Nu hun huis verwoest is, zet de familie Abbott hun overlevingstocht in stilte voort in de buitenwereld en gaan ze op zoek naar andere overlevenden. Ze komen Emmett tegen, een oude vriend die recent zijn familie verloor. Hij neemt de Abbotts’ mee naar zijn geluiddichte ondergrondse schuilplaats. Intussen worstelt Evelyn met hoe ze haar kinderen de grootste kans kan geven om te overleven. Als Marcus het nummer ‘Beyond the Sea’ hoort, stelt Regan vast dat dit een aanwijzing kan zijn dat er overlevenden verblijven op een nabij gelegen eiland. Ze gaat stiekem alleen op pad om het eiland te vinden, maar het gezin komt er al snel achter dat de wezens niet het enige gevaar zijn.

De laatste jaren wordt het horrorgenre vooral gekenmerkt door formulematige en weinig opzienbarende films die steevast in dezelfde valkuilen lijken te vallen. Zo nu en dan is daar ineens een verrassing, zoals het ijzingwekkende en muisstille A Quiet Place van John Krasinski. Het concept was al direct bijzonder te noemen; het eerste half uur van de film is nagenoeg geen geluid te bekennen en bijna alle dialogen werden vervangen door blikken en gebaren. Het was dit vermijden van geluid dat zorgde voor een immense spanning. Als je vervolgens bedacht dat dit alles voort kwam uit handen van de relatief onervaren John Krasinski, mag je spreken van een werkelijk fenomenale prestatie, zeker als je bedenkt dat hij ook nog eens de rol van vader Lee Abbott neerzette. Gezien het enorme succes, de film bracht 350 miljoen dollar op tegenover een budget van 17 miljoen dollar, kon een vervolg onmogelijk uitblijven. Toch was de verwachting wel dat de rol van Krasinski uitgespeeld zou zijn nadat hij zich opofferde aan het eind van de eerste film.

Als de film opent zien we Lee Abott direct weer springlevend in de rondte lopen. De situatie bekijkende leert ons echter al snel dat het een flashback betreft. Een leuke vondst van de makers, waarmee men dus ook de oorsprong van de wezen en hun intrede in de wereld kan gaan verkennen. Verder keren alle gezinsleden van de familie Abbott zoals we ze kennen uit de eerste film terug. Zo zien we Emily Blunt opnieuw in de rol van Evelyn Abbott en zijn ook Noah Jupe als Marcus en de dove actrice Millicent Simmonds als dochter Regan van de partij. Net als eerder bij de eerste film is de chemie weer overduidelijk aanwezig en lijkt het soms net alsof de kinderen daadwerkelijk doodbang zijn. Om toch voor een frisse wind te zorgen is het goed dat voor dit vervolg het speelgebied wordt vergroot. Het maakt dat we kennis maken met andere mensen, zoals Emmett. Hij wordt gespeeld door Cillian Murphy en zijn personage voegt zeker wat toe aan deze film. Dat valt helaas niet te zeggen voor het aandeel van Djimon Hounsou en ook Scoot McNairy is nog een groot vraagteken, al biedt zijn personage wat mogelijkheden voor een nieuw vervolg.

Net als zijn voorganger is ook deze sequel weer briljant in zijn eenvoud. De samenstelling van het gezin is natuurlijk ook slim bedacht, met een baby op pad in een wereld waarin ieder geluid dodelijk kan zijn. Maar ook weet Krasinki het opnieuw voor elkaar te krijgen dat hij de meest angstaanjagende dingen weet in alledaagse momenten. Het maakt dat de film gelijk in de opening vertrouwt aanvoelt. En waar we ons in de eerste film nog afvroegen hoe bepaalde situaties voorbij kunnen gaan zonder veel geschreeuw, wordt hier op een nagelbijtende wijze omgegaan met juist dat punt. Alles zorgt er wel voor dat het wezen meer getoond wordt dan in de vorige film, iets wat ervoor zorgt dat er wellicht iets wordt ingeleverd op de suspense voor een flinke dosis actie. Toch doet het niks af aan de film en doet deze als geheel eigenlijk weinig onder voor zijn voorganger. Zoals je mag verwachten zet de climax opnieuw alle deuren open naar een vervolg, welke er ongetwijfeld gaat komen gezien het succes van deze sequel en het feit dat Krasinski naar verluid als een idee heeft hoe hij dit moet gaat invullen.

Extra’s: Naast de 4K UHD-disc is er ook een Blu-ray disc bijgesloten in deze release. Hierop zijn een aantal aardige featurettes te vinden.
· Director’s Diary: Filming with John Krasinski (09:38) Een leuk inzicht in de dagen van John Krasinski, met de zorg voor een sequel, met het verhaal, maar ook de opnamelocaties en technische zaken als editing.
· Pulling Back the Curtain (03:47) Een featurette die zich vooral richt op de plotdetails van dit vervolg.
· Regan’s Journey (06:19) Hierin wordt het personage Regan verder onder de loep genomen, met vooral ook oog op haar ontwikkeling sinds de eerste film.
· Surviving the Marina (05:00) Een making of die zich richt op een bepaald belangrijk deel van de film.
· Detectable Disturbance: Visual Effects and Sound Design (08:26) Een blik op de visuele effecten en geluidontwerp voor de film, die eigenlijk maken dat het als geheel zo goed tot zijn recht komt.

A Quiet Place Part II mist wat van de originaliteit van zijn voorganger, maar blijft nog steeds een nagelbijter van de bovenste plank. Dit is vooral te danken aan Krasinski, die als regisseur de focus goed weet te behouden en durft terug te kijken zonder dat hij vergeet om ook vooruit te kijken. Hij heeft er slim aan gedaan om het speelgebied te vergroten, wat zorgt voor een paar sensationele scènes zoals die richting de staalgieterij en bij het eiland. Het blockbuster element neemt soms misschien iets teveel de overhand op de suspense, maar er zijn nog meer dan genoeg momenten waarbij je als kijker met ingehouden adem op het puntje van je stoel zit. Het einde van de film zet opnieuw de deuren open voor een vervolg welke er dan ook ongetwijfeld gaat komen. Ook interessant is dat men de mogelijkheid verkent voor een spin-off, waarbij de focus dan dus zal komen op totaal andere personages. Een plan waarover wij toch wat sceptisch zijn, maar het doet natuurlijk niets aan aan deze film, die net als zijn voorganger behoort tot een van de beste in zijn soort.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.