Travis Block is een Vietnam veteraan die regelmatig vervelende klusjes oplost voor FBI-directeur Gabriel Robinson als fixer. Zo haalt hij undercoveragenten terug die zich in onstabiele of lastige situaties bevinden en krijgt hij hierbij alle ruimte om te doen waarin hij goed is. Op een dag meldt hij aan Robinson dat hij met pensioen wil, om zo meer tijd door te kunnen brengen met zijn dochter en kleindochter, maar Robinson wil hem niet laten gaan. Wanneer hij de opdracht krijgt om de labiele en gewelddadige undercoveragent Dusty Crane te weerhouden van een interview met journaliste Mira Jones, ontdekt hij dat Robinson niet is wie hij lijkt te zijn en dat hij onderdeel uitmaakt van een duister politiek complot. Het duurt niet lang voordat Block Robinson confronteert en vervolgens zelf doelwit wordt van de FBI.

In een vorig leven liet Liam Neeson keer op keer zien een veelzijdig acteur te zijn, waarbij hij zich vooral liet zien in serieuze films. In 2008 volgde een omslag, toen hij veel succces kreeg als actieheld met de actiethriller Taken. Niet alleen kreeg de film twee vervolgen, ook leek Neeson er veel plezier uit te halen om op te treden in de ene na de andere actiefilm. Hij leverde deze de afgelopen pakweg tien jaar dan ook aan de lopende band af en wist zelfs nog tijd te vinden om ook met regelmaat op te duiken in het serieuzere werk. Het moge duidelijk zijn dat Neeson niet bepaald stil zit. Toch kondigde Neeson een tijdje terug wel aan dat het mogelijk tijd wordt om te stoppen met actiefilms. Op zich niet zo gek, hij is ondertussen 70 jaar. Toch staan er nog een aantal van dit soort films in de steigers en lijken we de komende jaren nog niet van Neeson als actieheld af te zijn.

Zijn nieuwste film maakt hij opnieuw onder Mark Williams, een regisseur met wie hij eerder samenwerkte voor Honest Thief en die optrad als producent bij zijn The Marksman. Het zijn twee middelmatige films die typerend zijn voor de films die Neeson de laatste jaren aan de lopende band aflevert. Het is allemaal net onderhouden genoeg dat je de films niet slecht kan noemen en Neeson op de automatische piloot is ook nog steeds goed genoeg om er een matige voldoende uit te slepen en een film neer te zetten waar toch weer aardig wat mensen naar kijken. Toch zijn de pogingen om hem keer op keer neer te zetten als slachtoffer van de omstandigheden met de nodige skills ondertussen wel flink uitgemolken geraakt. Op iets origineels kunnen we Neeson niet echt meer betrappen en eigenlijk doet hij zichzelf en zijn talent daarmee te kort. Toch is Blacklist een van zijn betere recente films. Zo heeft de film iets meer actie en is deze over het geheel wat ruiger, maar het houdt allemaal niet over.

Laten we maar gelijk duidelijk maken dat Blacklight gewoon weer een variatie is op de formule die we ondertussen al bijna vijftien jaar voorbij zien komen van Neeson. Op zich helemaal niet erg, ieder zijn ding, maar enige originaliteit is wel heel erg ver uit zicht geraakt. Het verloop van de film laat zich dan ook al vrij snel raden. Zijn baas, vriend en eigenlijk enige waar hij altijd op kon rekenen blijkt iemand met een dubbele agenda en die ontdekking zet een soort sneeuwbaleffect in gang. Wat dat betreft stikt ook Blacklight weer van de clichés. Ook kan je je afvragen hoe lang Neeson nog geloofwaardig blijft in dit soort rollen. Hij begint nu toch echt wel een oude man te worden, en dan is alleen al zijn stoer bedoelde Dodge Charger toch bijna lachwekkend aan het worden. Maar goed, het kan allemaal nog net en zeker als je er niet teveel over nadenkt is ook Blacklight weer goed voor een avondje vermaak.

Extra’s: Naast de film zijn er twee schamele featurettes op de Blu-ray release te vinden.
· Blacklight: Behind the Scenes (02:47) Een blik achter de schermen, met allemaal wel erg oppervlakkige en korte interviews met cast en crew en wat beelden vanaf de set.
· Shooting Blacklight (02:37) Een wederom korte blik op de opnames zelf, die plaatsvonden middenin de coronapandemie.

Blacklight is weinig meer dan een uit het dozijn films dat Liam Neeson de laatste jaren in rap tempo aflevert. Nu hij de zeventig gepasseerd is moet Neeson sowieso een beetje oppassen dat het niet lachwekkend gaat worden om in een Dodge Charger rond te crossen als slachtoffer van de omstandigheden voorzien van de skills om alles eigenhandig weer recht te breien. Ergens hoop je dat hij zijn talent aanspreekt voor wat meer kwaliteit, maar goed het is wat het is en daarin is Blacklight zeker niet de slechtste film die hij op ons af heeft gevuurd de afgelopen jaren. Het verhaal is voorspelbaar, maar waar je bij enkele van zijn laatste films bijna in slaap viel (zonder iets te missen overigens), is de actie degelijk dit keer. Toch is het te hopen dat Neeson Mark Williams weer eens inruilt voor een Scorsese, om maar wat te noemen. Het lijkt er echter op dat hij voorlopig nog wat doorpruttelt met dit soort films.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.