Zonder vaderfiguur worstelt de jonge Adonis ‘Donnie’ Johnson zich vaak letterlijk door het leven. Hij gaat in Los Angeles van jeugdinstelling naar jeugdgevangenis tot hij liefdevol wordt geadopteerd door Mary Anne, de weduwe van Apollo Creed. Donnie is dan ook zijn jongste zoon uit een affaire, geboren na het overlijden van zijn vader. Jaren later is hij afgestudeerd, waarbij de deuren naar een succesvolle kantoorbaan voor hem openen. Toch wil Donnie maar één ding en daarvoor knijpt hij er regelmatig tussenuit om zich in Tijuana te storten in de wereld van het amateurboksen. Hij besluit zijn kantoorbaan op te zeggen en zijn stiefmoeder in te lichten over zijn plannen om een professionele bokscarrière na te streven. Hij vertrekt naar Philadelphia en in zijn zoektocht naar een trainer went hij zich uiteindelijk tot een oude vriend van zijn vader.

De geschiedenis herhaalt zich. Wie had gedacht dat Stallone nóg eens in de huid zou kruipen van Rocky Balboa en daarbij één van zijn beste acteerprestaties neer zou zetten? Daarnaast bewijst hij met zijn rol als trainer op een waardige manier eer aan de rol die Burgess Meredith in het origineel speelde. Toch is Creed geen nieuwe Rocky-film. De film draait namelijk om Adonis, een buitenechtelijke zoon van de in de kring overleden bokslegende Apollo Creed. Adonis wordt op intense wijze neergezet door Michael B. Jordan, die de belofte die hij deed met Fruitvale Station eindelijk inlost. Met deze rol poetst hij de gedachte aan zijn rol in het wanproduct Fantastic Four vakkundig weg.

Toch is het vooral ook de draaiende motor achter de schermen die de film van zijn kracht voorziet: Regisseur Ryan Coogler. Na zijn succes met Fruitvale Station besloot hij zich te storten op deze spin-off van de Rocky-reeks, waarbij hij ook mede verantwoordelijk is voor het script. Hij benaderde Michael B. Jordan waarna deze zich vol overgave op een intensief trainingsprogramma stortte om de rol zonder body doubles te kunnen spelen. Sylvester Stallone was in eerste instantie terughoudend om opnieuw in de rol van Rocky te kruipen, maar na een ontmoeting met Coogler was ook hij overtuigd. Toch was het maar de vraag of er nog mensen zaten te wachten op een spin-off van de reeks. Zeker niet nadat Stallone deze zelf eerder definitief vaarwel leek te hebben gezegd in een verrassend goede laatste film. Het antwoord ligt in het feit dat iedere liefhebber altijd zit te wachten op een goede film.

Want boven alles is Creed een geweldige film. Net als de eerste Rocky-film, dit jaar alweer 40 jaar oud, bestaat ook deze film uit zoveel meer dan een opeenvolging van boksscènes. Al moet gezegd worden dat deze wel weer fantastisch en intens gefilmd zijn. Van de underground scènes in Tijuana, tot de HBO galapresentatie van het eindgevecht. Maar de film draait meer nog om de achtergrond van Adonis, die zichzelf door het leven worstelt tot hij uiteindelijk een bewuste keuze maakt om zijn droom na te jagen. Maar ook is daar het verhaal van Rocky, een weduwnaar die zijn grote successen al jaren achter zich heeft liggen maar daar nog wel dagelijks aan herinnerd wordt. En met de ouderdom komen ook de gebreken. Zoo bewandelt hij de beroemde trappen en de heuvel naar het graf van Adrian niet meer zo soepel als voorheen.

Coogler weet net als Adonis in de film de juiste balans te vinden tussen het eren van het verleden en het bouwen aan een iets van hemzelf. Zo voelt Creed soms bijna aan als een remake van de eerste Rocky-film, iets wat verhaaltechnisch niet heel erg vreemd is. Toch is de film genoeg eigen, waarbij Coogler vooral zijn twee hoofdrolspelers mag danken. Zo is de actieheld op leeftijd zelden beter geweest dan hij is in deze film en is hij helemaal in zijn element als boksheld die zich eindelijk heeft berust in het feit dat hij er niet jonger op wordt en dat zelf boksen een gênante vertoning zou zijn. Daarnaast overtreft Jordan alle verwachtingen door eer te doen aan het personage dat de eerste vier Rocky films zo fantastisch werd neergezet door Carl Weathers.

Creed zorgt voor een aangename opleving in de Rocky-reeks. Niet alleen weet de film een perfecte balans te vinden tussen het verleden en het heden, maar ook zorgt de film ervoor dat Stallone er weer toe doet als acteur. Zijn opleving als actieheld was een grote verrassing, maar aan alles komt een eind want het succes is tanende. Stallone lijkt er eindelijk vrede mee te hebben en stopt al het talent dat hij wel degelijk heeft in deze rol. Met Coogler aan het roer en Jordan als de perfecte Creed lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Met de echo van het verhaal van Rocky duidelijk voelbaar, en mede door het grote succes, lijkt Creed II onvermijdelijk.