Fast & Furious 9
Dominic Toretto is met pensioen en leidt een teruggetrokken bestaan met zijn vrouw Letty Ortiz. Ze proberen hun zoon Brian onder rustige omstandigheden op te voeden, waarbij ze hun roekeloze bestaan achter zich hebben gelaten. Aan alle rust komt een eind als Roman Pearce, Tej Park en Ramsey arriveren met het nieuws dat het vliegtuig van Mr. Nobody is neergestort in Montecito, Midden-Amerika. Dom weigert in eerste instantie om te helpen, maar als hij ontdekt dat zijn broer Jakob betrokken is besluit hij zich toch bij het team te voegen. Als het team uiteindelijk het vliegtuig diep in de jungle vindt en doorzoekt, vinden ze één van de delen van Ares; een apparaat dat elk computergestuurd wapensysteem kan hacken. Voor ze het goed en wel beseffen worden ze overvallen door Jakob. Wat volgt is niet alleen een klopjacht op Jakob, maar ook een zoektocht naar het andere deel van Ares die het team leidt naar Edinburgh en een weerzien met een oude bekende.
Toen in 2001 de eerste The Fast and the Furious-film in de bioscopen verscheen, had niemand kunnen vermoeden dat dit het begin zou worden van een succesvolle franchise. Er werd wel een poging gedaan, maar al bij het eerste vervolg haakte Vin Diesel af, waarna Paul Walker het bij Tokyo Drift ook voor gezien hield. De reeks leek voorbestemd voor nog wat meer uitmelkerij in het b-film segment, maar het liep allemaal anders. Voor de vierde film keerde namelijk zowel Diesel als Walker terug en dit vormde de aanzet voor een zeer succesvolle verse injectie in de reeks. Zeker vanaf de vijfde film werd er steeds weer met groot succes een overtreffende trap bereikt. Niet alleen qua budget, maar ook qua box-office resultaat, en opvallender, ook letterlijk in de films zelf ging het steeds verder. Toch zou je denken dat er een keer een grens wordt bereikt, maar het gekke is dat zelfs critici op een begeven moment overstag gingen. Het zorgt er na zeven sequels, een spin-off, twee korte films en een animatieserie voor dat we iedere keer toch vooral weer nieuwsgierig zijn naar wat we nu weer voorgeschoteld gaan krijgen.
Wat opvalt is dat de cast iedere film groeit, want na iedere film blijft er wel weer iemand hangen. Zo zien we dit keer Charlize Theron en Helen Mirren terug, die voor het eerst te zien waren in Fast & Furious 8. Dat terwijl Jordana Brewster die film even oversloeg, maar nu ook weer present is. Het moge duidelijk zijn dat het tegenwoordig een flinke puzzel is om iedereen een plekje op de promotieposter te gunnen. Dat wordt nog maar eens onderstreept door het feit dat de dood in de filmwereld van Fast & Furious nooit echt definitief lijkt. Zo kwam Letty Ortiz, gespeeld door Michelle Rodríguez, al eens terug nadat zij dood was gewaand en lekte nog voor de film afgerond was uit dat dit kunstje herhaald zou worden met de terugkeer van Han Seoul-Oh, gespeeld door Sung Kang. Ook is er weer plek voor een frisse wind, dit keer in de vorm van John Cena, die Jakob Toretto speelt. De familie wordt groter en groter, met aan het hoofd uiteraard weer spierbundel Vin Diesel. Grote afwezigen zijn Dwayne ‘The Rock’ Johnson en Jason Statham, maar naar verluidt maken die zich op voor het back-to-back opgenomen tweeluik en slotstuk Fast & Furious 10 en 11.
Het familiegevoel dat bij de hechte groep komt kijken is dan ook precies waar de kracht van deze films in ligt. Het is een soort familiereünie waar je niet alleen van mee mag genieten, maar waar je ook onderdeel van wordt gemaakt. Wat verder helpt is dat de film ondanks de belachelijke geldbedragen die ermee gemoeid gaan zichzelf niet al te serieus neemt. En gelukkig maar, want de steeds bizardere wendingen en overtreffende trap daarvan zijn enkel te behappen door de wijze waarop alles gebracht wordt. Wat ooit begon als een actiefilm rond misdadigers die zich bezig hielden met illegale straatraces, is in de loop der jaren uitgegroeid tot iets veel groters dan dat alleen. Zo zagen we in Furious 7 een tank en in The Fate and the Furious zelfs een onderzeeboot. Compleet bizar natuurlijk, maar toch gaan de makers hier nog een stapje verder; na maanden van geruchten gaat de franchise de ruimte in. Toch is het belangrijkste gimmick dit keer een extreem krachtige elektromagneet, die op nogal wat creatieve wijzen wordt toegepast. Geloofwaardig is het allemaal allerminst, maar door het stevige budget ziet het er allemaal prima uit.
En dat is eigenlijk een beetje het ding met deze reeks. Het kan gewoon niet gek genoeg. Noem iets geks en onmogelijks en de makers lijken er een uitdaging in te zien om het in te passen. Het gekke is eigenlijk vooral dat hier het pijnpunt niet eens zit. Natuurlijk is het belachelijk, maar omdat het er zo verdomde goed uitziet en je er ondertussen zelfs stiekem een beetje voor komt, komen de makers ermee weg. Het belangrijkste punt van kritiek is namelijk toch wel de erg grote vrijheden die worden genomen met plotholes om bepaalde dingen in gang te zetten. Zo gaat de groep dit keer op missie om Mr. Nobody te redden, maar zodra ze niet hem vinden maar geconfronteerd worden met de Ares wordt Mr. Nobody voor het gemak maar even aan zijn lot overgelaten. Ook wringen de makers zich in flink wat bochten om de tijdlijn van de serie zo compleet mogelijk te maken; het bestaat allemaal uit louter toevalligheden waarbij van logica meer dan eens geen sprake is. Maar goed, het is allemaal bijzaak. Ook dit nieuwe hoofdstuk in de Fast & Furious-reeks is topvermaak die in de bioscoop het beste tot zijn recht komt.
Fast & Furious 9 gaat opnieuw een stapje verder over de top, maar is stiekem wel het foute bombastische vermaak waarvoor mensen naar de bioscoop komen. Waar we al eerder dachten dat de grens wel bereikt was, gaat deze film gewoon nog een stapje verder. Het publiek zal het ongetwijfeld met een grote glimlach tot zich nemen, maar als de auto’s links en rechts over het scherm stuiteren en zelfs worden gekatapulteerd om mensen op te vangen wordt toch een grens van het toelaatbare overschreden. Het gebeurt weliswaar allemaal met een grote knipoog, maar veel grote filmreeksen hebben dit moment wel gekend. Wellicht is het dan ook een idee om voor het afsluitende tweeluik een stapje terug te doen richting de basis. Wat we nu voorgeschoteld krijgen maakt van Fast & Furious 9 namelijk met afstand de film die het meeste af staat van waarmee het ooit begon. Voor het acteerwerk zal niemand de films kijken, maar goed stuntwerk hoeft nog niet uit te monden in situaties die de reeks doen doorslaan naar het belachelijke.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.