Wanneer de aftakelende maffioso Thug erachter komt dat hij een de chronische hersenziekte CTE heeft, doet hij er alles aan om zijn familie, van wie hij vervreemd is geraakt, terug te winnen. Wanneer hij een rivaliserende bende moet ontmantelen, komt hij erachter dat het niet zo makkelijk is om te ontsnappen uit de onderwereld en een nieuw bestaan op te bouwen, zeker niet nu de ziekte zijn tol begint te eisen en Thug soms zelfs niet meer weet waar hij woont.

Vorig jaar kregen we al een soortgelijke film voorgeschoteld met Michael Keaton in de hoofdrol in de vorm van Knox Goes Away. Absolution gaat dan ook over een geharde crimineel die aan een hersenziekte leidt en last krijgt van zijn geheugen. Ditmaal zien we niemand minder dan Liam Neeson in de hoofdrol en laten we eerlijk zijn, als de naam Neeson op het affiche prijkt, schept dat toch enige verwachting dat we een spannende film krijgen met veel actie. Absolution is precies het tegenover gestelde en is meer een dramafilm geworden, dat hier en daar flink opgerekt aanvoelt. Naast Neeson zien we onder andere ook Ron Perlman, hoewel deze een bescheiden rol in de film bekleed. De regie ligt in handen van de Noorse regisseur Hans Petter Moland, die eerder al in 2019 met de film Cold Pursuit al samenwerkte met Neeson. Dat schept natuurlijk wel enige verwachting, maar het is raadzaam om die verwachting bij te stellen en de film niet als actie of een spannende thriller te gaan benaderen.

Laten we beginnen met de stelling dat dit soort films vaker zijn gemaakt, maar dan ook nog een stuk beter. Absolution duur met iets minder dan twee uur toch aan de vrij lange kant, waarbij verveling op de loer ligt, zeker als je een andere verwachting hebt bij een film als deze. Thug heeft aan het begin van de film al in de gaten dat er iets niet helemaal pluis is met zijn geheugen en als hij dit bevestigd krijgt vanuit het ziekenhuis, wil hij met zijn geweten in het reine komen. Clichématig komt Thug uit bij zijn vervreemde dochter en kleinzoon, die niets met hem te maken willen hebben, althans, zo moet het overkomen. Het is niet echt moeilijk om toch door te dringen in het leven van zijn dochter en kleinzoon, die hem vrij vlot zijn fouten lijken te vergeven. Uiteraard is dit zo gedaan om de dramatiek te versterken en ook zijn vreemde relatie met een vrouw die hij redt in een bar, moet het gevoel van empathie bij de kijker versterken. Dit lukt deels, maar zeker niet helemaal, want het verhaal steekt nogal zwak en voorspelbaar in elkaar.

Qua actie is dit nog wel een beetje te vinden in de film. Misschien wordt dit allemaal al in de trailer weggegeven en dat is wel jammer, want de trailer zet kijkers echt op het verkeerde been. De flitsen naar de overleden vader van Thug, waarbij hij elke keer op een boot op open water vaart, zijn vreemd en passen niet echt in de film. Het moet natuurlijk de geestelijke gesteldheid van Thug weergeven, maar het lijkt allemaal een trucje om goedkoop te kunnen scoren. Uiteindelijk zit er nog een twist in de film, die voor verbazing moet zorgen bij de kijker, maar deze twist ligt vanaf het begin van de film al zo voor de hand, dat je waarschijnlijk zal denken van wanneer gaat de echte plottwist nou komen. Niet dat Absolution echt een slechte film is, het is een enkele kijkbeurt wel waard, maar meer dan dat gaat het niet worden en je moet ook wel over een goeie dosis geduld beschikken, want soms is de film dusdanig langdradig dat het zelfs saai wordt.

Absolution is een langdradige film die weinig actie of spanning bevat. Het geeft meer de dramatiek weer van een crimineel op leeftijd die door een ziekte dat zijn geheugen aantast in het reine wil komen met zichzelf. Echt veel empathie kan je als kijker niet krijgen, want daarvoor zijn de karakters te oppervlakkig en het verhaal te voorspelbaar. Met een krappe twee uur weet de film in sommige delen zelfs wat aan de saaie kant te worden, waardoor je als kijker snel de interesse kan verliezen. Er zijn al meerdere films met een dusdanig onderwerp aan de man gebracht en helaas voor deze film ook vele malen beter. Dit is niet het beste werk van Neeson en meer dan een kijkbeurt is de film het niet waard. En trip naar de bioscoop eigenlijk helemaal niet.