De zomervakantie staat voor de deur en schooljuf Antoinette is er helemaal klaar voor om eindelijk een week ongestoord met haar geheime minnaar Vladimir op een mooie romantische plek door te brengen. Vladimir haakt op het laatste moment echter af omdat zijn vrouw plots toch niet op zakenreis gaat en een wandelvakantie in het nationaal park De Cevennen heeft geboekt voor het hele gezin. Teleurgesteld dat ze het een week zonder haar geliefde moet doen, besluit Antoinette om ook een wandelvakantie in hetzelfde gebied te boeken om zo toch stiekem dicht bij haar minnaar te kunnen zijn. Maar de wandeltocht die Antoinette boekt is echter anders dan ze van te voren had gedacht! Ze boekt namelijk een wandeltocht met een ezel zoals Robert Stevenson dat ook deed in 1879. Samen met ezel Patrick trekt ze er op uit, maar zo gemakkelijk gaat dat niet aangezien Patrick zo zijn eigen regels heeft. De reis vraagt het uiterste van Antoinette en bovendien is het maar de vraag of ze Vladimir wel zal tegenkomen tijdens alle ontberingen die ze op haar pad het hoofd zal moeten bieden. Wat een romantische vakantie met veel liefde had moeten worden, ontaard al snel in een overlevingstocht die al snel een opstapelingen van problemen dreigt te worden.

We zitten allemaal binnen, mogen nergens heen en het gure weer werkt ook bepaald niet mee om ons een goed gevoel te geven. Iedereen snakt naar de zon, lekker eten en drinken op een terrasje of het ontdekken van de liefde. Nee, wat dat betreft is het niet gemakkelijk om nu te kijken naar een film als Antoinette dans les Cévennes waarin er een hoofdrol is weggelegd voor het zonnige Franse landschap en alle andere voordelen die het land te bieden heeft. Het is voor menig kijker waarschijnlijk even slikken bij al die warme beelden waar we al een flinke tijd reikhalzend naar uitkijken om zelf weer te kunnen beleven. Maar mocht het straks eindelijk zo ver zijn, dan gaat het hopelijk niet gepaard met zoveel rampspoed als bij het hoofdpersonage Antoinette die een zonnige vakantie met haar geheime liefde ziet veranderen in een helse wandeltocht vol uitdagingen.

Laten we eerlijk zijn, Antoinette dans les Cévennes heeft niet het meest originele uitgangspunt als basis genomen. Wat dat betreft valt al vrij vroeg makkelijk uit te stippelen hoe de helse wandeltocht met de ezel voor Antoinette zal verlopen. Gelukkig kon de Franse regisseuse Caroline Vignal beschikken over actrice Laure Calamy die de ietwat labiele Antoinette gestalte mag geven. Ze speelt de rol van naïeve schooljuf die wanhopig probeert om gelukkig te zijn met de man van een ander met verve en is dan ook, naast de altijd aanwezige zon, het stralende middelpunt van de film. Tenminste… tot het moment dat ze oog in oog staat met haar wandelpartner: de koppige ezel Patrick. Het blijkt namelijk de ideale tegenpool voor de naïeve Antoinette te zijn die haar tijdens de wandeltocht nieuwe inzichten geeft als het aankomt op de liefde. Uiteraard in beeld gebracht door prima montagewerk waarbij het gedrag van de ezel soms boekdelen spreekt. Helemaal als Antoinette toevallig haar minnaar Vladimir tegen het lijf loopt en Patrick duidelijk zijn mening ventileert door zich op een luidruchtige manier te uiten.

Ondanks dat je zou verwachten dat er een hoop kan gebeuren tijdens een reis met enkel een ezel als metgezel, valt het in Antoinette dans les Cévennes toch allemaal nog best wel mee. Ja, het beest is dusdanig koppig dat het niet altijd doet wat er wordt gevraagd, maar dat trucje kent de kijker naar een paar keer wel. Gelukkig realiseert Vignal dat ook, maar vindt ze het lastig om er toch de juiste draai aan te geven om de film de broodnodige impuls te geven. Ze gooit het vooral over een andere boeg door Antoinette nog veel meer te laten stuntelen met andere mensen, maar dat blijft allemaal helaas net te oppervlakkig om te beklijven. Het zorgt ervoor dat Antoinette dans les Cévennes vooral een beetje rustig voortkabbelt, maar gelukkig niet op een manier dat het begin te vervelen. De film kijkt op zich lekker weg, maar meer dan een fijn tussendoortje, die ons doet uitkijken naar een zorgeloze zomer, is het helaas niet geworden.

Extra’s: Naast de trailer staat er ook een making of op de schijf. Dat klinkt op papier interessant, maar is met zijn 1:42 wel erg aan de magere kant. Meer dan een promotioneel kijkje achter de schermen is het dan helaas ook niet.

Antoinette dans les Cévennes is een prettig filmpje onder de Franse zon, maar beklijft allerminst. Actrice Laure Calamy speelt de schooljuf die haar minnaar achterna reist maar opgescheept raakt met een ezel, met verve, maar de onwaarschijnlijke roadtrip krijgt helaas net te weinig mee om echt een diepe indruk te maken. De wisselwerking met ezel Patrick werkt prima, maar het gegeven is toch te dun om een hele speelfilm mee te kunnen vullen. Filmmaker Caroline Vignal haalt er nog wat andere stuntelige zaken bij, maar echt lekker tot een geheel komt het nergens waardoor de motivaties van de hoofdpersonen niet altijd even goed uit de verf weet te komen. Antoinette dans les Cévennes kabbelt nu vooral een beetje voort, zorgt hier en daar voor een glimlach, maar doet vooral verlangen naar een zorgeloze zomer waar we allemaal zo ontzettend naar verlangen.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.