Na het afronden van de bouw van de inwendige structuur van het Vrijheidsbeeld in New York ligt de wereld aan de voeten van ingenieur Gustave Eiffel. De Franse overheid vraagt hem dan ook om een spectaculair nieuw ontwerp te maken voor de Wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs. Eiffel houdt zich echter liever bezig met een ander project, zoals de metro. Alles verandert wanneer zijn pad opnieuw kruist Adrienne Bourgès, zijn mysterieuze grote liefde van weleer. Ondanks dat zij getrouwd is met de rancuneuze Antoine de Restac gaan ze een passionele relatie aan en de lang verloren en verboden passie tussen de twee inspireert Eiffel tot het ontwerp van de wereldberoemde Eiffeltoren.

De Wereldtentoonstelling van 1889 is vooral bekend omdat ter gelegenheid ervan de Eiffeltoren werd gebouwd. Het monument diende destijds als toegangspoort tot het terrein waar de tentoonstelling plaatsvond. Ontworpen door ingenieur en naamgever Gustave Eiffel is de toren sindsdien een van de bekendste en meest bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Het is een van die monumenten die bepalend zijn voor het aanzicht van wereldstad, in dit geval uiteraard Parijs. Met dat Parijs de stad van de liefde wordt genoemd zal het niemand verbazen dat ook de liefde centraal staat in Eiffel. En net als dat de bouw van de Eiffeltoren niet zonder slag of stoot verloopt, is ook de liefdesrelatie waar het hier om gaat wellicht onvermijdbaar, maar allesbehalve vanzelfsprekend.

De hoofdrol in Eiffel is voor de geboren Parijzenaar Romain Duris, bekend van het fraaie Nos batailles en een bijrol is Ridley Scotts’ All the Money in the World. Hij heeft als Eiffel een fijne uitstraling, die ervoor zorgt dat hij met gemak de film op zijn schouders weet te nemen. Toch is het jammer dat het script zich vooral richt op de verboden relatie en je verder verdomd weinig te weten komt over Eiffel zelf. Aan de andere kant van de liefdesboog vinden we Adrienne, gespeeld door Emma Mackey die vooral bekend is van haar rol in Netflix komedie-drama Sex Education. Ondanks dat ze ruim 20 jaar jonger is dan Duris is hun band volledig geloofwaardig en voor de liefhebbers is het wellicht leuk dat zij hier haar eerst naaktscène doet, uiteraard volledig functioneel voor de film (uch). Als derde onderdeel van de driehoeksrelatie zien we Pierre Deladonchamps als Antoine de Restac, de (niet geheel onterechte) nogal jaloers aangelegde man van Adrienne.

Eiffel blinkt naast de behoorlijke acteerprestaties vooral uit op visueel vlak. Het Parijs aan het eind van de 19^e eeuw wordt overtuigend tot leven gebracht en vooral de beeld rondom de in aanbouw zijnde Eiffeltoren, en zelfs daarop, zijn bijzonder overtuigend en leven daarnaast flink wat fraaie plaatjes op. Toch is de film als geheel niet helemaal bevredigend, iets wat ook de score aan de box-office al deed vermoeden. Slecht is het allerminst, maar in plaats van de focus te leggen op een drama over de in aanbouw zijnde toren, hebben de makers besloten om de focus te leggen op het grotendeels uit de grote duim gezogen romance tussen Eiffel en Adrienne. Het komt allemaal wat rommelig en zoekend over. Daarbij brengt het allemaal weinig nieuws onder de zon en tegen zo’n visueel fraaie achtergrond was daar ongetwijfeld toch meer uit te halen geweest.

Extra’s: Naast de film is er geen ruimte gemaakt voor enig bonusmateriaal op de dvd release.

Eiffel is een aardig liefdesverhaal, afgezet tegen een verhaal dat de skyline van Parijs voor altijd heeft veranderd. Voor een Franse film met een budget van ruim 23 miljoen euro zal het voor de makers een flinke klap zijn geweest dat er een schamele 13 miljoen dollar werd terugverdiend. En ergens doet het deze prent best tekort, want het plaatje met de in aanbouw zijnde Eiffeltoren en een gedoemde liefdesrelatie is natuurlijk in basis interessant en levert fijne plaatjes op. Toch is het jammer dat de film, goede momenten daargelaten, verder amper boven de middelmaat uitkomt. Dit ligt niet aan het acteerwerk, de prima soundtrack van Alexandre Desplat en het visuele plaatje, maar puur aan de tekortkomingen van het script, dat redelijk inwisselbaar is voor een willekeurig drama over een driehoeksrelatie. Kort; Eiffel is zeker het kijken waard, maar hier had anderzijds zoveel meer in gezeten.

Met dank aan WW Entertainment voor het recensie-exemplaar.