Het is het begin van de jaren ’70 als de Portugezen uit Angola vertrekken en onafhankelijkheid voor het Afrikaanse land aanstaande is. Toch is de weg daar naartoe alles behalve vreedzaam als zowel de MPLA, de FNLA en de UNITA zich opwerpen als de nieuwe leiders van het land. Tegen deze achtergrond probeert de Poolse journalist Ryszard Kapuściński verslag te doen van dit conflict om zo de wereld op de hoogte te brengen van de burgeroorlog die in het land in al zijn hevigheid doordendert. Op zoek naar antwoorden voor het aanhoudende conflict, besluit hij om een levensgevaarlijke reis te ondernemen richting het zuiden om daar in contact te komen met generaal Farusco die het zuidelijke front stevig in handen heeft. Maar zal Kapuściński daar echt de antwoorden vinden die hij zoekt om het ware verhaal te kunnen vertellen van een verscheurd land?

Vraag een willekeurige journalist die in het buitenland werkzaam als oorlogscorrespondent wie zijn of haar grote voorbeeld is en de kans is groot dat Ryszard Kapuściński het antwoord zal zijn. De Poolse journalist, die als enige voor Polen werkzaam was in die tijd om verslag te doen vanuit Latijns-Amerika, Azië en Afrika, schreef met zijn verhalen geschiedenis en zag in de jaren dat hij actief was maar liefst 27 revoluties en staatgrepen aan zich voorbij trekken. Dat Kapuściński tot het uiterste ging om verslag te doen blijkt wel uit het feit dat hij tot viermaal toe ter dood veroordeeld werd. Naast zijn verslagen uit oorlogsgebieden schreef Kapuściński ook meerdere boeken over uiteenlopende onderwerpen. Toch maakte het boek Another Day of Life (In Nederland verkrijgbaar onder de titel “Nog een dag”) over de burgeroorlog in Angola de meeste indruk die nu op zeer bijzondere wijze naar het witte doek is gebracht.

In de verfilming van zijn boek worden twee genres zeer succesvol met elkaar in de mix gegooid. Another Day of Life is namelijk een documentaire over de dagen die Kapuściński doorbracht tijdens de burgeroorlog in Angola aan de hand van interviews. Om het bijzondere verhaal te vertellen hebben de makers er echter voor gekozen om zijn levensgevaarlijke reis naar het Zuiden tevens met animatie tot leven te wekken. Een gewaagde keuze wellicht, maar eentje die in het geval van Another Day of Life bijzonder goed uitpakt. De stijl die doet denken aan films als Waltzing with Bashir (2008) of het meer recente The Red Turtle van twee jaar geleden en geeft de film een verrassende intensiteit mee die behoorlijk veel indruk weet te maken. Het doet namelijk nergens af aan het gevaar waaraan Kapuściński zichzelf continu blootstelde om het ware verhaal te kunnen vertellen. Een speelfilm met echte acteurs lijkt haast ondenkbaar als de eindcredits over het scherm rollen.

Om het verhaal van Kapuściński kracht bij te zetten en te voorzien van een extra laag, wordt het verhaal ondersteunt door interviews met mensen die Kapuściński hebben gekend in de tijd dat hij verslag deed vanuit Angola. Deze real-life beelden ondersteunen het geanimeerde verhaal op zeer fraaie wijze. Helemaal als foto’s van mensen die het leven lieten worden getoond die een paar minuten daarvoor nog geanimeerd door het beeld liepen. Het is daarmee soms even flink slikken als de gruwelheden van de burgeroorlog aan de kijker voorbij zullen trekken. Dat het hier om geanimeerde beelden gaat maakt het allemaal niet minder indrukwekkend. Bovendien vloeien echte gebeurtenissen, nachtmerries en gevoelens zo mooi in elkaar over dat Another Day of Life niet minder is dan een prachtige film die de lat van wat animatie met je kan doen net weer even wat hoger heeft gelegd.

Another Day of Life maakt diepe indruk door zijn unieke stijl waarin twee genres succesvol met elkaar worden verenigd. Het indrukwekkende verhaal van journalist Ryszard Kapuściński ten tijde van de Burgeroorlog in Angola wordt door middel van prachtige animatie tot leven gewekt en ondersteunt door verschillende interviews met mensen die Kapuściński hebben geholpen in zijn zoektocht naar de waarheid. Another Day of Life voelt rauw, levensecht en is niet anders dan indrukwekkend te noemen. Een absoluut hoogtepunt van dit filmjaar!