Evelyn runt met haar man Waymond een wasserette in New York, maar echt inspirerend is haar leven niet. De problemen lijken zich alleen maar op te stapelen als ze haar man op romantisch vlak dreigt te verliezen, haar vader voor de nodigde strubbelingen zorgt en haar dochter lesbisch blijkt te zijn wat voor Evelyn maar moeilijk te verteren is. Tot overmaat van ramp blijkt dat hun belastingpapieren niet op orde te zijn. Net op het moment dat de emmer over dreigt te lopen voor Evelyn, neemt iemand anders bezit van het lichaam van haar man. Iemand die zegt haar man te zijn uit een ander universum. Alle universums zijn namelijk in groot gevaar. De Alpha-versie van Evelyn is namelijk niet meer in leven, waarmee het einde dreigt voor alles en iedereen in alle verschillende universums. Evelyn komt er dus achter dat er meerdere versies van haarzelf zijn die, door het nemen van andere beslissingen, wel een succesvol en rijk leven hebben. Gelukkig kan ze nu over diens talenten beschikken. En dat komt goed uit want ze zal het als de nieuwe Alpha-Evelyn op moeten nemen tegen een gevaarlijk kwaad dat haar constant op de hielen zit en er op gebrand is om een einde te maken aan alle verschillende universums.

Het ‘multiverse’ is door Marvel Studios de afgelopen jaren gemeengoed geworden. Zo zien we geregeld hoe verschillende helden overstappen naar andere dimensies en vice versa, iets wat verder geperfectioneerd werd met de Dr. Strange-film In the Multiverse of Madness en Spider-Man: No Way Home, twee films die zelfs verschillende incarnaties van dezelfde superhelden bij elkaar wisten te brengen. Toch zorgde Marvel afgelopen jaar niet voor de grootste film die aan de slag ging met het gegeven van een multiverse. Ook regisseur Daniel Kwan ging ermee aan de slag. Het resulteerde in Everything Everywhere All at Once, een film die de kijker door al zijn absurditeit niet alleen behoorlijk wist te vermaken, maar die ook goed bleek voor maar liefst 7 Oscar. Kers op de taart en toch best verrassend was dat het beeldje voor Best Picture daar een van was.

Anders dan bij de Marvel-films is er in Everything Everywhere All at Once geen plek voor superhelden. Hier zien we namelijk vooral de gewone mens tijdens diens dagelijks leven. Zo ook Evelyn, een rol van Michelle Yeoh, die op een dag in een avontuur wordt gezogen waar ze eigenlijk niet op zit te wachten. Zo belandt ze niet geheel vrijwillig in een conflict tussen verschillende universums waar zij de spil blijkt te zijn van alles. Dat is dan overigens weer niet de versie waar wij kennis mee maken, maar een Alpha-versie uit een universum waarbij ze een technologie hebben ontwikkeld om te kunnen springen tussen verschillende universums. Verse-jumping noemen ze dat. Superhandig om daarmee de kwaliteiten van jezelf over te kunnen nemen uit een andere dimensie en zo de strijd aan te gaan met het kwaad. Volgt je ons nog ? Klinkt dit bizar? Maak dan je borst maar nat als je deze film van Daniel Kwan gaat kijken.

Bizar is eigenlijk een understatement van datgene dat Everything Everywhere All at Once te bieden heeft. De film speelt namelijk op originele en krankzinnige wijze met het gegeven van verschillende universums. En nu klinkt dat wellicht allemaal ingewikkeld, maar in basis valt dat gelukkig erg mee. Het levert dan ook een hoop geslaagde humor op die vaker tegen het absurde aan schuurt dan het subtiele. Helemaal als blijkt dat je iets totaal onverwacht moet doen om te kunnen Verse-jumpen. Maar gelukkig is er tussen al die meligheid ook wel degelijk de tijd genomen om ook het onderliggende drama verder uit te diepen. Everything Everywhere All at Once draait namelijk bovenal niet alleen om de absurditeit van het multiversum, maar ook om het belang van familiebanden en vooral de liefde. Juist dat de film die balans weet te vinden maakt het zo’n sterk geheel en een film die je zeker niet mag missen.

Extra’s: Zoals we vrijwel altijd zien bij releases van The Searchers moet ook de 4K UHD release van Everything Everywhere All at Once het doen zonder bonusmateriaal. Spijtig, want een winnaar van 7 Oscars heeft recht op een uitgebreidere release dan we nu krijgen.

Everything Everywhere All at Once is op het eerste oog een absurdistische film die draait om een multiversum, maar blijkt gelukkig veel meer dan dat. De film heeft namelijk een verrassend mooie balans tussen familiedrama en absurditeit. Een onwaarschijnlijke combinatie die perfect hand-in-hand blijkt gaan met elkaar in een verhaal dat draait om de grijze muis Evelyn die door verschillende universums kan springen. Iets wat dan weer hard nodig is om alles en iedereen te kunnen redden. Daniel Kwan neemt weinig tijd voor rust in de film, maar het werkt wonderwel allemaal in perfecte harmonie met elkaar. Everything Everywhere All at Once is niet alleen één van de meest bizarre titels van dit jaar die je zeker gezien moet hebben, maar ook zeker een van de beste!

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.