Conor O’Malley wordt op zeer jonge leeftijd geconfronteerd met de terminale ziekte van zijn moeder, de moeizame band met zijn strenge oma , zijn vervreemde vader en Harry die hem pest op school. Op een bepaalde nacht om exact 12:07 verschijnt er plotseling een boomachtige Monster voor zijn slaapkamerraam. Het Monster deelt Conor mee dat de tijd is gekomen om drie waargebeurde verhalen te vertellen. Na deze drie verhalen zal Conor het Monster het vierde verhaal moeten vertellen. Dit moet zijn eigen verhaal zijn, de echte waarheid achter Conor’s nachtmerries. Het Monster en Conor ontmoeten elkaar iedere dag om 12:07 ’s middags of ’s avonds en telkens wordt er een nieuw verhaal verteld door het Monster. Zal Conor de kracht vinden om zijn eigen waarheid te ontdekken of blijft hij zijn hoofd in het zand steken?!

Het is vrij lastig om A Monster Calls in een bepaalde hoek te zetten. In de eerste plaats zou je verwachten dat het een film zou zijn in dezelfde rij als de vorig jaar verschenen Disney producties The BFG (of GVR) en Pete’s Dragon. Echter heeft A Monster Calls geen enkele overeenkomst met één van deze twee, met als enige uitzondering een fantasierijk CGI ‘monster’. Het naamloze Monster lijkt een creatieve mengelmoes van Groot uit Guardians of the Galaxy en de Enten uit The Lord of the Rings. Gelukkig voelt de creatie uit A Monster Calls nergens als een goedkope rip-off uit bovengenoemde titels, maar draagt het zijn eigen identiteit en ziet hij er bovendien fantastisch uit. Er is gebruik gemaakt van het fenomeen motion capture door niemand minder dan Liam Neeson, die tevens zijn stem voor het monster verleende.

Een belangrijk aandachtspunt voor de film is dat het verre van een kinderfilm is. Sterker nog, vanwege de behandeling van loodzware thema’s als terminale ziekte, eenzaamheid en pesterijen is de film vrijwel alleen geschikt voor volwassenen. Het zou tevens een misinterpretatie zijn als men een luchtige fantasiefilm verwacht, wat een goede mogelijkheid is op basis van de trailer die je toch op het verkeerde been kan zetten. De fantasie elementen beperken zich namelijk puur tot de verschijning van het Monster, en diens verhalen die in animatievorm worden verteld. De stijl van animatie heeft veel weg van de laatste Harry Potter film, waarin het ontstaan van de Deathly Hallows wordt verteld. De drie verhalen welke verteld worden door het Monster zijn erg fraai geanimeerd en zeker van grote toegevoegde waarde voor de algemene plot van de film.

De regie van A Monster Calls komt van de Spaanse filmregisseur Juan Antonia Bayona, of kortweg J.A. Bayona. Hij brak in 2007 door met de ijzingwekkende Spaanstalige horrorfilm El Orfanato (The Orphanage) en maakte in 2012 de drama rampenfilm The Impossible over de catastrofale tsunami ramp uit 2004 in Azië. A Monster Calls is gebaseerd op de gelijknamige roman van Patrick Ness, die zijn eigen scenario bewerkte voor de film. Het verhaal wordt onnodig complex verteld, waardoor je de aandacht lijkt te verliezen, om op het eind met een vrij eenvoudige clou te komen. Het is een lange aanloop met diverse gebeurtenissen en de middels animatie vertelde verhalen van het Monster, waarbij je soms niet helemaal goed weet waar de film naartoe wil. Gelukkig wordt dit onder meer goed gemaakt door het sterke acteerwerk van de jonge Lewis MacDougall. Zonder eerdere filmervaring leef je mee met zijn karakter, die een keiharde strijd met de realiteit is verwikkeld. Dat is absoluut een verdienste van zijn rol.

A Monster Calls is een emotioneel drama met een fantasie randje, dat overtuigd door een sterke jonge hoofdrolspeler en zijn connectie met een boomachtig Monster. Ironisch genoeg is het Monster uit de titel eigenlijk niet perse het monster uit de film. Die titel wordt indirect toebedeeld aan een vreselijke terminale ziekte, die helaas voor eeuwig actueel lijkt te blijven. Liam Neeson geeft middels de motion capture en CGI techniek gestalte aan het Monster die er prachtig realistisch uit ziet. De rest van de vrij beperkte cast bestaat verder uit Felicity Jones (Inferno, Rogue One), Sigourney Weaver (Alien, Avatar) en Toby Kebbell (Ben-Hur, RocknRolla). Allen met een zeer ingetogen en behouden rol, ter ondersteuning van het centrale karakter van Lewis MacDougall. De film is met zijn zwaarmoedige thema niet direct geschikt voor de jonge garde en zal menig kijker naar het einde toe zeker niet onberoerd laten. De film is niet volmaakt en komt wat verwarrend op gang, maar wie zich daar doorheen kan zetten krijgt een krachtige en indrukwekkende film voorgeschoteld.