame die haar leven in heeft zien storten en om dit enigszins draagbaar te maken haar toevlucht heeft gezocht in pijnstillers. Het is een intense rol, waarin ze zich uiteindelijk pas weer naar buiten begeeft als de benodigde middelen binnen niet meer voor handen zijn. Het is heftig hoe weinig zwart en wit er zit in haar wereld, met enerzijds de door zelfhaat ingegeven drang tot zelfdestructie en anderzijds langzaam de steeds meer terugkerende wil om te leven. Ze krijgt daarin goed tegenspel van Morgan Freeman, die ondertussen overduidelijk op leeftijd is geraakt maar toch laat zien dat hij het acteren niet verleert is. Daarnaast is er een sterke bijrol van Celeste O’Connor als Ryan, al wordt haar rol eigenlijk net niet goed genoeg uitgediept.

Als we dan naar de film zelf kijken moeten we toch constateren dat de film weliswaar niks nieuws biedt en vol zit maar clichés, maar het wel werkt! Zo is daar de zelfhaat van Allison, die zichzelf wel steeds voorhoudt dat ze niks aan het ongeval kan doen, maar als kijker weet je wel beter. Het is dan ook een kwestie van tijd voor Braff dat konijn uit de hoge hoed trekt, iets waar hij overigens opvallend lang mee wacht. Het houdt de personages in beweging. Wat ook goed werkt is dat er nergens wordt geoordeeld over de verslavingen. De worsteling wordt wel getoond, maar als geheel blijft het allemaal enigszins luchtig. Het maakt ook dat je empathie blijft voelen voor de personages, iets wat ook zomaar anders uit had kunnen pakken. Allison worstelt namelijk vreselijk zonder echt boven te komen, iets wat pas in de slotakte echt lukt. Het maakt van A Good Person een niet al te zwaar drama met een groot hart.

Extra’s: Zoals ondertussen bekend van releases van The Searchers, is er naast de film geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.

A Good Person is een sterk drama over beschadigde mensen die uit alle macht en zeker niet zonder tegenslagen pogingen doen om hun leven weer op de rails te krijgen. Het is niet allemaal even realistisch wat we voorgeschoteld krijgen. De film zou in deze tijd best het stempel ‘woke’ kunnen krijgen. Ook is het niet allemaal even licht verteerbaar. Toch weet Braff er een mooi drama van te maken dat weliswaar niet nieuws brengt, maar op mooie wijze een sprankje hoop geeft in een situatie zonder uitzicht. Aan het einde zal het daarnaast voor veel mensen fijn zijn om door de regels heen te lezen dat uiteindelijk alles goed komt voor Allison, al ligt juist dat er voor andere misschien iets te dik bovenop. Even naast dat het allemaal niet de meest realistische uitwerkingis. Toch zit het de film nergens in de weg. A Good Person is dan ook een fijn drama geworden waarbij getoond wordt dat hoe diep het dal ook is waarin je verkeerd, en altijd redenen zijn om het te blijven proberen. Ooit gloort er weer licht aan de horizon. In elk geval in de wereld van Zach Braff.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.