2006, Brightburn, Kansas. Nadat Tori en Kyle Breyer jarenlang tevergeefs geprobeerd hebben om kinderen te krijgen, neemt hun leven een wending als vlakbij hun boerderij een ruimteschip crasht. In het schip treffen zij een baby jongetje. Ze besluiten om het schip te verbergen in een schuur en de jongen te adopteren en Brandon te noemen. Twaalf jaar later, als Brandon middenin zijn puberteit zit en steeds rebelser wordt, begint het schip opeens een boodschap te versturen. Het zorgt ervoor dat Brandon zich meer en meer bewust wordt dat hij bovennatuurlijke krachten bezit en onkwetsbaar is. Het duurt niet lang voordat ook Kyle en Tori merken dat er iets mis is met Brandon, iets dat veel verder gaat dan de puberteit alleen.

Er verschijnen de laatste tijd nog maar weinig films die niet gelinkt kunnen worden aan de MeToo-beweging. Het geldt ook voor Brightburn. Zo zou de film gepromoot worden tijdens de San Diego Comic Con van juli 2018, maar werd daar op het laatste moment vanaf gezien toen producent James Gunn in opspraak raakte. Daarnaast zijn het ook zijn broer Brian en neef Mark die het verhaal voor de film neerpenden. Een verhaal dat al snel werd bestempeld als ‘Ultraman horror movie’ , omdat het verhaal nogal wat gelijkenissen vertoond met het oorsprongsverhaal van Supermans’ Clark Kent. Tot een bepaald punt althans, want niet alleen heeft Brightburn maar een fractie van het budget van menig Superman-films, ook neemt Brightburn na een eerste deel opeens een afslag die ver weg staat van de goedheid van ‘De Man van Staal’.

De rol van Brandon Breyer wordt gespeeld door de vijftienjarige Jackson A. Dunn. Hij is een nieuwe rijzende ster aan het firmament die hier met een strakke blik zijn eerste hoofdrol pakt. 2019 is sowieso het jaar dat hij nadrukkelijk naar voren treedt, na eerder een kleine rol als twaalfjarige Scott Lang in Avengers: Endgame. De rollen van zijn zorgzame vader en moeder in Brightburn worden gespeeld door David Denman en Elizabeth Banks. Dat het weinig frisse eerst deel toch boeiend blijft is vooral ook te danken aan hun sterke spel. Toch is het vooral ook Banks die opvalt. Ondanks dat Brandon geadopteerd is, en ze meermaals wordt geconfronteerd wordt met zijn daden, blijft ze tot het bittere eind vol liefde voor haar zoon. Een ongekend staaltje moederliefde wat vooral met dank aan Banks overtuigend overkomt.

Toch haalt Brightburn onderaan de streep niet alles uit de kan. Natuurlijk, de switch van een variant van een Superman-origin verhaal naar horror is best sterk, maar eigenlijk is het allemaal ook weinig meer dan dat en dat is gewoonweg te magertjes als je bedenkt wat voor potentie de film wel niet heeft. Een duidelijk voorbeeld van een gemiste kans en het lijkt erop of de makers vooral al in gedachte hadden hoe ze de film konden gaan uitbouwen met vervolgfilms. Zoals vaker met een oorsprongsverhaal wordt er aan het einde van de film namelijk duidelijk gehint op de mogelijkheid van een vervolg. Zo zien we niet alleen hoe Brightburn de wijde wereld in is getrokken, ook zien we nieuwsreportages met andere superwezens in actie. Of het echter ooit zover gaat komen is nog maar zeer de vraag, aangezien de agenda van de Gunns al behoorlijk volgepland zit.

Extra’s: Mede door de toevoeging van de Blu-ray uitgave aan deze release is er het nodige aan bonusmateriaal op de 4K-release te vinden.
· Audiocommentaar: Regisseur David Yarovesky wordt vergezeld door cinematograaf Michael Dallatorre en kostuumontwerper Autumn Steeds Yarovesky. Het drietal levert een leuke mix op van anekdotes en diepgaandere informatie. Zeker de moeite waard!
· Nature vs Nurture (05:05) Cast en crew bespreken het verhaal en de thema’s van de film en de invloed hiervan op hun werkzaamheden.
· Hero-Herror! (04:46) Een korte blik op de originele kijk op een superheldenfilm, waarbij deze in Brightburn opeens kantelt richting het horrorgenre.
· Quick Burns Social Vignettes (02:46) Een drietal kleine promotiefilmpjes, waarin Elizabeth Banks, James Gunn en David Yarovesky de film aanprijzen.

Brightburn 4K geeft een aangename draai aan een superhelden oorsprongsverhaal, maar verzuimt helaas wel om het onderste uit de kan te halen. Dat de film in het eerste deel de aandacht weet te behouden is welhaast een wonder, want eigenlijk biedt de film weinig anders dan het oorsprongsverhaal van Clark Kent. Dat alles toch beklijft is vooral te danken aan sterk acteerwerk en een broeierig gevoel op de achtergrond dat er iets te gebeuren staat. Als die omslag daar is, gaan werkelijk alle remmen los, maar verzuimt de film echt te verrassen. Voor wie het erin wil zien is Brightburn uiteindelijk vooral een kleine film verpakt als superhelden-horrorfilm. Een film waarin familie een grote rol speelt, vooral de moeder-zoon band. Het is dan ook jammer dat men het potentieel van het verhaal niet volledig benut en de film vooral herinnert zal worden als een gemiste kans, tenzij een eventueel vervolg hier nog verandering in brengt.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.