Chris Cringle runt samen met zijn vrouw Ruth een kerstcadeautjeswinkel, op een boerderij nabij de stad North Peak in Alaska. Als de overheid hun subsidie stopzet, wordt Chris genoodzaakt om zijn bedrijf in leven te houden door samen te werken met het Amerikaanse leger. Samen met zijn personeel maakt hij voor hun militaire onderdelen. Op kerstavond ontvangt het verwende rijkeluiskindje Billy Wenan een brok steenkool van Chris, in plaats van een kerstcadeau. Billy zweert wraak en belt direct zijn persoonlijke huurmoordenaar om Chris te vermoorden. Deze gaat op weg naar North Peak, op zoek naar de man die wij ook kennen als Kerstman.

Kerstfilms zijn er in alle soorten en maten, maar er zijn er maar weinigen zoals Fatman. Het gros bestaat namelijk uit familiefilms of komedies, allen uiteraard met een flinke boodschap. Dat laatste is zeker ook aanwezig, maar we hebben hier te maken met een zichzelf toch wel iets te serieus nemende misdaadfilm. Toch heeft de film een interessante schets van zaken. Zo zien we hoe de kerstman teleurgesteld is dat de wereld steeds meer verandert in een weerbarstige plek, omdat de kinderen te gemeen worden. Het zorgt er alleen wel voor dat zijn inkomen dusdanig afneemt, dat hij genoodzaakt is om er wat naast te doen. Dat hij met zijn kerstelfen zich in dienst stelt van het leger is dan weer een inventieve zijsprong die we wel kunnen waarderen.

In de rol van Chris Cringle, de echte naam van de kerstman, zien we Mel Gibson. Nadat hij in 2006 flink negatief in het nieuws kwam met antisemitische opmerking en een drankprobleem is hij redelijk opgekrabbeld. Grote kassuccessen blijven uit, maar hij heeft duidelijk weer plezier in zijn werk. En dat hij het niet meer voor het geld hoeft te doen, maakt ook dat we hem in dit soort films terug zien. Een voordeel: hij kon zijn aanzienlijke baard gewoon lekker laten staan. Naast hem zien we Secret & Lies-actrice Marianne Jean-Baptiste als zijn vrouw Ruth, Walton Goggins als huurmoordenaar en de onbekende Chance Hurstfield als over het paard getilde Billy Wenan. Waar ieder eigenlijk goed werk aflevert, is Hurstfield een schreeuwerig rotkind dat gaat stampvoeten als hij zijn zin niet krijgt. Like-factor nul. En dat is eigenlijk wel wat we hier missen.

Want goed, Fatman is dan weliswaar geen kinderenfilm, maar de film had toch zeker een stuk beter kunnen zijn. Er zitten weliswaar goede vondsten in de film, zoals de bezigheden van de kerstman om rond te kunnen komen, maar eigenlijk mis je hier gewoon de lekkere dik aangezette knipoog. Alles valt gewoon net een beetje tussen wal en schip. Zo is de schurk van Goggins te karikatuur voor een misdaadfilm, maar mist deze wat dik aangezette humor voor een familiefilm. En de maatschappelijk boodschap is aardig, maar doordat het allemaal weinig diepgaand is wordt het ook ook weinig meer dan dat. Daar zit voor Fatman zeker een gemiste kans, want alles wijst erop dat de cast er wel raad mee had geweten.

Fatman geeft enerzijds een lekker bizarre draai aan het kerstmanverhaal, maar anderzijds komt het nergens lekker uit de verf omdat de film zichzelf veel te serieus blijft nemen. Het geheel wordt daarbij niet geholpen door het feit dat een personage met de gunfactor volledig ontbreekt. Zo is de 11-jarige puber hier vooral een vervelend rijkeluiskindje en krijg je bij de kerstman pas te laat een beetje door hoe de vork nou echt in de steel zit. Het maakt dat er in Fatman een vrij originele film schuilt met een mooie spiegel voor de maatschappij, maar dat de film meer zijn doel mist dan het lief is. Veel kunnen we hier verwijten aan de broers Eshom en Ian Nelms, die niet alleen voor de regie tekenden, maar ook zelf het script neerpenden. Zij schieten met hun werk duidelijk te kort en verzuimen om alles uit het project te halen wat erin zit.