Regisseur Salvador Mallo heeft al jarenlang geen nieuwe film meer gemaakt en teert nog steeds op het succes van een meesterwerk dat hij maakte in de jaren ’80. Als Mallo wordt uitgenodigd voor een nagesprek bij een gerestaureerde versie van zijn film, besluit hij om na jaren weer contact te zoeken met de hoofdrolspeler van zijn film. Goede vrienden zijn ze echter na de opnames niet gebleven door een explosieve ruzie op de set. De ontmoeting brengt echter meer voor Mallo dan een paar nostalgische herinneringen. Het zet tevens een kettingreactie in gang waarbij Mallo meer te maken krijgt met zijn verleden dan hem lief is. Terugdenkend aan zijn jeugd zal hij zijn demonen onder ogen moet komen om eindelijk de rust te vinden waarnaar hij al zolang al op zoek is.

De Spaanse regisseur Pedro Almodovar, eerder verantwoordelijk voor pareltjes als Volver, Todo Sobre Mi Madre en Hable con Ella, noemt Dolor y Gloria (Pijn en Glorie) zijn meest persoonlijke film. Niet zo gek als je je bedenkt dat deze film draait om een filmregisseur, eveneens homoseksueel is en kampt met pijnlijke rugklachten. Toch is de film geen autobiografische weergave van het leven van Almodovar zelf, al valt niet te ontkennen dat het personage Mallo zich bijzonder lijkend gedraagt als de Spaanse filmregisseur. Ook qua uiterlijk waarbij acteur Antonio Banderas, die de rol van Salvador Mallo speelt, in de film continu te zien is met hetzelfde warrige kapsel als Almodovar. Autobiografisch of niet, Dolor y Gloria is een bijzonder stukje Spaanse cinema.

Qua filmische uitstraling krijg je precies wat je van Pedro Almodovar mag verwachten en dus spatten, net zoals in zijn voorgaande producties, de felle kleuren van het scherm en oogt het allemaal bijzonder stijlvol. Wat dat betreft biedt de film bijzonder weinig nieuws onder de zon, maar dat is dan ook niet datgene wat deze film tot de terechte kanshebber voor een Academy Award maakt dit jaar in de categorie voor “Beste Buitenlandse Film”. Dolor Y Gloria is namelijk een bijzonder samenloop van heden en verleden die naadloos in elkaar overvloeien. Het hoofdpersonage, filmregisseur Salvador Mallo dus, neemt ons mee op een reis waarbij het heden te maken krijgt met het verleden en elkaar prachtig weten aan te vullen.

Maar wat Dolor y Gloria vooral bijzonder maakt is de hoofdrol van Antonio Banderas, een vaste waarde in vooral de vroegere films van Almodovar. Hij weet de rol van filmregisseur die enkel teert op oud succes en niet kan accepteren dat de tijd zonder waarde aan hem voorbij vliegt, zo prachtig ingetogen te spelen dat het een diepe indruk weet te maken. Niet voor niks dus dat Banderas dit jaar, net als de film, kans maakt op een Academy Award voor zijn prachtige spel. Dolor y Gloria is wellicht niet de beste film die Pedro Almodovar ooit heeft gemaakt, maar door de naadloze puzzel van heden en verleden die moeiteloos in elkaar lijkt te passen en de prachtige hoofdrol van Antonio Banderas is het toch altijd nog een zeer bijzondere titel in het rijke oeuvre van de Spaanse filmmaker.

Extra’s: Helaas moet de uitgave op Blu-ray het doen zonder toevoegingen op de schijf.

Dolor y Gloria is de meest persoonlijke film die regisseur Pedro Almodovar (Volver, Hable con Ella) ooit heeft gemaakt en dat levert een prachtig stukje Spaande cinema op. De film vertelt het verhaal van een filmregisseur die geconfronteerd wordt met zijn verleden en zijn demonen onder zal moeten komen om in het heden de rust te vinden waarna hij al zo lang op zoek is. Almodovar weet het heden en verleden naadloos in elkaar over te laten vloeien tot een boeiend geheel, maar de grootste kracht van Dolor y Gloria zit in de weergaloze hoofdrol van Antonio Banderas. Hij speelt de getroebleerde regisseur met zoveel klasse dat zijn aandeel alleen al de film meer dan het kijken waard maakt. Misschien niet de beste film uit het oeuvre van Pedro Almodovar, maar bijzonder boeiend is het allemaal zonder enige twijfel.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.