In de Clinton Correction Facility, New York, zitten David Sweat en Richard Matt een levenslange gevangenisstraf uit. Sweat slijt zijn dagen als opzichter op de naaiafdeling en houdt er een seksuele relatie op na met Joyce ‘Tilly’ Mitchell; de gevangenismedewerkster die aan het hoofd staat van het naaiatelier. Als er bij de directie argwaan ontstaat, wordt Sweat overgeplaatst naar een andere afdeling. Dit tot grote frustratie van Tilly. Richard Matt ziet bij deze verandering echter een kans om Tilly om zijn vinger te winden en haar te gebruiken om spullen de gevangenis in te smokkelen. Spullen die hij en David kunnen gebruiken om te ontsnappen uit de gevangenis. Wat volgt is een lastige driehoeksverhouding waarbij iedereen elkaar nodig heeft, maar wantrouwen altijd op de loer lijkt te liggen. Gestaag werken Matt en David en hun plan, maar zal Tilly lang genoeg aan hun zijde blijven de ontsnapping succesvol te kunnen uitvoeren?

Het was de Clinton Correction Facility in New York, Amerika nog nooit overkomen, maar toch lukte het twee gevangen om in 2015 de ontsnappen via een ondergrondse tunnel waar ze maandenlang mee bezig zijn geweest. Het leverde een spannende klopjacht op en een zeer bijzonder verhaal dat door zender Showtime werd opgepikt en omgezet naar een miniserie van zeven afleveringen (eigenlijk acht, aangezien de laatste aflevering door zijn lengte is gehalveerd). Maar zitten we nog wel te wachten op de zoveelste ontsnapping-serie? Is het verhaal van David Sweat en Richard Matt echt interessant genoeg om bijna zeven uur aan de buis gekluisterd te blijven? En wat moeten we denken van de keuze om acteur en regisseur Ben Stiller (Tropic Thunder, Zoolander) achter de camera te zetten? Een hoop vraagtekens vooraf, maar gelukkig met een positief resultaat als antwoord.

Voor wie denkt dat er bij het noemen van de naam Ben Stiller wellicht vooral veel te lachen valt over de ontsnapping uit de gevangenis, komt bedrogen uit. Stiller neemt de bijzondere ontsnapping van de twee gevangen en de relatie die beiden aangingen met de gevangenismedewerker Tilly behoorlijk serieus. Escape at Dannemora doet daarmee vooral denken aan filmklassieker The Shawshank Redemption, maar zo goed als die film wordt deze miniserie helaas niet. Het bijzondere ontsnappingsverhaal blijkt toch te mager om er een echt interessante serie van te maken die zijn volledige speelduur weet te boeien, waarmee een speelfilm wellicht toch een betere keuze was geweest. Escape at Dannemora heeft zeker zijn pluspunten, maar het trage tempo, eendimensionale karakters en overbodige scenes maken het voelbaar een langere zit dan de bedoeling moet zijn geweest.

Escape at Dannemora heeft echter nog een paar gouden troeven in handen om gelukkig niet te verzanden in een langdradige brei waar weinig plezier aan te beleven valt. Regisseur Stiller kon namelijk rekenen op de talenten van Paul Dano, Benicio Del Toro en Patrica Arquette. Vooral laatstgenoemde steelt de show als de 51-jarige Tilly die gevoelig is voor de charmes van de twee eerder genoemde heren. Niet alleen op acteergebied, maar vooral de waanzinnige metamorfose die ze heeft ondergaan die doet denken aan Charlize Theron voor haar rol in de film Monster uit 2003. Met een paar extra kilo’s, protheses en een ander gebit is ze haast onherkenbaar. Niet voor niets sleepte ze voor haar rol een Emmy Award in de wacht. Haar spel is zeker het hoogtepunt van de serie en blijft iedere minuut intrigerend. Het is op sommige momenten zelfs interessanter dan de ontsnapping waar de serie eigenlijk omdraait. Escape at Dannemora is daarmee zeker een interessante serie, Stiller bewijst hiermee bovendien dat hij prima met een ander genre uit de voeten kan, maar echt beklijven of uitgroeien tot een absolute must-see doet het allemaal helaas niet.

Extra’s: De serie is verdeeld over drie schijfjes, waarvan de laatste is voorzien van twee, ietwat korte, specials. Daarnaast is iedere aflevering ook te bekijken met audiocommentaar van cast en crew.
· Primary Sources (07:12) Korte making of die wel ontzettend veel laat zien van de grote van de productie. We zien de imposante sets, de echte locaties en verschillende interviews. Niet alleen met cast en crew, maar ook met de echte mensen die betrokken waren bij de ontsnapping.
· Sweat’s Run (05:39) De tocht van David Sweat door het gangenstelsel van de gevangenis voelt als een scene van één lange take, maar is daar handig camerawerk en visuele effecten aan elkaar geknoopt. Deze special laat zien hoe complex de scene is geweest om tot stand te brengen.

Escape at Dannemora vertelt het verhaal van twee gevangen die op bijzondere wijze wisten te ontsnappen uit de Clinton Correction Facility in New York, maar voor een serie van zeven uur blijkt het toch allemaal net iets te mager. De serie kent een bijzonder laag tempo, maar compenseert dit gelukkig ruimschoots door zijn getalenteerde cast. Vooral actrice Patricia Arquette, die een gigantische metamorfose onderging voor de rol van de makkelijke beïnvloedbare Tilly, maakt de serie zeker de moeite van het kijken waard. Escape at Dannemora zit op zich prima in elkaar, vooral het gebruik van echte locaties is een goede zet geweest, maar had voelbaar beter gewerkt als speelfilm van twee uur.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.