Kayla Day is een studente die haar laatste week in het Junior High bewandelt voor ze naar de middelbare school gaat in New York. In haar vrije tijd vlogt ze met matig bekeken video’s waarin ze zelfverzekerd advies geeft over hoe je jezelf het beste kan presenteren in deze fase richting volwassenheid. In het dagelijks leven laat ze zich echter vooral van haar stille kant zien en worstelt ze om contact te leggen met haar klasgenoten, laat staan met de jongen op wie ze heimelijk verliefd is. Alsof alles nog niet erg genoeg is nodigt de moeder van een populaire klasgenote haar uit voor een zwemfeest waar al haar ergste nachtmerries samenkomen. En dan is er nog Mark, haar alleenstaande vader, die dagelijks worstelt om contact met haar te leggen.

Vloggen is iets waar zeker de jeugd niet meer zonder kan. Vrijwel iedereen lijkt zich er in meer of mindere mate mee bezig te houden. Dat geldt ook voor Kayla, het hoofdpersonage van Eighth Grade. Haar vlogs leveren beelden op die voor veel mensen herkenbaar zullen zijn; je weet precies wat je moet doen en zeggen en kan hier anderen in adviseren. De keerzijde is alleen dat je zelf op het moment suprême helemaal dichtslaat. En dat is precies waar Kayla dagelijks mee worstelt, waarbij haar onzekerheid in het dagelijks leven meer dan eens zorgt voor een lang gênant moment. ‘Zelfverzekerdheid is een keuze’ is haar motto, maar keer op keer lijkt ze de verkeerde keuzes te maken. Toch steelt Kayla al snel de harten van de kijker met haar naïviteit, kwetsbaarheid en onhandigheid die soms wel erg ongemakkelijk is om naar te kijken.

De actrice die deze onzekere puber gestalte geeft is Elsie Fisher. Het is een naam die niet bij veel mensen een belletje zal doen laten rinkelen, maar wel de stem van het schattige meisje Agnes in de Despicable Me-films. Met haar vijftien jaar kunnen we gerust stellen dat zij op zeer volwassen wijze invulling geeft aan Kayla. Het is tenslotte niet niets om je om te toveren tot een sociaal worstelend meisje, waarbij je je meer dan eens niet bepaald van je beste kant kan laten zien. Dat laatste zien we goed terug in de scène rond het zwemfeest. Kayla is daar het meisje dat net de verkeerde badkleding draagt. Natuurlijk, het zegt allemaal maar weinig over het meisje, het is hooguit naïef en charmant, maar het is ergens logisch dat haar klasgenoten anders oordelen. Het ongemakkelijke gevoel dat de kijker meester wordt zal hierbij herkenbaar zijn voor menigeen en dan vooral van degene die vroeger ook niet bepaald tot de populairste behoorde op school.

Dat het hoofdpersonage in de film een vlogster is, blijkt niet zo verwonderlijk gezien de achtergrond van de regisseur. Deze Bo Burnham begon zijn carrière in 2006 zelf namelijk als YouTuber, waarbij zijn video’s wereldwijd ondertussen meer dan 250 miljoen keer bekeken zijn. Hij onderstreept met dit regiedebuut nog maar eens zijn veelzijdigheid, want naast de film is hij ook comedian, poëet en bedenker van MTV serie Zach Stone is Gonna Be Famous. Wie echter bekend is met zijn werk zal wel verbaast zijn over in hoeverre hij de diepte in gaat, waarbij hij zich duidelijk goed heeft verdiept in het leven van een vijftienjarige die nog zoekende is naar zichzelf en haar plek in de wereld. Toch staat en valt de film bij Elsie Fisher, die werkelijk een ontdekking mag worden genoemd. Ze komt zeer oprecht en naturel over in haar spel en het is duidelijk dat deze goede casting zorgt voor het succes van deze film.

Eighth Grade kijkt alsof je stiekem leest uit het dagboek van een dertienjarig meisje dat zich middenin de onzekere jaren van de puberteit bevindt. Dat dit alles gepaard gaat met flink wat ongemakkelijke scènes zal sommige kijkers wellicht tegenstaan, toch wordt dit overtroffen door het gevoel van alle andere kijkers die zich zullen herkennen in het gros van de situaties. Dat een vijftienjarige, relatief onbekende actrice deze rol klaarspeelt zonder dat je gelijk neigt te denken aan een zelfmoordscenario is gewoonweg erg knap. De boodschap die Kayla aan het einde van de film achterlaat voor haar oudere ik is dan ook eigenlijk wat heel de film weet te zeggen tegen de generatie die zich in dezelfde situatie bevindt als haar; “hou vol, je staat niet alleen.” Het maakt Eighth Grade tot een sterk coming-of-age verhaal, dat mikt op herkenbaarheid en daarbij een mooie maatschappelijke boodschap bevat. Het is dan ook niet zo vreemd dat Eighth Grade de publieksprijs won op het Sundance Film Festival.