Voight en de rest van zijn inlichtingeneenheid worstelen met de hervorming in hun eenheid en de invloed van COVID-19 op hun werkzaamheden. Ondertussen onderzoekt de inlichtingendienst een schietpartij waarbij een vijfjarig kind betrokken is. Ook krijgen Atwater en Voight het met elkaar aan de stok als Atwater voorstelt om geen fysieke woordenwisselingen meer aan te gaan met verdachten, waarop Voight hem vraagt of hij nog wel geschikt is voor het werk. Als Atwater voet bij stuk houdt stelt Voight hem zelfs voor dat hij dan maar een andere baan moet gaan zoeken als hij ruzie wil maken over hoe hij de eenheid runt. Van de wijkagenten die dromen van een stapje hogerop tot de eliterechercheurs die het klappen van de zweep al kennen: werken bij de Chicago P.D. is een dagelijkse uitdaging.

Met het succes van Chicago Fire, was Chicago P.D. in 2014 de eerste stap naar wat vandaag de dag bekend staat als de Chicago-franchise. Grote man achter dit alles is Dick Wolf, die al decennia lang schittert als bedenker en uitvoerend producent van televisieseries en zichzelf echt lanceerde met de Law & Order franchise. De Chicago-franchise is in dat opzicht een logisch gevolg en nog wat groter van opzet. Zo zijn er nu drie series die afspelen rond een brandweerkazerne, een politiedepartement en een ziekenhuis, welke worden verbonden door crossover afleveringen. Een bewonderingswaardig project dat zeer succesvol is, al werd Chicago Justice (dat de advocatenwereld indook) al na een seizoen stopgezet. Dat geldt niet voor Chicago P.D., waarvan eerder dit jaar alweer het achtste seizoen werd afgesloten.

Gezicht van de serie is Jason Beghe, vooral bekend van gastrollen in meer dan vijfentwintig televisieseries. Ook haalt hij geregeld het nieuws in verband met Scientology, eerst als aanhanger, maar sinds 2008 ook als openlijk criticus. In de serie is zijn personage zoals altijd omstreden en dit seizoen is dat niet anders. Zo krijgt hij het dit seizoen vooral aan de stok met Kevin Atwater, gespeeld door LaRoyce Hawkins. Diens personage wordt volledig ingezet om het wokegebeuren verder in de serie te laten intrigeren, iets wat hier toch vooral storend werkt. Dergelijke bewustwording lijkt sowieso een beetje de overhand te hebben gekregen op de serie, zo lijken de makers erg bewust bezig om te zorgen dat er minder donkere criminelen zijn. En ook de balans in de eenheid is een beetje zoek, iets dat vooral te wijten lijkt aan het vertrek van vooral Antonio Dawson aan het einde van seizoen 6.

Ondanks dat de Chicago-franchise weinig verrassing kent, was het altijd weer interessant om te zien hoe de makers verhaallijnen uit de drie series moeiteloos met elkaar wisten te verweven. Dat is dit seizoen minder aanwezig, want door de uitbraak van COVID-19 en de daarbij komende maatregelen op de set ontbreken de welbekende cross-overs waar de franchise zo bekend om staan. En waar het zevende seizoen nog iets werd ingekort door de uitbraak van het coronavirus, is dit seizoen bewust wat korter gehouden. Gelukkig wel met voorbedachten rade dit keer, waardoor we dit keer wel weer een heerlijke cliffhanger voor onze kiezen krijgen. Dit keer raakt Kim Burgess gewond bij een onderzoek, waarbij het uiteraard nog maar de vraag is of ze het er levend vanaf zal brengen. Het is een vraag die ongetwijfeld beantwoord wordt in het negende seizoen, die ondertussen alweer te zien is in de Verenigde Staten.

Extra’s: Naast de 16 afleveringen van dit seizoen is er geen bonusmateriaal aanwezig op de dvd release.

Chicago P.D. – seizoen 7 is opnieuw een spannend seizoen rondom de elite eenheid van de immer controversiële Hank Voight, die dit keer te maken krijgt met een veranderend politiek klimaat en de uitbraak van het coronavirus. Anders dan is het zevende seizoen weten de makers hier dit keer goed om in te spelen, waardoor er ondanks flink wat maatregelen toch een mooi rond seizoen is ontstaan. Zo mogen we dit keer gelukkig weer rekenen op een fraaie cliffhangen. Daarnaast zijn er natuurlijk weer de nodige ontwikkelingen, waarbij natuurlijk het soms dubieuze handelen van Voight weer centraal staat. Dat hij overal steeds toch uiteindelijk mee wegkomt wordt wellicht wat repetitief, maar het past in de formule van de serie. Niet alle verhaallijnen zijn overtuigend, zo is de verwerking van het wokegebeuren niet zo geslaagd te noemen en ook zijn de cross-over events dit seizoen afwezig, een logisch gevolg door alle coronamaatregelen op de set. Toch is er weer genoeg om van te genieten en kan men zelfs alweer uitkijken naar het negende seizoen, dat ondertussen alweer volop bezig in het thuisland.

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.