Het is 1957 als de procureur-generaal Fritz Bauer er alles aan doet om Nazi-kopstukken op te sporen die ontsnapt zijn na de Tweede Wereldoorlog. Als hij Adolf Eichmann op het spoor komt die ondergedoken zit in Argentinië, blijkt het echter erg moeilijk om de voormalige Nazi naar Duitsland te halen om te berechten. Het establishment laat het roemruchtige verleden liever achter zich en maakt het Bauer steeds moeilijker om Eichmann op te sporen door hem valse aanwijzingen te geven en hem aan te vallen op zijn vermeende homoseksualiteit. Bauer zet echter alles op alles om de schuldige voor het gerecht te krijgen en pleegt daarmee landverraad als hij zich went tot de geheime dienst Mossad om hem te helpen.

Met iemand die met veel vuur op jacht gaat naar Nazi-kopstukken om hen achter de tralies te kunnen zetten zou je verwachten dat men in Duitsland er alles aan zou doen om deze man te helpen. Toch stonden de zaken er vlak na de oorlog nog heel anders voor en was de democratie van toen zelfs nog besmeurd met oude Nazi-wetten. Het duurde dan ook tot ver in de jaren ’60 dat Bauer eindelijk de erkenning kreeg die hij verdiende door het roemruchtige verleden te openbaren voor de generatie die werd geboren na de Tweede Wereldoorlog.

Bauer is in Duitsland dus inmiddels een nationale held, maar tot een verfilming rond zijn heldendaden was het nog niet gekomen. Tot vorig jaar toen Der Staat gegen Fritz Bauer in Duitsland in première ging en aardig wat prijzen wist binnen te halen. Wij hier in Nederland moesten wat langer wachten op de film, maar heel erg warm liep het bioscooppubliek hier in ieder geval niet voor de Duitse semi-biografie. Misschien niet heel vreemd, aangezien Bauer hier bij ons niet zoveel bekendheid geniet als in eigen land, maar dat betekent niet automatisch dat Der Staat gegen Fritz Bauer een slechte film is. In tegendeel, want de film weet zijn volle speelduur te boeien en een aardige blik te werpen op de Duitse geschiedenis.

De makers weten de vaart er aardig in te houden, waardoor de film zijn volle speelduur van ongeveer 100 minuten moeiteloos de aandacht van de kijker weet vast te houden. Kom nog eens bij dat er zelfs ruimte is voor een lichte komische toon, waardoor het allemaal niet te zwaar beladen wordt. Maar de belangrijkste troef is uiteraard Burghart Klaussner die de titelrol vervult en dat met verve weet te doen. Het maakt alles bij elkaar opgeteld de film een meer dan prima titel van onze Oosterburen die zeker gezien mag worden. En wie weet past de film ergens ook nog prima in een geschiedenislessen van onze eigen scholen.

Extra’s: Gelukkig heeft de uitgave hier in Nederland wat meer aandacht meegekregen en daardoor treffen we, naast acht minuten aan verwijderde scenes, ook een making of aan op de schijf van een klein kwartier. In deze vijftien minuten wordt duidelijk dat de makers graag het verhaal van Bauer wilde vertellen, maar daarbij ook het nodige uit hun duim hebben gezogen. Een gevaarlijke zet bij een biografische film, maar gelukkig pakt de aanpassing goed uit voor de film.

Der Staat gegen Fritz Bauer is een meer dan prima film van onze Oosterburen die het ongelofelijke verhaal vertelt van een man die alles op alles zette om oude Nazi’s voor het gerecht te krijgen. De makers hebben daarbij echter niet voor zware kost gekozen, maar weten door een licht komische noot de film niet alleen een zeer interessante, maar ook een zeer aantrekkelijke film te maken. Tel daar nog de hoofdrol van Burghart Klaussner als Fritz Bauer bij op en je hebt reden genoeg om de film een kans te geven en kennis te maken met één van de grootste helden uit Duitsland.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.