Een eerste date is al zenuwslopend genoeg. Maar als tijdens die eerste date een naamloze, onzichtbare trol Violet persoonlijke memes stuurt die eerst alleen maar irritant zijn, maar al snel levensbedreigend worden, is dat doodeng. Het enige dat Violet weet, is dat de trol zich ergens in het restaurant schuilhoudt, maar dit kan natuurlijk iedereen zijn. Als haar date, fotograaf Henry, in de gaten krijgt dat Violet in het nauw gedreven wordt, probeert hij haar te helpen, maar hij heeft dan niet in de gaten dat hij de situatie alleen maar erger maakt.

Regisseur Christopher Landon regisseerde al zes films uit de Paranormal Activity-reeks en is eigenlijk niet echt meer weg te denken in het horror genre. Ook stond hij aan de voet van het vermakelijke vervolg op Happy Death Day. Nu komt de regisseur met de film Drop. Het betreft niet eens zozeer een horrorfilm, maar wel een beklemmende thriller, dat zijn brute momenten zeer zeker kent. In de hoofdrol zien we Meghann Fahy, misschien voor eht grote publiek een wat onbekendere naam, maar zij vertolkt haar rol prima in de film. Voor de rol van fotograaf Henry, de date van Violet, koos men voor Brandon Sklenar, die mensen misschien herkennen uit films als Midway, Vice of de film It Ends With Us. De vraag is meer hoe de makers een film als Drop goed uit de verf weten te laten komen, want dit is een concept dat al vele malen is gedaan. Juist met dat in je achterhoofd moet de film geen fouten maken en bepaalde valkuilen proberen te omzeilen.

Dit lukt de film redelijk, maar dit maakt de film nog niet heel uniek en origineel. De setting en het camerawerk doen inderdaad erg denken aan Happy Death Day 2U, dus de regisseur weet zijn stempel wel te drukken op een film op eigen manier naar het scherm vertalen. En hoewel het misschien niet heel origineel is of soms redelijk voorspelbaar, is de film wel leuk en vermakelijk. De film opent met de scène waarin Violet door haar ex wordt aangevallen en bedreigd wordt met een pistool. Als de scène wordt afgekapt, beland je in het gewone verhaal en gelukkig heeft de film geen erg lange aanloop nodig om tot zijn punt te komen. De makers rekken de boel niet op en tonen eigenlijk alleen maar het meest belangrijke en essentiële uit de film, iets dat wel fijn is natuurlijk, want dat houdt de vaart goed in de film. Het kindacteurje Jacob Robinson speelt zoontje Toby, maar misschien hadden ze een iets meer ervaren kindacteur moeten casten, want eigenlijk is hij het enige irritatiepuntje uit de film.

Eenmaal in het restaurant aangekomen kom je in een soort Cluedo-achtig verhaal terecht. Violet wordt al heel snel lastiggevallen met alarmerende berichten die gedropt worden op haar telefoon. Het waarom blijft wel een beetje in vaagheid gehuld, maar al snel wordt wel duidelijk wat de bedoeling nou eigenlijk is en om wie het werkelijk draait. Het is best knap dat de makers je het grootste deel van de speelduur kunnen vermaken, terwijl dat zich alleen maar in het restaurant afspeelt. Want hoe hou je een film spannend met een minimale setting, maar dat lukt Drop prima. Verwacht niet dat je natuurlijk de beste film van het jaar krijgt te zien, maar gezegd moet worden dat de film beter is geworden dan op voorhand verwacht. Misschien komt dat wel doordat de film gewoon netjes anderhalf uur duurt en straight-to-the-point komt zonder ingewikkelde omwegen of saaie plotwendingen of iets dergelijks.

Extra’s: Naast de film zijn er nog wat featurettes op de Blu-ray opgenomen als bonusmateriaal.
· A Recipe for Thrills: Making ‘Drop’ (06:43) Regisseur Christopher Landon en sterren Meghann Fahy en Brandon Sklenar (onder anderen) bespreken de totstandkoming van de film, waarbij ze de boodschappen die Violet ontvangt en het gebruik van geweld in de film belichten. Fahy uit ook haar enthousiasme over het stuntwerk waaraan ze meewerkte.
· A Palate for Panic (04:32) Na een brutale introductie gaat de featurette dieper in op de enorme set van de film en de workflow in het restaurant. Ook bespreekt de cast het eten dat werd bereid en geserveerd.
· Killer Chemistry (03:36) De relatie tussen Violet en Henry (en het achtergrondverhaal ervan) wordt belicht en Landon deelt zijn bewondering voor de twee hoofdrolspelers en de manier waarop zij hun personages tot leven brachten.
· Audiocommentaar: Voorzien door regisseur Christopher Landon

Drop is een alleraardigste thriller geworden uit de stal van Blumhouse Productions. Regisseur Christopher Landon toont zich een kundige regisseur en weet precies hoe je een concept dat al vele malen is gedaan toch nog vermakelijk naar het scherm kan vertalen. Op het zoontje van Violet na is er ook weinig aan te merken op de acteerprestaties van de cast. Uiteraard is de film voor een beetje oplettende kijker in een oogwenk te ontrafelen, maar in dit geval is het niet echt een grote ramp, want je wordt gewoon anderhalf uur vermaakt en uiteindelijk is dat precies waar het om gaat in dit soort films. Nergens wordt het saai of krijg je het gevoel dat je met onnodige twistjes te maken krijgt, of erger nog, dat een film zichzelf nog serieus gaat nemen. Nee, Drop is precies wat je ervan mag verwachten en zeker een kijkbeurt waard.

Met dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor het recensie-exemplaar.