In een toekomstige utopische wereld leven mensen praktisch als werkbijen en zijn alle emoties verboden. Op het tonen van enige emoties staan zware straffen die het leven van de bewoners ondraaglijk maken. Op een dag merkt Silas dat hij ‘geïnfecteerd’ is met een ziekte die zijn vermogen tot kompassie en het tonen van emoties herwint. Een bezoek aan de dokter bevestigd dit en hij krijgt remmers voorgeschreven die de symptomen moeten onderdrukken. Dan ontmoet hij Nia, die ook ‘geïnfecteerd’ is maar dit verbergt. Bij beide komen gevoelens los voor elkaar die met de dag sterker worden. Het verbergen van hun liefde wordt steeds moeilijker en met gevaar voor eigen leven proberen Silas en Nia bij elkaar te zijn. Wanneer de angst om opgesloten te worden te groot wordt, zien ze nog maar één uitweg: eentje die fatale gevolgen kan hebben…

Het verhaal van Equals is niet erg origineel te noemen. Het is dan ook overduidelijk waar schrijver en regisseur Drake Doremus zijn inspiratie vandaan haalde. Wat te denken van Equilibrium, een film uit 2002 met Christian Bale in de hoofdrol. In deze film zagen we dat alles wat emoties kon opwekken verboden was. Nadat de hoofdpersoon ging twijfelen aan de juistheid van dit systeem brak de hel los. Net als in Equilibrium leidt het verbieden van emoties tot een landschap met prachtige architectuur, geometrische vormen en uniforme kledingvoorschriften. In Equilibrium zagen we dit vooral terug in grauw beton en zwarte pakken, voor Equals zijn hier andere keuzes gemaakt. Zo zien we een steriele witgrijze wereld en komen de kille wit- en blauwtinten op je af. Hiermee levert John Guleserian een fraaie cinematografie af die behoorlijk op je zintuigen werkt. Iets wat perfect past bij een film die draait om het verbod dat rust op het tonen van emoties.

Eén van de belangrijkste thema’s die Doremus onder de aandacht brengt is dat emoties zo sterk zijn dat deze onmogelijk te negeren zijn. In de film is dit prachtig weergegeven in de emoties die steeds sterker worden bij Silas. In eerste instantie zie je als kijker zijn reactie op kleine zintuigelijk waarnemingen zoals de stralen van een hete douche op zijn handen en de smaak van eten in zijn mond. Zijn zintuigelijk waarnemingen worden alsmaar groter en duidelijker. We zien zijn gevecht omtrent zijn gevoelens voor Nia. Hij weet dat deze gevoelens wederzijds zijn, maar vanwege hun veiligheid kapt hij elk contact af. Als de twee uiteindelijk toch besluiten om toe te geven aan hun gevoelens voor elkaar blijkt dat echte liefde alles overwint. Dit alles wordt ondersteund door een sfeervolle en stemmige soundtrack en ook deze past perfect bij een film als deze.

Voor Doremus waren Nicholas Hoult en Kristen Stewart de perfecte Silas en Nia. Als één van de twee geen heil zag in de film dan zag hij geen andere tegenspeler naast de ander. Gelukkig voor Doremus zette zowel Hoult als Stewart een handtekening en kon het filmen van Equals beginnen. Hoult zet een sterke rol neer als Silas en als kijker leef je met hem mee hoe hij allerlei zintuigelijke waarnemingen en emoties ontdekt. Hierbij wordt hij geholpen door de goede tegenprestatie van Stewart. Ze maakt extra indruk in de scènes waarin haar emoties voor Silas de overhand nemen. Naast Hoult en Stewart zien we onder andere Guy Pearce en Jacki Weaver als Jonas en Bess. Ook deze personages zijn ‘geïnfecteerd’ en eens in de zoveel tijd komen zij en enkele anderen bij elkaar om ervaringen betreffende hun ziekte uit te wisselen.

Extra’s: Naast de film bevat de disc enkel de trailers van The Light Between Oceans, The Girl on the Train en A Street Cat Named Bob. Een extra met daarin een toelichting met betrekking tot de cinematografie en de soundtrack was wellicht een mooie toevoeging geweest.

Equals is een film die het niet moet hebben van een origineel verhaal. Dit neem je echter op de koop toe als je kijkt hoe het verhaal is uitgewerkt. De film is namelijk voorzien van een fraaie cinematografie en sfeervolle soundtrack. Beide zorgen voor een geweldige zintuigelijk ervaring die perfect past bij een film als deze. Daarentegen brengt Doremus wel het mooie thema dat emoties te sterk zijn om te negeren onder de aandacht. Verder zetten Hoult en Stewart een mooie moderne Romeo en Julia neer. Kijkende naar de pluspunten is het enorm jammer dat het verhaal niet iets sterker is.

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.